Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 5

De eerste zonnestralen lieten me langzaam ontwaken. Ik voelde de arm van Wolfs beschermend om me heen liggen en wou me het liefst zo diep mogelijk onder de dekens verstoppen en daar de rest van de dag blijven liggen. Ik wist dat vandaag de dag van de waarheid was. De dag waarop Marion me zou vertellen waarom ze dacht dat Wolfs een ander had. Ik kon me daar na gisterenavond helemaal niets meer bij voorstellen. Of was Wolfs zo goed in toneelspelen dat ik het niet door had? Toen ik op mijn wekker wou kijken hoe laat het was zag ik mijn handtas staan. Mijn lieverd had me laten slapen terwijl zijn nieuwsgierigheid waarschijnlijk groot was geweest. Ik ging hem altijd voor alles. Ik hoorde mijn meisje vrolijk brabbelen door de babyfoon en keek vlug naast me. Wolfs sliep nog. Dit was mijn kans om hem alsnog te verrassen. Ik schoof zo voorzichtig mogelijk onder zijn arm vandaan en haalde opgelucht adem toen hij door bleef slapen. Ik drukte snel de babyfoon uit en pakte mijn handtas. Op de gang haalde ik snel het tasje met het rompertje er uit en liep de kamer van Roos binnen. "Goedemorgen mooie meid van mama." Toen ze me ontdekte ging ze recht in haar bedje staan en strekte haar kleine armpjes naar me uit. "Mamaaa." Ik tilde haar uit haar ledikantje en knuffelde haar. Ik voelde me zo gezegend met haar. Ik had het makkelijkste, vrolijkste, liefste, knapste en gekste kind van de hele wereld. Ik legde haar op de commode neer en deed haar een schone luier aan. "Zal mama jou eens een geheimpje vertellen?" Ik wist dat ze veel te klein was om me te begrijpen maar dat maakte me niets uit. Ik praatte altijd met mijn meisje. De hele dag door. "Mama heeft een baby'tje in haar buik. Roos wordt grote zus." Ik maakte een staartje in haar haartjes en ze klapte vrolijk in haar handjes. "Oos oote us! Mama eebie!" Ik moest lachen om haar enthousiasme en zette Roos op de grond. Ik pakte het rompertje uit het tasje en knielde bij Roos neer. "Wil jij deze voor mama aan papa geven en dan zeggen dat je grote zus wordt? Kan mijn meisje dat?" Ik vroeg me af of ik niet teveel vroeg van een kind van anderhalf maar ik zag mijn meisje knikken. "Oos papa egge, Oos oote us!" Ik kuste haar op haar neus. "Goed zo, schatje. Je bent mijn grote, slimme meid." Roos giechelde van het kusje op haar neus. "Oos oot! Oos im!" Ik stond op met haar in mijn armen en liep zachtjes naar mijn eigen slaapkamer. Wolfs zat rechtop in bed. "Daar zijn mijn 2 prinsesjes. Ik miste je al naast me." Hij schonk me een lieve glimlach. "Ik was ons meisje halen." Ik zette haar op de grond. "Roos moet je iets vertellen, hè Roos?" Roos liep naar ons bed en gaf het rompertje aan Wolfs. "Oos oote us! Mama eebie!" Ik hield mijn hart vast. Stiekem was ik best bang voor de reactie van Wolfs. Ik had geen idee of hij wel op een tweede kindje met mij zat te wachten. Het was niet iets waar we het al over gehad hadden. De traan die over de wang van Wolfs liep zei mij genoeg. Hij legde het rompertje naast zich neer en tilde Roos op zijn schoot. "Dus mijn prinsesje wordt grote zus?" Roos knikte. "Jaaa! Oos oote us!" Wolfs kuste haar op de top van haar hoofd. "Roos wordt de beste grote zus die de baby zich maar kan wensen." Hij stond op van het bed, met Roos op zijn arm. Hij liep naar me toe en liet zijn vrije hand onder mijn overhemd op mijn blote buik glijden. Hij kuste me teder en wreef zachtjes over mijn buik. "Je maakt me de gelukkigste man ter wereld, Eef. Ik hou van je." Ik veegde zacht de traan van zijn wang en liet mijn voorhoofd tegen de zijne rusten. "Ik ook van jou, lieverd. Ik ook van jou." Ik voelde zijn adem zachtjes in mijn gezicht blazen en wou dat ik de tijd stil kon zetten. Ik wist niet of we er vanavond nog zo gezellig bij zouden staan.