Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 16

Dit hoofdstuk is geschreven vanuit Wolfs' POV

Met knikkende knieën knielde ik bij Eva neer. Voor ik ook maar iets kon doen lag mijn mooie meisje al op de grond. Misschien had ik ook wel niet over verhuizen moeten beginnen. Was ze er nog helemaal niet klaar voor. Aan de andere kant komt van uitstel afstel. Ik ben toe aan de volgende stap in onze relatie en ik weet zeker mijn Eef ook. Voorzichtig voelde ik haar pols. Haar hartslag was tot mijn opluchting regelmatig. Zachtjes tikte ik tegen haar wang. "Eef? Schatje? Hoor je me?" Ik kreeg geen reactie en tikte iets harder tegen haar wang. "Eva?" Nog steeds geen reactie. Ik begon licht in paniek te raken. Ik stond op en pakte haar flesje water die nog op tafel stond. Ik deed wat water in mijn hand en liet die langzaam over haar gezicht glijden. "Schatje?" Langzaam knipperde Eva met haar ogen. "Wolfs?" Riep ze paniekerig. Ik pakte geruststellend haar hand vast. "Ik ben hier, schatje. Ik ben bij je." Langzaam zette ik haar recht tegen mij aan en liet haar wat water uit het flesje drinken. Ik voelde hoe ze haar hoofd tegen mijn borst legde. "Wil je me naar bed brengen, Wolfs? Ik ben zo misselijk. Zo duizelig." Ik nam haar voorzichtig in mijn armen en droeg haar de trap op naar onze slaapkamer. Ik zette haar op bed en trok snel haar overhemd aan. Ik stopte haar in en ging op het randje van het bed bij haar zitten. "Hoe voel je je, schatje? Moet ik de dokter bellen?" Ik zag haar haar hoofd schudden. "Dat hoeft niet. Ik denk dat ik me gewoon veel te druk heb gemaakt vandaag. Eerst de angst dat er iets niet goed was met de baby en net kwam de toekomstige verhuizing even rauw op mijn dak. Al weet ik dat je gelijk hebt. Hoe zeer ik ook aan de Ponti gehecht ben, wij moeten verder. Onze relatie bereikt een nieuw punt. Verder wil ik onze kinderen hier niet op laten groeien." Ik kuste haar op haar voorhoofd. "Probeer maar lekker te slapen, schatje. Je ziet erg bleek. En je kan nu op je achterste poten gaan staan, maar als je morgen nog zo bleek ziet bel ik de dokter, schat." Tot mijn verbazing knikte ze zonder protest. Ze sloot haar ogen maar deed die meteen weer open. "Wolfs?" Zachtjes streelde ik over haar wang. "Ja, schatje?" Ze glimlachte lief naar me. Met die glimlach liet ze me nog elke seconde van de dag smelten. "Dank je wel voor alles. Ik weet dat je het soms zwaar te verduren hebt met me. Ik wil je bedanken voor je zorgzaamheid. Voor je oneindige geduld met mij. Maar bovenal wil ik je bedanken voor je onvoorwaardelijke liefde voor mij. Ik weet dat ik het, vooral door mijn verleden, niet altijd even goed kan uiten maar ik hou van je, Wolfs. Ik hou zo vreselijk veel van je." De verdrietige blik in haar ogen deed mij zo vreselijk veel pijn. Als haar vader nog geleefd had, had ik hem hoogst persoonlijk omgelegd. Die kerel had zo'n onzeker, kwetsbaar meisje van mijn Eva gemaakt. Ze kon op zijn tijd zo vreselijk twijfelen aan mij en mijn gevoelens voor haar. Terwijl er niets in de wereld is waar ik meer van hou. Ik zou alles opgeven voor haar. Voor onze dochter. Ik zou zonder te twijfelen mijn leven geven voor mijn 2 prinsesjes. Ik tilde haar langzaam uit haar kussen en nam haar in mijn armen. Zacht streelde ik door haar mooie, lange lokken heen. "Daar hoef je me toch helemaal niet voor te bedanken, gekkerdje van me? Dat is toch vanzelfsprekend? Ik hou ook van jou, schat. En ik heb het helemaal niet zwaar te verduren met jou. Jij maakt mijn leven juist zo vreselijk veel mooier. Natuurlijk mopper je wel eens tegen me. Maar ik weet toch hoe dat komt, Eef? En dat neem ik je toch ook niet kwalijk? Als het jou helpt mag je zoveel tegen me mopperen als je maar wil. Daar wil ik nooit geen sorry meer voor horen." Ik voelde hoe ze begon te snikken en wiegde haar zachtjes heen en weer. "Sstt, schatje. Het is goed. Ik ben niet boos op je." Wist ik precies wat er nu door haar hoofd ging. Ik gaf haar liefkozend kusjes op haar hoofd terwijl ik haar heen en weer bleef wiegen. Al snel voelde ik haar slap worden in mijn armen en wist ik dat ze in slaap was gevallen. Ik hield haar nog even dicht tegen me aan voor ik haar voorzichtig terug in haar kussen legde. "Ik hou van je." Fluisterde ik zachtjes terwijl ik haar een kus op haar voorhoofd gaf.

Omdat ik nog niet klaar ben met Wolfs zal mijn volgende hoofdstuk ook nog in zijn POV zijn! Dit heb ik nodig voor de ontknoping van het Lina mysterie! Fijne zaterdagavond :)