Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 17

Als een waakhond had ik vannacht over mijn meisje gewaakt. Bij het kleinste geluidje wat ze maakte zat ik recht in bed om te kijken of alles nog goed ging. Als haar ademhaling maar een klein beetje onrustig werd streelde ik net zolang door haar haren tot ik haar rustige, vertrouwde ademhaling weer hoorde. Ik had amper een oog dicht gedaan maar voor Eva had ik alles over. Ik begon net een beetje in slaap te dommelen toen ik Roos vrolijk hoorde brabbelen. Snel maar voorzichtig boog ik over Eva heen om de babyfoon, die op haar nachtkastje stond, uit te drukken. Ze mompelde iets onverstaanbaars maar sliep gelukkig rustig verder. Mijn arme schatje zag nog steeds wat bleek dus wou ik haar zolang mogelijk laten liggen. Roos strekte haar kleine armpjes naar me uit toen ze me zag."Papaaa! Oos akke, Oos uit ed!" Ik tilde haar op en drukte een kus in haar blonde haartjes. "Oos mama usje eve." Brabbelde ze vrolijk verder. Ik legde haar op de commode en verschoonde haar luier. "Mama slaapt nog, prinses." "Mama iek?" Keek ze me vragend aan. Ik trok haar een jurkje aan en begon haar haartjes te kammen. Ik kon hier uren van genieten. Tutten met mijn kleine meisje. "Mama heeft een baby'tje in haar buik toch?" Roos knikte enthousiast. "Jaa! Mama eebie in uik!" Ik maakte 2 schattige staartjes in haar haren. "Dat baby'tje wordt groter en daar is mama inderdaad een beetje ziek van. Dus, heeft papa zijn grote, stoere prinses nodig om een ontbijtje te maken voor mama. Dan voelt ze zich daarna vast beter." Vrolijk klapte ze in haar handjes. "Oos papa elpe! Oodje ake mama!" Tevreden keek ik naar het eindresultaat. Mijn prinsesje zag er prachtig uit. Ik droeg haar de trap af en zette haar in haar kinderstoel. Ik pakte het dienblad en legde die, samen met een bord, op het blad van de kinderstoel. "Let je hier goed op voor papa, prinses?" "Oos op ette! Oos oot!" Ik zette de waterkoker aan en knikte instemmend. "Roos is héél groot. Papa's grote, stoere, lieve meid!" "Inses!" Verbeterde Roos me. Lachend schudde ik mijn hoofd. "Papa's grote, stoere, lieve prinses!" "Jaa, Oos papa inses!" Ik pakte een kopje en zette die naast het bord. Ik zag Roos er goedkeurend naar kijken. "Mama ee! Mama ekke!" Ik legde een broodje kaas op het bord en knikte. "Ja, mama vind thee lekker hè? Wat weet je dat goed!" Ik pakte het flesje van Roos en maakte pap voor haar. "Kijk eens prinses! Drink maar lekker je pap op!" Ze nam een grote slok van haar pap en keek me daarna vragend aan. "Papa en mama olisie? Oos ool?" Ik knikte. "Papa en mama moeten inderdaad werken bij de politie vandaag dus gaat Roos naar school." Vrolijk nam ze nog een slok van haar pap. Roos vond het geweldig op het kinderdagverblijf. Na haar geboorte was Eva woensdag een halve dag gaan werken zodat ze 's middags samen iets leuks konden doen. De waterkoker sloeg af en ik deed het in het kopje. Roos gaf mij haar lege fles en wees naar het glas. "Au! Oos afbijve!" Ik tilde haar uit haar kinderstoel en kuste haar. "Wat ben je toch slim! Het water is inderdaad au."Met haar op mijn ene arm en het dienblad op mijn andere arm liep ik voorzichtig de trap op. Ik zette het dienblad op het nachtkastje en legde Roos voorzichtig bij Eva neer. "Ga mama maar een kusje geven, prinses." Ik keek vertederend toe hoe Roos Eva voorzichtig een kusje gaf. "Mamaaaa!" Langzaam opende Eva haar ogen. "Hé, popje." Ze trok haar zachtjes op zich. "Wat zie je er prachtig uit." Roos legde haar kleine hoofdje op Eva's borst. "Oos ooi! Oos ool!" Ik zag in de ogen van Eva dat ze zich leek te beseffen dat we aan het werk moesten. "Rustig, lieverd. We hebben nog tijd genoeg." Suste ik haar. Ik ging met het dienblad op mijn schoot naast haar op bed zitten. "Hoe voel je je, schat? Je hebt iets meer kleur op je wangen." Ze leunde naar me toe om me een kus op mijn wang te geven. "Beter. De duizeligheid is weg." Ze zag het dienblad op mijn schoot en pakte haar broodje. "Dank je, liefje.Jij weet altijd wat ik nodig heb." Een half uurtje later brachten we Roos naar het dagverblijf en reden door naar het bureau.

Marion vloog gelijk op Eva af. "Lieverd, hoe was het gisteren bij de verloskundige?" Ik zag hoe haar ogen begonnen te stralen. "Goed! Ik ben nu 10 weken en 5 dagen en alles is goed met mijn ukkie." Marion knuffelde haar. "Ik ben zo blij voor je! Ik weet hoe bang je was." Ze hield Eva nog steeds vast. "Ooh Eef." Zag ik Marion mij over Eva's schouder stiekem een knipoog geven. "Ik moest van Mechels aan iedereen doorgeven dat vrijdag ons jaarlijkse personeelsfeest is." Ik zag aan Eva's houding dat haar hart nu was gebroken en ik vond het echt vreselijk om haar zo te zien. Maar ik kon niet anders. Ik moest dit nu doorzetten. Gelukkig had ik het bureau met me mee. Marion knuffelde me bijna plat toen ik haar een paar weken terug vertelde hoe het echt tussen Lina en mij zat en wou me, net als de rest van het bureau, met liefde helpen. Eva mocht geen argwaan krijgen. 

Hopelijk is dit hoofdstuk niet te verwarrend. Ik hoop in het volgende deel het mysterie eindelijk op te lossen! Het verhaal is dan nog niet ten einde! Ik ben trouwens erg slecht in 'Zolang' 'Zo lang' Ik weet nooit wanneer je wat moet gebruiken, hoop dat jullie me dat vergeven! Ik wens iedereen nog een fijne avond!