Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 19

Van deze vraag droomde ik stiekem al de dag dat Wolfs en ik officieel een relatie kregen. Ik hoefde er dan ook geen seconde over na te denken. "Ja!" Zei ik vol overtuiging. "Ik wil niets liever dan met je trouwen, Wolfs!" Ik snikte zachtjes, tranen van geluk, terwijl Wolfs de ring om mijn vinger schoof. Hij kuste de ring om mijn vinger. "Ik hou van je, Eva Wolfs." Een warme gloed ging door me heen bij het horen van mijn toekomstige naam. "Ik hou ook van jou." Hij zwierde me zachtjes in het rond en kuste me. "Eva Wolfs. Mijn Eva Wolfs. Dat klinkt toch fantastisch." Ik streelde zachtjes zijn wang. "Dat klinkt het zeker. Dank je wel, liefje." Ik zag hem niet begrijpend kijken. "Je hebt me de mooiste verjaardag van mijn leven gegeven." Ik liet me langzaam in het zand zakken. Ik voelde me kwetsbaar worden maar ik moest dit voor mijn gevoel delen met Wolfs, en dit kon ik beter niet staand doen. Ik keek omhoog en zag zijn bezorgde ogen. "Vroeger had ik een bloedhekel aan mijn verjaardag. Ik werd altijd vergeten. Nooit vond iemand mij belangrijk genoeg. Mijn vader liet me die dag altijd extra voelen hoe ongewenst ik was. Ik kreeg extra veel klappen. Hij..." Die laatste zin kon ik door mijn tranen niet over mijn lippen krijgen. Ik wist dat Wolfs wel begreep wat ik bedoelde. Ik voelde zijn beschermende armen sussend om me heen. Dat gaf me de kracht om verder te gaan. "Toen ik dacht dat jij mijn verjaardag was vergeten kwamen alle oude herinneringen weer boven. Voelde ik de klappen weer. Voelde ik weer hoe hij.." Ik sloeg een zucht. "Daarom was ik zo onredelijk tegen je, Wolfs. Het spijt me." Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. "Sinds wij een relatie hebben laat jij mij elke verjaardag zo speciaal voelen. Zo bijzonder. Ik weet pas 4 jaar hoe fijn het écht is om jarig te zijn. Natuurlijk probeerde jij er ook al een mooie dag van te maken voor mij toen we nog niet samen waren maar dat voelde anders. Nu zit er liefde bij. En ik kan je vertellen dat er niets mooiers is dan dat. Ik heb er wel eens spijt van dat ik nooit eerder toe heb durven geven aan mijn gevoelens voor jou." Ik zag dat hij iets wou zeggen en legde snel mijn vinger op zijn lippen. "Wacht nog heel even. Ik ben nog niet klaar." Ik slikte de brok in mijn keel weg. "Vanaf de dag dat wij, bijna 4 en half jaar geleden, een relatie kregen, heb jij mijn hele leven veranderd. In het begin moest ik er heel erg aan wennen dat er elke dag werd gezegd hoe mooi ik ben. Hoe lief ik ben. Toen het serieuzer werd hoe vreselijk veel je van me houdt. Jaren had ik alleen maar gehoord hoe slecht ik was. Hoe lelijk ik was. Hoe dik ik was. Hoe ongewenst ik was. Zelfs hoe slecht ik was in bed." Ik besefte me hoe vreselijk veel informatie ik Wolfs in 1 keer gegeven had. Nog nooit had ik details verteld wat mijn vader me aan had gedaan. Ik wurmde me los uit zijn armen en deed een paar grote stappen naar voren. Mijn voeten werden nat. In mijn ogen vormde een zee van tranen. Maar ik voelde niets. Het was de vertrouwde stem van Wolfs die me uit mijn gedachten haalde. "Kom uit dat water, Eva!" Ik draaide me om en stortte me in zijn vertrouwde armen. Het enigste plekje ter wereld waar ik me veilig voelde. Écht veilig. Ik begon vreselijk te huilen. Hij ging weer zitten met mij op zijn schoot en streek mijn dansende haren keer op keer achter mijn oor. Het was zinloos door het zachte briesje, maar hij bleef het herhalen. Alles om mij op mijn gemak te stellen. Om mijn tranen te laten stoppen. Alleen hij wist hoe hij me, als ik zoals nu gebroken was, moest kalmeren. Hoe hij me met aanrakingen, al was het maar een klein beetje, beter kon laten voelen. Hoe hij me troost kon bieden zonder woorden. Ik schrok toen hij zijn armen van me losmaakte maar hij had blijkbaar gezien dat ik kippenvel op mijn armen had staan. Hij trok zijn colbertje uit en sloeg die over me heen om me vervolgens weer in zijn armen te trekken. Liefdevol begon hij me warm te wrijven. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en sloot mijn ogen. Dit was vermoeiend geweest. Fijn, maar vermoeiend. Ik voelde hoe Wolfs overeind kwam, zonder mij los te laten. Hij drukte een kusje op mijn hoofd. "Het is genoeg geweest voor nu, schatje. We gaan naar huis." Ik wou protesteren maar Wolfs had nog maar een paar passen gelopen toen ik zijn armen al in slaap was gevallen.

Dit hoofdstuk is misschien minder romantisch dan jullie gedacht/gehoopt hadden. Het voelde voor mij goed om Eva, juist op dit romantische moment, zich kwetsbaar op te laten stellen. Het volgende hoofdstuk maak ik het goed met jullie! Bedankt voor jullie lieve stemmen. Jullie lieve reacties. Doet mij elke keer goed!