Gökkuşağı《 Baekhyun 》 Tamamlandı

25

O büyük olayın üstünden tam 2 gün geçmişti. Hiç geçmek bilmeyen koskoca 2 gün.

Öncelikle herkese bir açıklama yapmalıydık ama bu nasıl olacaktı diye düşünürken Suho beni bulmuştu. Baekhyun'un odasından ruh gibi çıkıp biraz yürüdükten sonra o nefes nefese koşarken denk gelmiştik. Beni aradığını söyleyip biraz soluklanmıştı.

Şaşkın oluşumu sanırım yayınlanan haberlere vermişti. Bunun için defalarca özür dilemişti. Bu konuyu nasıl çözeceğimiz hakkında bir yerde oturup uzun bir süre düşünmemiz gerekmişti. Tabi bu sırada üsse yayılan dedikodumuz yüzünden bazı bakışlara da maruz kalmıştık.

Suho ilk önce babasını arayıp bu haberin mesleğimize zarar vereceğini bu yüzden kaldırılması için yardımının gerekli olduğunu söylemişti.

Yaklaşık yarım saat sonra haber magazin sitesinden kaldırılmıştı. Ama tabi ki haber yayınlandığı ilk on dakika içinde Kore'nin gündemine yerleşmişti. Herkes bir yana arkadaşlarıma ne diyecektim. Onlara nasıl bir açıklamada bulunacaktım.

"Herkese gerçeği anlatalım. Grupta ki herkese.."

Suho karamsar halimi görüp konuşmuştu.

" Olmaz. Senin için sıkıntı olur.?"

"Gruptakilere söyleriz. Bende üstlerle konusurum. Sadece grup arkadaşlarımız bilir. Bizi rahatlatır bu."

"Suho.."

"Evet. Seni bu işe ben soktum. Merak etme herşeyin sorumluluğunu alıp seni koruyacağım."

"Suho.."

"Evet."

Gözlerim dolu dolu ona baktığımda oturuşunu dikleştirip iyice bana döndü.

"Ya! Soo Yun. Lütfen ağlama. Herşeyi halledicem tamam mı..? Üzülme tamam mı..?"

Gözlerimden birer damla geldiğinde artık ağlamamı engelleyemeyeceğimi anlamıştım. Suho yaşlarımı silerken gözlerinde ki pişmanlıkla bana bakıyordu.

"Suho...Baekhyun..Baekhyun..meslek hayatımın bittiğini söyledi..gerçek mi hı..gerçek mi..? Bak bu meslek olmadan yaşayamam ben. Ben kendimi bildim bileli bunun için çalışıyorum. Hayatım boyunca bunun için çabaladım. Eğer kovulursam..burdan atılırsam bu benim sonum olur. Nasıl yaşarım bilmiyorum ki..Suho lütfen bişey yap. Nolur.."

Girdiğim ağlama krizini artık göz yaşlarımı silerek engelleyemeyeceğini anlayan Suho beni kolları arasına almıştı. Orada ne kadar öyle kaldık bilmiyorum. Sonunda Suho yatıştırıcı sesiyle bana seslenmişti.

"Merak etme. Seni koruyacağım. Bu olaydan daha fazla zarar görmemem için herşeyi yapıcam. Üzülme. Ben herşeyi halledicem."

Sonrasında Suho ile ne yapacağımız hakkında anlaşıp ayrılmıştık. Ben grup arkadaşlarıma o ise üstlerimize  ve hocalarıma gerekli açıklamayı yapacaktı. Tüm bu süre boyunca Suho kendisinden çok beni düşündüğünü bir kaç kez dile getirmişti.

Suho'ya yardım ettiğim için pişman değildim. Bu olaya karışmamız normalde olsa beni çokta etkilemezdi. Hayatım boyunca insanlar hakkımda doğru olmayan yorumlarda bulunmuşlardı. Onları takmamayı yaşayarak öğrenmiştim.

Ama yakınlarım..Özellikle Baekhyun. Ağlamamın sebebi biraz da oydu. Hatta çoğunluğu oydu.

Bu yaptığının sebebi neydi..? Sadece kızdığı için miydi..? Bana bir ceza vermek mi istemişti..? Ama çok değişikti. Beş saniyelik bir öpüştü ama geri çekilir çekilmez gözlerinde bir pişmanlık oluşmuştu. Çekildikten sonra sessizce 'çık dışarı' demişti. Sesinde bile bir hayal kırıklığı vardı.