De Memorabele strijd (gestopt)

Hoofdstuk 30

Heey iedereen, hier is dan weer een stukje. Hij is een beetje kort heb ik het gevoel, maar dat mag de pret niet drukken toch :). Veel leesplezier en laat vooral van je horen ;)

Bert knikte naar de 4 leiders en zei toen met een vaste en heldere stem: 'Ik ben net onder het lopen hiernaartoe, door mijn zoon ingelicht over de situatie. Voor zover hij er vanaf wist tenminste. Ook al heb ik nog niet het gehele verhaal aangehoord, weet ik zeker dat we een reddingsmissie moeten doen. Daarnaast heeft mijn zoon aangeboden deze reddingsactie te leiden. Hier was ik het in eerste instantie niet mee eens, maar hij heeft mij weten te overtuigen. Als hij jullie ook kan overtuigen zal ik hem deze reddingsactie laten leiden.' De leiders keken elkaar één voor één aan. Daarna knikten ze alle vier tegelijkertijd en wachtten ze af tot Paul het woord zou gaan nemen. Paul zuchtte eventjes en nam hierna het woord. 'Mijn heren zoals jullie weten, is Erik niet zomaar ontsnapt. Hij zal een andere uitweg gevonden moeten hebben, om het kasteel te kunnen verlaten. Wij kunnen deze uitweg ook gebruiken, als een weg om in het kasteel te komen. Ik zal dan ook maar een klein garnizoen meenemen bij deze operatie. Erik is hier uiteraard een van, aangezien hij weet waar de weg zich bevind om in het kasteel te kunnen. Daarnaast is er een tweetal die Annabelle heeft gered na de veldslag, waar ik ook gewond ben geraakt. Zij zijn net als ik zeer bezorgd om Annabelle en bereid alles te doen om haar te redden. Zij heten Bas en Patrick, ik zal hun meenemen en daarmee ook onze groep afsluiten. Aangezien wij met zijn vieren sneller zijn. Wij nemen ook niet veel wapens mee, want dit zou ons alleen maar vertragen. Wij willen Annabelle namelijk zo snel en moeiteloos mogelijk meenemen. Dus met andere woorden wij gaan proberen om gevechten te voorkomen. Van wat ik heb begrepen, is er een man in het kasteel die Erik heeft geholpen om te ontsnappen. Ik zal kijken of hij ons nu ook zou kunnen helpen. Aangezien hij meer weet van waar Annabelle zich zou bevinden. Dan kan alles ook veel sneller en zonder al teveel problemen worden afgehandeld.'

Paul was klaar met zijn speech  en keek verwachtingsvol naar de leiders. Frans keek naar de andere drie leiders en nam hierna het woord. 'Zoals jij dit allemaal aan ons hebt uitgelegd, laat je zien dat je alles goed hebt uitgewerkt. Daarom kan ik met mijn volste vertrouwen tegen jou zeggen dat jij deze reddingsmissie mag leiden. Neem de personen mee waarvan jij denkt dat jij ze nodig bent. Wij zullen achter jou keuzes staan.' Paul zuchtte even van opluchting binnen in hemzelf. Hij had namelijk niet verwacht dat de leiders ook daadwerkelijk zijn plan goed zouden vinden. 'Als u het dan niet erg vind zou ik graag mijn mensen rekruteren. Aangezien ik aanneem dat jullie deze reddingsactie zo snel mogelijk uitgevoerd zien worden.' Roy knikte instemmend: 'Ga maar we zien je nog voordat jullie eropuit gaan.' Paul maakte een buiging en verliet hierna de tent. Bart keek even naar de door hem uitgekozen leiders. 'Jullie weten wat het beste is voor mijn zoon en ik vind het ook zeer positief, dat wij op een lijn zitten met elkaar als het om plannen gaat. Zo min mogelijk ophef is op dit moment het beste zoals jullie ook al weten. Ik spreek jullie weer nadat het plan is uitgevoerd en Paul terug komt om alles na te bespreken.' Na dit gezegd te hebben draaide Bert zich om en liep de tent van de leiders uit.

