MotherFucker (ZaynMalikFanFiction)

Part 36

Burayı Okuyun, lütfen.

 Öncelikle sizi , muhteşem uzun yorumlarınızı ve vote'lerinizi çok özledim. Büyük ihtimal ile hikayem unutuldu. Devam ettirmeyi pek düşünmüyordum ama belki bekleyen vardır diye bir kaç bölüm daha yazmayı planladım.

 Sizi çok seviyorum Fuckiers. Umarım beğenirsiniz.

***

Hatırlatma; 

*Sabah* 

Gözlerimi telefonuma gelen mesaj sesi ile açtım. Bu saatte kim beni arıyor ki? Hem saat daha altı bile olmamış. Yavaşça yatakta doğrulup elimi telefonuma uzattım. Tuş kilidini açıp mesajı okuduğum da ağzım şaşkınlıkla aralanmıştı bile.

'Beni özledin mi, bebeğim? Xx-Jonat'

Yeni Bölüm;

Sertçe yutkunup telefonumun tuş kilidini kapattım. Nereden çıkıyordu bu piç? Bir de Jonat olduğunu kabul etmiş. Zayn keşke bulsa seni.

"Ne oldu, sevgilim?" Aceleyle telefonumu komidine bırakıp Zayn'e döndüm. 

"Hiç bir şey, hayatım. Alarmım açık kalmışta o yüzden kalktım."  Gölzerini bir kaç saniye üstümde gezdirdikten sonra başını tekrardan yastığa gömdü. Bazen Zayn'in bu kadar saf olmasına şaşırmıyor değilim. Ben asla alarm kurmam ki. Bunu en iyi onun bilmesi gerekiyor. Tabii, unuttuysa bir şey diyemem.

"Bölümümüzü değiştirdin mi?" Sesimi çıkartmadan dolabıma yürüdüm. Bu konuyu konuşmuştuk. Değiştirmeyeceğimi söylemiştim. Daha doğrusu değiştiremeyeceğimi söylemiştim. Pekala, yalan söyledim ama ben Zayn'in sesini kullanmasını istiyorum.

 Dolaptan yarım t-shirt ile dar paça kot aldım. Üstümde ki geceliklerimden hızla kurtulup seçtiğim kıyafetlerimi giymeye başladım.

"Bölümümüzü değiştirebileceğini biliyorum ama zorlamıyorum. Sadece yanında duracağım nasıl olsa şarkı falan söylemeyeceğim." Üstümü düzelttim ve gözlerimi sinirle kısıp Zayn'e döndüm.

 Şarkı söylemeyecekmiş (!) Ben yanında olduğum sürece zorla da olsa söyleyeceksin! Gerekirse ben bir şekilde sesini öğretmenimize ulaştıracağım!

"Değiştirmeyi düşünmüyorum ve değiştirmeyecğim de." Saçlarıma aynada baktıktan sonra aşağıya indim. Damon(!) masayı hazırlamıştı. 

"Günaydın, güzellik." Samimi bir şekilde gülümseyip Ashley'in yanına oturdum. Bu ikisi benden daha güzel yemek yaparken neden yemekleri hep ben hazırlıyorum ki?! Bugün fazla mı agrasifim ne?

"Sana da, Günaydın Elena!" Ashley iğneleyic tavrıyla konuştuğun da gözlerimi devirdim. Alışmıştım bu hallerine.

"Pekala," derin bir nefes aldım ve gülümseyip Ashley'e döndüm. "Günaydın, Ash." 

 Tatmin olmuşçasına gülümsedi. Ahmak! Sanki ben 'Günaydın' demesem işleri ters gidecek. Sanki çok iyi gidiyor ya işlerimiz. 

"Zayn nerede kaldı?!" Merdivene doğru dönüp sıkıntılı bir nefes verdim.

"Çok mu özledin?" Kafamı alayla sallayıp Ash'a döndüm.

"Neyiniz var sizin?" Hepsi ellerini 'Ben suçsuzum' edasıyla kaldırdığında hafifçe kıkırdadım. Seviyordum bu şapşalları. Hem belki özledim? Nereden biliyorlar? 

 Kahvaltıma devam ederken hala aklımda Zayn'in neden aşağıya inmediği sorusu dönüp duruyordu. Özlemek değil de merak ettim yani. Gerçekten.