De Memorabele strijd (gestopt)

Hoofdstuk 3

Janet, Mandy, Niek en Matthias kwamen terug in de tent. Het was daar nog steeds een rommeltje, maar half opgeruimd. 'Waar is Annabelle?' vroegen Mandy en Niek in koor. 'Ik weet het niet,' zeiden Janet en Matthias tegelijk. 'Er zijn net weer nieuwe rekruten naar het strijdveld gegaan,' zei Matthias. 'Ja, maar daar kan ze toch nog niet tussen zitten, ze is nog maar een leerling,' zei Janet. 'Ze is een speciaal geval Janet, dat weet je toch?' zei Matthias. 'Waar hebben jullie het over?' vroegen Niek en Mandy. 'Annabelle is geboren om de koning te doden, daarom is zij als enige meisje opgeleid in zwaard vechten en boogschieten,' legde Matthias uit. 'Zij is de eerste vrouwelijke krijgster die er is.' 'Dat vind ik niet eerlijk! Ik ben 18 jaar en ik mag nog niet naar het strijdveld,' zei Niek. 'Ja, dat is waar maar Annabelle is er voor geboren,' zei Matthias. 'Dan nog, ze is nog te jong om naar het strijdveld te gaan,' zei Janet. 'Ja, ik weet het en ik hoop ook dat ze gewoon de tent in komt alsof er niets aan de hand is,' zei Matthias.

Annabelle was nog altijd bewusteloos. Ze werd terug gebracht naar het kamp. In het kamp zou ze goed behandeld kunnen worden, zodat ze later weer zou kunnen vechten. En dan de koning ten val zou gaan brengen zoals de voorspelling vertelde. Annabelle was terug in het kamp gebracht. Annabelle kreunde, ze had een nachtmerrie over wat er gebeurd was. Er was een grote chaos is het kamp, toen ze zagen dat Annabelle ernstig gewond was. Iedereen kon Annabelle wel, ze was het enige meisje dat met iedereen om ging. Ze had voor iedereen altijd tijd en als iemand hulp nodig had stond Annabelle altijd voor hun klaar. Iedereen wist al wat er gebeurt was met Annabelle, behalve haar familie. Iedereen ging naar de familie van Annabelle om medeleven te tonen, maar haar familie had geen idee waar ze het over hadden.