Gece Mavisi [Tamamlandı]

11

Telefonu kulağına dayadıktan sonra açılmasını bekledi Bayan DUPAİN-CHENG.

Genç oğlanın sep sessiz odasının sessizliğini, telefonun çalması bozmuştu.
Bedenini yorgunluk ve halsizlik kaplamış olan genç oğlan telefonunu her ne kadar açmak istemesede, yerinden doğrulup; sehpanın üzerinde ki telefonu aldı, açtıktan sonra konuşmak üzerine kulağına dayadı telefonu, Agreste.

-"Adrien...?"
-"Evet, bir sorun mu var?"
-"Şuanlık yok, az önce vardı ve her an olabilir..."
-"Anlamıyorum efendim, ne demeye çalışıyorsunuz?"
-"Ne tepkin olur pek bilmiyorum ama gene de uyarayım, sakin ol... şimdiden."
-"Aaıı. Peki, bir şey mi var?"
-"Nasıl desem, ımm. Marinette bir anlık, ımm nasıl denir... Bitkisel hayata giriş gibi birşey yaptı ve..."
-"Durun, ne?!"
-"Sakin ol, Adrien. Beni dinle."
-"Imgh, peki."
-"Ve kalp atışları yavaşladı, ımm. Kısa yoldan anlatımı ölüyordu şimdi ise-..."
-"Ah! Ne?! Şimdi iyi mi? Ne yapıyor? Marinette'e bir şey mi oldu? Bana mı söylemiyorsunuz?! Ah, lütfen konuşun."
-"Duyduğun gibi oldu Adrien, ama sadece bir anlığına... Şimdi iyi, yatıyor. Birşey olmadı, olsa sana söylerdik emin ol. Şimdi daha iyi misin?"
-"Oh, evet daha iyiyim. İçim rahatladı biraz... Ama hala endişeliyim Marinette için, her an tekrar bir şey olabilir."
Adrien telefondan gelen kıkırdama sesine henüz bir anlam verememişken,
-"Marinette, onun için bu kadar telaşlandığını bilse, tekrar kalp krizi geçirebilir ama mutluluktan...".
Genç oğlan, kendini tutamayıp Bayan Cheng'in kıkırdamasına eşlik etti.
-"Hastaneye gelebilir miyim? Marinette şuan müsait mi?"
-"Biraz dinlenmesi gerekmiş, doktor bize de izin vermedi görmemiz için."
-"Umgh, anladım..."
-"Hem sende biraz dinlenmiş olursun, Adrien."
-"Haklısınız ama, görebilseydik hemen gelirdim."
-"Dinlen biraz, Adrien. Benim kapatmam gerekiyor, sonra görüşürüz."
-"Peki efendim. Görüşürüz."
...
Görüşmenin bitmesi ardından genç oğlan, telefonu aynı yerine bıraktı.
...
Adrien'ın dilinden;
Telefonu aynı yerine bıraktıktan sonra,
Aklımdaki bütün düşünceleri kafamdan attım, tekrar yatmak üzere yatağıma yöneldim ve yattım.
O an tekrar uyku çökmüştü ki gözlerimi kapattım, aklımda direk olarak "Marinette" gelmişti.
Marinette, çok güzel, çok tatlı, çok zeki bir kızdı ama ben onu sadece arkadaş olarak görüyordum.
Gene de o bana mutluluk veriyordu.
Onun yanında gülümsüyordum, hep.
Ama o acı çekince bende çekmiştim, hiç olmadığı kadar.
Ama neden? Sadece bunu soruyordum kendime.
Belki de...
Ben ona, ah saçmalıyorum.
Marinette'den hoşlanıyor olabilirim belki ama, ben "Uğur Böceği'ne" aşığım, her zaman için.
Ben ondan asla vazgeçmem, asla.
...
Diyerek uyuya kaldım...
__________
Devam edecek.