Gece Mavisi [Tamamlandı]

26

-Flashback-
"Bu tuhaf..."
"Ne?"
"Çicek, diken ve morarma"
"Nasıl yani?"
"Bak" Kız eline girmiş olan gül dikenini, arkadaşına gösterdi.
"Chloe, bu... diken?"
"Ne olmuş yani?"
"Canın acımıyor mu?" Dedi oğlan, arkadaşının diken batmış parmağını gösterirken
"Önemi yok. Canımı acıtan daha kötü şeyler olmuştu. Annemin ölmesi gibi, sadece morarmasına şaşırdım. O kadar."
"Ben özür dilerim... Seni üzmek istememiştim." Kız, arkadaşına bakıp tebessüm etti. Ardından, "Ben alıştım." Diyerek arkadaşını teselli etti. Ancak bazı durumlar alışılmışın dışında olur ve bazen bazı şeylere alışamazsın. İşte bu da o durumun ta kendisiydi. Oğlan, arkadaşına bakıp konuştu. "Hadi gel. Temizleyelim şunu." Dedi. Kız gözlerini devirdi ve cevap verdi. "Sadece diken."
"Mikrop kapmışsa eğer sadece bir diken olmuyor ama." Dedi oğlan alaycı bir ses tonu ile. Kız hafifte olsa endişelenmişti, belli etmemeye çalışıyordu. Ardından oğlan ekledi. "Yeni birşey daha öğrenmiş oldun." Dedi ve tebessüm etti. Kız yüzüne zoraki bir gülümseme yerleştirdi. 'Belki de sadece sorun istemediğimdendir...' Diye geçirdi kız içinden, bir kez daha.
-Flashback sonu-

Geçmişi düşünüyordu kız. Anılarını, hatalarını ve daha birçok şeyi. En çok özlediği ise annesi ile olanlardı, daha sonra Adrien ile ve daha sonra sıcak aile ortamı... Artık bunların hepsi geçmişte kalmıştı, bu düşüncelerden kurtulmak istiyordu. Ama nafile, kim unutabilirdi ki zamanında onu mutlu eden anılarını. Aksine şuan da o anılar mutluluk vermek yerine üzüyordu. Bacaklarını iyice kendine çekip, kolları ile kenetledi. İfadesiz bir şekilde odasını süzüyordu. Nereye baksa ayrı ayrı pahalı eşyalarını görüyordu. Evet. Onu mutlu eden, onu yatıştıran şey buydu. Pahalı eşyalar ve para. Kendini ve çevresindekileri kandırmaktan başka birşey değildi yaptığı, baştan beri farkındaydı.
                                 ***
"İstiyorum, Adrien'a ve diğerlerine yardımcı olmak istiyorum. Ama... çok güvendiği asistanı ona ihanet etmiş bir pislik olarak anılmak istemiyorum." Adam hafifçe başını salladıktan sonra gözlerini kadının gözlerine yöneltti.
"Doğru yolu seçmiş, cesaretli bir asistan olarak anılacaksın. Emin ol." Kadın başını eğdi ve dikkatini ister istemez yerdeki fayanslara verdi. Adam devam etti. "Herkes doğru yolu bulmak ister, yanılmamak için. Oysa kimse uğraşmaz, doğru tercih yapmak için. Ama sen tercihini yaptın, doğru olanı." Kadın dikkatini tekrardan ama verip dudaklarını araladı, konuşmak üzere. "Kimine göre doğru olanı yapmıyorsa?" -Gabriel'a göre-
Yaşlı adam kendinden emin bir şekilde konuştu. "Doğruluk sonsuzluğun güneşidir. Nasıl olsa doğar."
                               ***
"Süper kötüler bile yıllık tatilini kullanabiliyormuş."
"Çok komiksin kedi. Ama şuan daha önemli işlerimiz var."
"Her zamanki gibi, akuma yakalamak."
"Tam üzerine bastın." Dedi genç kahraman alaycı bir ses tonu ile. Çok geçmeden de yoyosunu Hawk Moth'un kurbanı olmuş olan Nino'ya fırlattı. Bir yandan da Kara Kedi ile konuşmaya çalışıyordu. "Ne olmuş olabilir ki, Nino'yu bu kadar üzen?" Kara Kedi anlık dikkatsizlik ile hiç tereddütsüz Leydisini yanıtladı. "Alya ile kavga et-..." Genç kız ilk önce duraksasada bozuntuya vermeden devam etmeye çalıştı. "Bir dakika. Sen bunu nereden biliyorsun?" Kara Kedi çaresiz gözler ile akuma kurbanı olmuş olan Nino'ya odaklandı. "Tahmin ettim, başka ne olabilirdi ki? O kolay kolay üzülen birine benzemiyor." Kız onaylarcasına başını sallayıp geçiştirdi. Bu konular hem onu hem de Kara kediyi aşacağı için sadece geçiştirdi. "Tahmin etmiştim, eminim ki öyledir."
                            ***
Kısa oldu, üzgünüm. Ama kalkar kalkmaz bölüm yayınladım, taslaklarda olduğu için. Cidden çok geç yayınlanılınca iyi olmuyor, unutuluyor. Bunu kendimde sevmem. Her neyse, bir soru soracağım.
•Okuldan kaçta geliyorsunuz, bölümü kaçta okuyabilirsiniz?
Bunu lütfen cevaplandırın, sevinirim.