Gece Mavisi [Tamamlandı]

24

"Sorun yok Chloe, sorun yok."
"Ben... sadece, üzgünüm."
"Önemi yok Chloe, her insan hata yapar." Adrien ve Chloe'nin konuşmasına atladığım da Adrien'ın yüzü bana çevrildi. Onaylarcasına başını aşağı yukarı salladı.
"Marinette haklı Chloe." Dedi ve ekledi,
"Ben bunları bilmiyordum, keşke söyleseydin."
"Artık önemi yok."
***
Adrien'dan ;
Anlamamışcasına kaşlarımı kaldırdım. Ne demeye çalıştığını sorarcasına bir yüz ifadesi takındım, istemeden kaşlarımın hafif çatıldığını farkettiğimde başımı sağa sola salladım. İç çektim ve toparlandım.
"Chloe neler olduğunu söyler misin?"
İstemsizce yüzüm Marinette ile buluştuğunda yüzümü incelediğini farketmem bir oldu. Ona baktığımı fark etmesiyle, endişelense de kendini toparladı. Dikkatimi tekrardan toparlayıp, kendimi Chloe'e verdim. Bu esnada diğerleri ve Kim, Bayan Bustier ile birlikte müdürün odasına gitmişlerdi. Şuan için sınıfta sadece üç kişiydik. Marinette, Chloe ve ben. Chloe'nin birşey anlatmayacağına niyetli olduğunu anladığımda pes ettim ve son çare olarak Marinette'e döndüm, ne kadar çare denirse artık.
Marinette'in yanına ilerledim, birşey biliyor mu diye.
***
Marinette'den ;
Yanıma doğru ilerleyen Adrien'a anlamsız bakışlarımı yollamak ile yetiniyordum. Önümde belirdiğinde hafif ürpersem de, açık vermemeye dikkat ettim. Kazada dediklerimin etkisinden hâlâ çıkamamıştım, görünüşe göre o da öyleydi. Düşüncelerimin savrulmasına neden olan kadifemsi sesini duyunca istemsizce titredim. Farketmiş olacaktı ki duraksadı, birşey demesine ve kendimi daha fazla rezil etmemek amacı ile beklemeden konuştum.
"Ha? Ne demiştin? Duymadım, dalmışım da"
Kafasını çevirip keyifsizce kendi kendine mırıldandığında kaşlarım çatıldı.
"Yüzüme de söyleyebilirsin." Diye mırıldandım, onun duyabileceği bir ses tonu ile.
"Daha sonra, belki." Deyip, yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi. Ona hayranlıkla bakıyordum, bu tavırlarıma istesem de istemesem de engel olamıyordum.
"Umarım. Sen ne demiştin?"
"Ah, evet. Chloe hakkında bir şey bilip bilmediğini soracaktım." Düşünmeme bile gerek kalmadan aklıma Sabrina'nın hastalığı gelmişti, bunun verdiği kötü enerji ile yüzüm düştü.
"Marinette?" Ardından tekrardan o kadifemsi ses düşüncelerimi savurdu.
"Sadece düşünüyordum." Söylemek ve söylememek arasında kalmıştım. Chloe ne düşünürdü? , Adrien ne düşünürdü? , Bu neleri değiştirirdi ya da nelere mâl olurdu? Derin bir iç çektim.
"Bu dönemler de onun her zaman yanında olan Sabrina yanında değil. Senin yokluğun daha çok belli oluyor, onun için." Chloe'nin duymamasına özen gösterirmişcesine bana biraz daha yaklaştı.
"Peki ya Sabrina? Sabrina neden gelmiyor, neden yanında olmuyor?" Sıcak nefesi yüzümü yalarken, Adrien yerine âdeta kendimi suçlu hissediyordum. Bunun verdiği özgüven ile konuştum.
"Ya sen? Sen neden yanında olmuyorsun?" Yüzüne bakmam için kafamı hafif kaldırmam gerekiyordu.
"Ya olamıyorsam?"
"Olmalısın ama."
"İsteyipte olamıyorsam?"
"İstemelisin o zaman."
"Peki ya isteyemiyorsam? O özgüveni kendimde bulamıyorsam?"
"Bulmalısın o zaman Adrien. Her ne olursa olsun sevdiklerinin yanında olmalısın. Ya sevmiyorsam diyemezsin, yıllar geçse bile içinde bir nebze sevgi vardır."
"Peki ya ona olan sevgim hiç azalmadıysa?"
***
Selammm. ❤️ Bölüm nasıldı? Heyecanlı yerde bitireyim dedim. Umarım beğenmişsinizdir. ❤️🙏
Votelarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Benim için önemli. Yanlışım varsa affola. 😊
Üzgünüm ama sınır koyacağım.
10 Oy 30 Yorum