Gece Mavisi [Tamamlandı]

6

Adrien'in ağzından;

Cidden bırakıp gitmiş miydi beni?

Hayır..hayır,ölemez ölemez. Ne saçmalıyorum ben?!

Anlatım;

Genç oğlan ve en yakın arkadaşı çaresizce hastanenin koridorunda çökmüş bekliyorlardı.

Taki...Yoğun bakım odasından çıkan doktoru görene kadar...

Genç oğlan,kocaman bir umutla doktorun yüzüne baktıktan sonra ayağa kalktı,onu gören arkadaşı da ayağa kalktı iki genç doktora yaklaştılar ve büyük bir umutla yaşlı doktorun yüzüne baktılar.

Doktor,mutsuz olmasına rağmen soğuk kanlılığını koruyarak iki gence cevap verdi.

-Arkadaşınız,ağır yaralanmış. Hayati riski var,herşeye hazırlıklı olmalısınız. Yaşama oranı çok az. Yaşarsa bile sakat kalabilir.

Adrien'dan;

Dünya'm başıma yıkılmıştı.. Ne demek sakat kalabilir?!

Gözyaşlarımı ve hıçkırıklarıma hakim olamadım.

Gözyaşlarıma eşlik eden hıçkırıklarım eşliğinde konuştum.

-Ne demek ölebilir,ne demek sakat kalabilir?! Marinette o. Ona birşey olmaz...O-olmaz değilmi Nino? Hayır hayır,Marinette'e birşey olmaz! Saçmalamayın...

Nino bana çaresizce baktı ve cevap verdi.

-Adrien,sakin olmalısın. Doktor bey'in dediği gibi herşeye hazırlıklı olmalıyız.

-''Hayır ben hazırlıklı falan olamam. Sakin de olamam!'' dedikten sonra doktor tekrar lafa girdi.

-Ben de sizi üzmek istemem ama,gerçekler bunlar üzgünüm. Gerçekler acıdır...

-''A-a-acı.'' dedikten sonra tekrar yere çöktüm,

Hıçkırarak ağlamayı sürdürdüm,hiç birşey umrumda değildi.

Ardından Nino'da yanıma çöktü.

-''Adrien. Marinette için lütfen.'' dedikten sonra oda göz yaşlarına hakim olamadı.

O sıra da içeri giren Bay ve Bayan DUPAİN CHENG'i farketmedik.

Sabine'nin ağzından;

Kapıdan girdikten sonra gördüğüm ilk şey;Yere çökmüş hıçkırarak ağlayan iki genç.

Bunlar Adrien ve Nino idi.

Koşarak Adrien'in yanına çöktüm,

-Adrien,Marinette nerde? Ne oldu ona?!

Adrien'dan;

Ağlamaktan kızarmış gözlerimle,Bayan Cheng'e baktım.

-''Ma-Marinette,a-araba ça-çarpmış.'' dedim zorluklarla,konuşamıyordum.

Nefes alamıyordum,görüşüm bulanıklaştı. Zorluklarla nefes almaya çalışırken Nino bana döndü.

-Adrien,İyi misin?!

Duymaktada zorluk çekiyordum,gözlerim karardı. Hala nefes alamıyordum.

-Adrien! Adrien! Beni duyabiliyor musun? Adrien!

Bir doktor geldi. Hızlıca yanıma çöktü ve beni dizine yatırdı.

Önlüğünün önündeki küçük feneri gözlerime tuttu.