Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 42

Mijn hobby zal het nooit worden, poseren voor foto's. Al zeker een uur stonden we, met en zonder kinderen, te lachen naar de man die onze bruidsfoto's maakte. Saar begon het een beetje zat te worden, logisch, het meisje was net 2 jaar. Gelukkig was daar Esmee die zich vandaag over mijn meisjes ontfermde. Ze nam Roos en Saar vast mee naar het zaaltje waar ons feest zou worden gegeven zodat Wolfs en ik de laatste paar foto's konden maken. Saar leek op mij, ook ik begon het zat te worden. Al was het een mooie herinnering voor later. Voor als Wolfs of ik weg zou vallen. Niet aan denken, Eva. Het is je trouwdag. Ik kwam weer bij mijn positieven door een kleine kus op mijn lippen. "Ben je er weer?" Fluisterde hij zachtjes. Ik knikte met mijn ogen en richtte me op het maken van de laatste paar foto's.

De zaal begon vol te lopen en ik voelde me geliefd. Gewaardeerd. De tafel stond vol met cadeautjes, iedereen feliciteerde ons en sommige mensen hadden zelfs aan onze kleine meisjes gedacht. Ik had vandaag al heel wat tranen gelaten. Dit was de mooiste, maar zeker ook de emotioneelste dag van mijn leven. Er gebeurde iets met me wat ik niet goed kon verklaren.

Ik keek naar onze prachtige taart en voelde opnieuw de waterlanders in mijn ogen springen. Wolfs kwam achter me staan en pakte mijn handen vast die al om het mes heen geklemd zaten. Ik voelde een warme gloed door me heen gaan toen hij tegen me aangeplakt stond en we samen het mes in de taart zette. Ik draaide mijn hoofd en drukte mijn lippen een fractie van een seconde zachtjes op de zijne. Iedereen had een stuk taart gekregen. Marion stond het hare naast me op te eten en keek me lief aan. "Ik zie een twinkeling in je ogen die ik nog nooit eerder heb gezien, Eef. Je bent gelukkig hè? Oprecht gelukkig." Ik knikte en wist opeens wat dat gevoel was wat ik eerder gevoeld had. "Ik ben bevrijd van mijn ketens, Marion. Ik voel me, voor het eerst in mijn leven, vrij. Ik heb met dit huwelijk voor mezelf gekozen. Voor MIJN toekomst." Ik wist dat het vaag klonk maar dat Marion wel wist wat ik bedoelde. Marion veegde de ontsnapte traan van mijn wang. "Ik ben zo blij voor je, lieve schat. Je hebt het zo verdient."

We hadden heerlijk gegeten en zaten nu te kletsen met onze gasten. Saar hing als een lappenpop tegen me aan. Speentje in haar mond, waar ze nog geen afstand van kon doen, Nijntje knuffel stevig in haar armen geklemd, haar oogjes op half 7. "Mama, Aartje oe.. Aartje il uis toe." Ik drukte een kus in haar haartjes en stond langzaam op met haar dicht tegen me aan. Esmee had zich opgeofferd om Roos en Saar mee naar huis te nemen en het feest vroegtijdig te verlaten als 1 van de 2 het niet meer zou trekken. Mijn ogen gleden de drukke zaal rond en ik zag haar al snel bij Romeo staan. Ik glimlachte. Ik zag die 2 ook nog wel bij elkaar komen. Ooit. Ze was net zo koppig als ik jarenlang geweest was. "Esmee, Saar wil graag naar huis toe." Esmee streek liefdevol door de haartjes van mijn dochter. "Zal tante Esmee je zus en jou dan lekker mee naar huis nemen, schatje?" Ik voelde Saar tegen mijn borst knikken en droeg haar vast over aan Esmee. "Ik zal mijn oudste dochter even voor je opsporen." Grinnikte ik. Opnieuw gleden mijn ogen de zaal rond. Mijn oudste dochter stond, hoe kon het ook bijna anders, bij haar vader. Hoewel er nog geen muziek was zwierde hij vrolijk met haar over de dansvloer. Roos haar aanstekelijke schaterlach liet me smelten. Even bleef ik met een grote glimlach om mijn mond toekijken. Even. Tot Roos me in de gaten kreeg. "Mamaaa!" Kwam ze vrolijk op me afgerend. Ik tilde haar op en draaide haar rond. "Hee mooi popje van me. Je zusje is moe. Vind je het goed dat tante Esmee jullie vast mee naar huis neemt? Dan mag jij nog wel even op de tablet in je bedje." Roos haar ogen begonnen te stralen en mijn veel te makkelijke kleuter knikte. "Dat vind Roos goed, mama. Lief dat ik op de tablet mag." Ik kuste haar op de top van haar hoofd. "Je bent een schat. Mama houdt van je." Ze legde haar hoofdje tegen mijn borst. "Ik hou ook van jou, mama." Wolfs drukte een kus op mijn hoofd. "Gaan mijn prinsesjes naar huis?" Ik knikte. "Ja, Saar sliep al bijna op mijn schoot. Het is voor hun ook een mooie tijd om te gaan." Wolfs knikte en nam Roos van me over om haar naar Esmee te brengen.

"Mag ik deze dans van mijn mooie vrouw?" Stak Wolfs zijn hand naar me uit. Ik legde mijn hand in de zijne en liep met hem mee naar de dansvloer. Hij legde zijn handen op mijn billen en trok me dicht tegen zich aan. Mijn hoofd liet ik langzaam op zijn schouder zakken en toen 'ons' nummer in werd gezet vergat ik alles en iedereen om me heen. Alleen Wolfs en ik leken nog te bestaan. Ik sloot mijn ogen en sloeg mijn armen stevig om zijn nek. Zijn handen streelden zacht mijn billen en ik gaf een klein kusje in zijn nek. Langzaam gleed er een traan vanuit mijn ooghoek in zijn nek. Ik voelde hem schrikken. "Gaat het, schatje?" Fluisterde hij zachtjes. Ik drukte nog een kusje in zijn nek. "Het gaat goed, liefje. Het gaat heel erg goed. Ik ben zo vreselijk gelukkig met jou. Er is alleen nog 1 ding wat ik zo snel mogelijk af moet sluiten." Ik wist dat hij ging vragen wat dat dan was maar dat kon ik hem niet vertellen. Dit was iets wat ik zelf moest doen. Ik tilde mijn hoofd op en drukte een lange, passionele zoen op zijn lippen om hem het zwijgen, in ieder geval voor nu, op te leggen.

Dit was het één na laatste hoofdstuk. Opnieuw heel erg bedankt voor het lezen. Voor het stemmen. Jullie zijn de beste!