De Memorabele strijd (gestopt)

Hoofdstuk 1

Toen Annabelle op een dag in een les zwaardvechten zat, vroeg ze zich af waarom ze het enige meisje was die daar les volgde. Ze was aan het sparren met een van de slechtste jongens, omdat ze dachten dat Annabelle het anders niet aankon. Wat ze niet wisten was dat ze eigenlijk de beste zwaardvechtster was van de hele groep. Dat liet Annabelle niet zien, omdat ze dan weer gepest zou worden, net als toen met het boogschieten. Bij het boogschieten was Annabelle de beste geweest. Ze schoot aldoor in de roos en was daardoor het lievelingetje van de leraar. Aan het einde van de les kwamen de kinderen bij haar die samen met haar les hadden. Ze gingen haar pesten door te zeggen: 'nu lijken wij net nietsnutten' en 'jij wilt wel heel graag het lievelingetje van de leraar zijn hè?' Dat ging een paar dagen zo. Annabelle was er zo zat van dat ze expres vaker mis ging schieten, maar het was zo vaak dat ze nu bijles kreeg. Na drie schoten was dat al weer klaar, omdat ze het dan wel goed deed. Ze was nu bij zwaard vechten en verloor expres van de slechtste jongen. Erik, de leraar hield haar aan het einde van de les vast. 'Waarom ben je zo slecht?' Vroeg hij. 'Omdat ze me anders gaan pesten. Ik kan het heus wel hoor,' zei Annabelle. 'Laat het dan zien!' Zei Erik. Erik pakte zijn zwaard en gaf er ook één aan Annabelle. Ze vochten een hele poos lang en het ging bijna gelijk op. Erik werd moe en Annabelle kreeg de overhand. Erik stak zijn hand op, dat het was afgelopen. 'Je kunt het echt,' zei Erik nahijgend. 'Dat zei ik u toch,' zei Annabelle. 'Waarom laat je het dan niet zien in de lessen?' Vroeg Erik. 'Anders gaan de andere jongens mij pesten en dan gaan mijn prestaties automatisch omlaag,' zei Annabelle. Erik begreep haar en knikte om het Annabelle te laten merken. 'Je mag gaan,' zei Erik.

Annabelle ging naar haar tent, waar zij met haar moeder, vader, haar broer, die twee jaar ouder was dan zij, en haar zusje, die drie jaar jonger was, in sliepen. Haar broer was nog niet terug van zijn training en haar moeder en zusje waren nog bezig met de gewonden te verzorgen. Annabelle was alleen in de tent met haar vader. 'Hallo vader,' zei Annabelle. 'Hallo Annabelle,' zei haar vader, 'wat heb je allemaal gedaan?'. 'Ik heb zwaard training gehad en ik heb les in lezen gehad,' zei Annabelle. 'Ben je al beter geworden in zwaard vechten?' vroeg de vader van Annabelle. 'Ja, ik ben de beste van de klas, vader,' zei Annabelle. 'Mooi zo, ik moet nog even naar de leiders om onze strategie door te nemen,' zei Annabelle's vader. 'Dus dan ben ik alleen hier in de tent, wat zou ik dan kunnen doen?' vroeg Annabelle. 'Je kunt wel even de tent opruimen de kans is groot dat we vroeg of laat weer moeten afbreken,' zei haar vader. 'Oké, zal ik doen vader. Ga nou maar snel naar de leiders voordat die boos op je worden,' zei Annabelle. 'Oké, dan ga ik. Dag lieverd,' zei haar vader en gaf Annabelle nog een afscheidskus.