Gece Mavisi [Tamamlandı]

7

Ona baktıkça daha kötü oluyordum...

___________________

Adrien'ın ağzından;

Bir an düşündüm de;

Neden bu kadar ağlamış,üzülmüştüm?

Evet sonuçta arkadaşım.

Marinette'i severim.

Hemde çok.

Ama sadece arkadaş olarak.

Ama peki ya Nino neden bukadar ağlamadı?

Belki de dayanıklı olduğundandır.

Bilmiyorum,sonuçta o birilerini daha kaybetme korkusuyla yaşamıyor.

Kafam çok karışık.

Sonra Marinette'e baktım.

Nasıl tatlı bir kızdı bu ya?

Tebessüm ediyordu.

Ama gene de bana onu öyle görmek acı veriyordu.

Leydimide göremiyordum.

Ama şuan önemli olan Marinette idi.

Ona bakmaya evam ettim.

Sargılardan hiçbir yeri gözükmese de,

lacivertimsi saçları,dudakları ve o ''gece mavisi'' gözleri kapalı olsalarda gözüküyordu.

Keşke açık olsalar da o büyüleyici gözlerine bakabilsem.

Ne diyorum ben ya?

Ama gerçekten öyle. Aynı leydiminkine benziyor.

Ama artık bakamıyorum.

Her ikisine de...

Gözden bahsetmişken,o doktorun dizinde niye yatıyordum ben ya?

Off. O bu değilde Marinette beni seviyor.

Ama ben onu sadece ''biricik arkadaşım'' olarak görüyorum.

Zaten kötü,üzmekte istemiyorum.

En iyisi;iyileşene kadar onu sevmediğimi belli etmeyeyim.

Ben derin düşüncelerim de boğulurken tatlı ve tanıdık bir ses beni dalgaların arasından çekip kurtardı sanki..

-Adrien...?

Marinette'e baktım.

Evet!

Evet!

Evet doğru bildiniz!

0!

O!

Uyanmıştı!!!

O an...

Sevinçten ölüyordum!

Dona kalmıştım!

Kalkıp kına yakabilirdim!

Ya da ne biliyim?

Göbek atabilirdim!!!

Uyandı!!!

Uyandı!!!

Ahhh!

Ne diyorum ben ya?

-Marinette??? Se-sen uyandın!

Zar zor tebessüm ederek;

-''Evet'' dedi.

-Nasılsın? İyi misin? Kendini nasıl hissediyorsun? Kötü müsün? Canın acıyor mu? Bir yerin ağrıyor mu?

Yattığı yerden şaşkınlıkla bana bakıyordu.

-İ-iyiyim be-ben,sakin ol.

Mutlulukla boynuna yapıştım.

Karşılık vermeyince şaşırdım.

Sonra belki rahatsız olmuştur diye ayrıldım.

Tekrardan tebessüm etti ve;

_________________

Devam edicek...

yoruldum kusura bakmayın...

D: