Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 11

Omdat we in de Ponti geen bank tot onze beschikking hebben, had Wolfs een heel overlevingspakket in de slaapkamer voor me achter gelaten voor hij naar het politiebureau was vertrokken. Hij had echt aan alles gedacht. Mijn lievelingsboek, de tablet, zelfs mijn laptop. Er stond een thermosfles met kokend water, de doos met theezakjes, een emmer voor het geval ik de wc niet zou halen, een paar flesjes met water en nog 2 beschuitjes. Ook aan ons kleine prinsesje had hij gedacht. Al haar tuitbekers had hij met ranja gevuld, haar Pip knuffel zat me aan het voeteneind van mijn bed aan te kijken, de thermometer en een zetpil lagen op het nachtkastje. Ik had hem moeten beloven dat ik alleen mijn bed zou verlaten als Roos me nodig had. Hij was eerder dan normaal vertrokken zodat hij ook eerder thuis zou zijn. En in zijn lunchpauze zou hij, uiteraard, naar huis komen om te kijken of we nog iets nodig hadden. Het was pas half 8. Roos lag, gelukkig, nog te slapen. Ik wist dat het nog vroeg was maar ik moest het weten. Ik pakte mijn telefoon en hoopte dat Lina al wakker zou zijn. Tot mijn grote opluchting hoorde ik haar meteen opnemen.

"Hee Eef. Alles goed lieverd? Je belt me nooit zo vroeg." Ze klonk bezorgd. Té bezorgd. Ik voelde mijn irritaties gelijk weer opborrelen. "Het gaat fantastisch!" Ik hoorde hoe sarcastisch het klonk. "Hoe was het met Wolfs?!"
"Hoe was wát met Wolfs? Ik heb geen idee waar jij het over hebt, Eva."
"Ach, donder toch op, Lina! Doe niet zo vreselijk schijnheilig! Ik weet dat je dinsdag met mijn vent in de stad bent geweest! Wat moet je met hem?!"
"Dit kun je beter aan Wolfs vragen, Eef."
"Dat heb ik gedaan maar die kwam met de goedkope kutsmoes dat hij me dat niet kon vertellen! Daarom vraag ik het nu aan jou! Wat moet je van Wolfs?
"Ik moet niets van hem,Eva."
"Je lult, Lina! Geef maar toe dat je hem leuk vind! Dat je hem goed in bed vind!"
"Nou ja! Dit gaat werkelijk helemaal nergens over, Eva. Hoe vaak heb ik je, toen je nog geen relatie met hem had, aangespoord eindelijk je gevoelens voor hem duidelijk te maken? Nou? Hoe vaak, Eva?"
"Als er echt niets is hè, waarom liegen Wolfs en jij dan zo glashard tegen me? Waarom houden jullie me dan overal buiten?"
"Dit kun je echt het beste aan Wolfs vragen, Eva."
"Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, Lina! Dat je mijn beste vriendin was! Maar nu ik je het hardst nodig heb laat je me vallen!"
"Je draaft door, Eva! Ik zou jou nooit laten vallen! Als je daar aan twijfelt ken je me erg slecht!"
"Ik draaf door? Jij gaat met MIJN vriend gezellig op een terras zitten, zonder mij in te lichten! Jullie verdommen beide te zeggen wat er is! Wáárom jullie daar zitten! En vervolgens draaf ik door?"
"Je moet je vriendje niet zo wantrouwen, Eva. Echt niet."
"Daar geven Wolfs en jij me volgens mij alle reden toe!"
"Als je wist wat er aan de hand was piepte je wel anders, Eef."
"Vertel het me me dan! Verdomme, Lina! Dit hele gedoe drijft me tot wanhoop en.."
"En wat, Eva?'
Ik twijfelde maar wou het eigenlijk wel graag met mijn beste vriendin delen. "En dat is niet goed voor mijn kindje."
"Natuurlijk is dat niet goed voor Roos." Begreep Lina niet wat ik bedoelde. "Het is voor geen enkel kind goed als de ouders ruzie hebben."
"Ik ben zwanger, Lina."
"Dat meen je niet?! Wat leuk, lieve schat! Gefeliciteerd!"
Ik hoorde het oprechte enthousiasme in haar stem wat me opnieuw aan het twijfelen bracht. "Dank je wel." Er viel een korte stilte. "Ga je echt niet vreemd met mijn Wolfs?"
"Lieve Eef, natuurlijk niet. Wat denk je nou? Dat ik mijn hartsvriendin kwijt wil door de liefde van haar leven af te pakken? Dat ik jouw kinderen hun vader ga ontnemen? Gek die je bent! Denk je nou echt dat er iemand is die óóit tussen Wolfs en jou kan komen? Die man houdt zielsveel van jou, Eva. Je zit er zo vreselijk naast."
"Waarom doen Wolfs en jij dan zo geheimzinnig? Waarom zeggen jullie niet gewoon dat jullie samen op een terrasje zitten?"
"Juist om dit te voorkomen, Eva. Luister, lieverd. Er is niets tussen Wolfs en mij en er zal ook nooit iets zijn tussen Wolfs en mij. Doe jezelf dit niet aan, Eva. Praat met Wolfs. Duw hem niet van je af. Zeker niet nu je zwanger bent. Ik weet hoe mijn liefste vriendinnetje dan kan zijn."
"Misschien heb je wel gelijk. Praten kan geen kwaad. Thanks, Lien!"

 Ik hing op en sloot mijn ogen. Vechtend tegen de opkomende tranen. Ik had Wolfs van me afgeduwd terwijl ik hem zo hard nodig had. Lina had gelijk. Ik drukte het nummer van Wolfs in en gaf hem de kans niet iets te zeggen."Wolfs, kun je naar huis komen? Alsjeblieft?" Hij hoorde hoe breekbaar mijn stem klonk. "Ik kom er meteen aan, Eef."