Ondertussen liep Paul naar de tent toe van Bas, hij was nu inmiddels een maand weer thuis bij zijn zus. Hij was volledig hersteld en volgde ook weer lessen, ondanks dat zijn zus hier het niet mee eens was. Toen Paul dan ook bij de tent van Bas aanklopte kwam zijn zus Emma tevoorschijn. 'Wat moet je Paul?' Ze keek hem heel wantrouwend aan, ze had Paul met haar broertje zien praten over het plan om Annabelle te bevrijden. 'Ik zou graag even met je broertje willen praten Emma, als dit niet teveel gevraagd is uiteraard.' Emma keek hem nog een keer gemeen aan en liep hierna de tent weer in. Na een aantal seconden gewacht te hebben kwam Bas uit de tent tevoorschijn. 'Hey Paul, wat is er aan de hand?' Bas keek nieuwsgierig naar Paul. 'Mijn plan is goedgekeurd door mijn vader en de leiders, nu vroeg ik mij dus af of jij met mij mee wilde gaan. Ik zal ook nog Patrick vragen. Voor de rest wil ik eigenlijk alleen Erik mee hebben. Zo klein mogelijk, zodat we zo snel mogelijk heen en weer terug zijn.' Bas knikte even en zei tegen Paul: 'Natuurlijk ga ik met je mee, ik heb mijn leven aan haar te danken nu wil ik mijn schuld inlossen door het hare te redden.' 'Ik wil zo snel mogelijk vertrekken, dus als jij je spullen pakt wil ik vandaag nog vertrekken.' Bas knikte even, nam afscheid van Paul en liep de tent weer in. Nu moest Paul Patrick zien te vinden. Die was over het algemeen moeilijk te vinden, omdat hij altijd met van alles bezig was. Hij hielp namelijk de leraren ook mee om hun lessen voor te bereiden. En dan meer op het gebied van klaarleggen van spullen en dat soort dingen. Gelukkig had Paul hem al snel gevonden, hij was de pijlen aan het opruimen van de boogschutters groep. 'Hey Paul, lang niet meer gezien. Hoe is het met jou?' Paul glimlachte even naar Patrick. 'Ja, het gaat allemaal goed met mij en hoe is het met jou dan?' 'Het gaat echt prima, ik ben overal een beetje bezig, zo zit ik tenminste niet op mijn luie kont.' Patrick lachte even terwijl hij daaraan dacht. 'Maar je bent hier niet om even bij te praten, of wel Paul?' 'Je slaat gelijk de spijker op zijn kop Patrick. Nee, ik kwam niet om gezellig met jou te praten. Ik heb een opdracht gekregen om Annabelle te redden. Ze wordt vastgehouden in het kasteel van de koning en ze wordt gemarteld. Als we haar niet snel genoeg redden zal ze het niet overleven. Daarom wilde ik met jou, Bas en Erik haar gaan redden. Zoveel mannen hebben we niet nodig namelijk. We moeten haar daar alleen ongezien weg zien te krijgen. Daarom vroeg ik me dus af of jij mee wilde komen.' 'Natuurlijk wil ik mee, zo kan ik Annabelle natuurlijk bedanken voor wat zij voor mij heeft gedaan. Wanneer vertrekken we?' 'Als het kan vandaag nog. Dus ik zou je spullen maar gaan pakken. Ik zie je in de middag op het verzamelterrein.' 'Is goed, ik zal er zijn.' Paul en Patrick namen afscheid van elkaar en gingen allebei een andere kant uit. Het enige wat Paul nu nog moest doen was zijn spullen pakken en naar de leiders gaan om af te spreken wie er allemaal mee gingen. Daarna stond niks hem meer in de weg om Annabelle te redden.