My lifesaver (ft. Harry Styles dutch)

Hoofdstuk 24

Ik open mijn ogen en rek me uit. De hele kamer is verlicht door de zon die erin schijnt. Ik loop naar het raam en doe hem een stukje open. Het is pas 9:00 uur maar toch zo lekker warm.

'Goedemorgen.' hoor ik vanaf de andere kamer. Ik draai me om en Harry ligt daar met zijn handen onder zijn hoofd waardoor zijn spieren goed te zien zijn. 'goedemorgen. Lekker geslapen?'

'prima, jij dan?' ik loop weer naar hem toe en geef hem een kus. 'Ik ook. Trouwens ik moet zo even weg, ik moet Max uitlaten.'

'Oke is goed.' Zegt hij terwijl hij de dekens afslaat en met moeite zijn krukken pakt. 'Wat doe je?' Vraag ik. 'Hoe bedoel je. Ik ga mee natuurlijk.'

'Je kan echt niet mee daar ben je nog te zwak voor. En trouwens, je mag nog niet weg van de dokter.' Harry kijkt me verdrietig aan. 'Maar wat moet ik dan doen hier.' Ik zucht en lach naar hem. 'Ik ben echt niet lang weg. ik ben binnen een uur weer terug. Zal ik vragen of Niall komt?' Harry knikt en ik pak mijn mobiel.

Hey Niall kan je naar het ziekenhuis komen? harry wil niet alleen zijn en ik moet iets doen.

Hey Tess ja ik kom eraan!

'Hij komt eraan.Ik blijf wel even hier totdat hij er is.' Harry knikt weer en lacht naar me. 'Ik kan niet wachten tot het uur voorbij is.' lacht Harry. 'Ik ook niet.' Zeg ik terwijl ik dichterbij kom en hem zoen.

Na een kwartier komt Niall binnen. 'Hey Niall.' zeg ik als hij bij het bed staat. 'Hey Tess, hey Harry.' Harry steekt zijn hand op en lacht naar Niall. 'Dan ga ik maar even. Tot zo.' Zeg ik maar als ik weg loop word ik tegengehouden. 'Krijg ik geen kus?' Ik kijk van Harry naar Niall en weer terug. Ik loop naar hem toe en geef Harry ongemakkelijk een kus.

De bus stopt bij de halte en ik stap uit. Ik loop richting Harry's huis en zie dat alles afgezet is. Er staan allemaal politieauto's. Mannen en vrouwens onderzoeken het hele huis. Ik wil naar binnenlopen maar word tegengehouden door een man. 'Je mag niet naar binnen sorry.'

'Maar mijn hond is daar binnen.' De man kijkt me raar aan. 'Er is niks meer binnen daar en we hebben geen hond gezien.' Ik kijk hem ongelovig aan. 'Ben jij Tess Wilson?' Ik knik. 'We moeten je een paar vragen stellen.' Ik kijk voorzichtig langs de man of ik Max misschien ergens kan zien. 'Sorry het kan nu niet.' Ik ren bij de man vandaag en loop naar het bos toe. Ik roep Max en zoek in het bos en in de omgeving. Na een tijdje besluit ik zoekend richting huis te lopen terwijl ik mijn mobiel voel trillen.

Waar ben je? Het is al een uur later. Liefs Harry

Ik stuur terug dat Max kwijt is en dat ik hem nog even ga zoeken en loop weer verder naar huis. Ik kijk overal goed om me heen en roep zijn naam nog maar er is geen teken van Max. Ik kom bij mijn huis aan en doe de deur open. 'Hey Mam.' Zeg ik maar als ik de kamer in kom blijf ik staan. 'Max!' Roep ik. Max komt op me af gerend en ik knuffel hem. 'Hoelang is Max hier al?' Vraag ik. 'Niet zo lang, ik denk een half uurtje. Hij was hier helemaal alleen heen gekomen.' Zegt Mam. 'Moet Max niet even langs de dierenarts? Hij is een hele nacht alleen buiten geweest. Straks heeft hij iets.' Vraag ik. 'Ik ga zo wel even langs.' Zegt Mam en lacht naar me.  

Ik pak mijn mobiel en zie dat ik 6 gemiste oproepen heb van Harry. Snel bel ik heb terug voordat hij hier voor het huis staat op zijn krukken. 

'Hey wat is er.' Zeg ik als hij opneemt. 'Heb je Max al weer gevonden?' Vraagt Harry bezorgd. Ik moet lachen. Hij is zo schattig als hij zo bezorgd is. 'Ja Max was naar mijn huis gelopen.' Zeg ik. Ik hoor Harry opgelucht zuchten. 'Kom je weer naar het ziekenhuis of moet je Max nog uitlaten.'  'Ik denk dat uitlaten niet meer hoeft. Max heeft net vrij rond gelopen voor een hele nacht. Ik kom nu weer naar je toe.' Zeg ik. 'Oke tot zo.' Zegt Harry en ik hang op. 

Ik drink nog snel wat en ga naar buiten om naar de bushalte te lopen. De bus komt over 5 minuten en ik ga alvast klaar staan. Ik zie de bus al aankomen als ik een jongen zie staan. Hij staat om de hoek en staart naar me. De bus stopt voor me en ik stap zo snel mogelijk in. De jongen komt steeds dichterbij en hij stapt ook de bus in. Hij gaat achter me zitten en mijn hart begint steeds sneller te kloppen. Ik zie hem naar me kijken via het raam. Ik probeer me op de weg te focussen via een ander raam en soms kijk ik even of hij nog naar me kijkt, maar elke keer zie ik hem nog steeds kijken. Als de bus eindelijk stopt bij het ziekenhuis stap ik uit en de jongen blijft zitten. Ik zucht van opluchting en loop iets sneller dan normaal het ziekenhuis in. 

Ik loop Harry's kamer in en zie dat hij alleen is. 'He waar is Niall heen.' Zeg ik terwijl ik naar zijn bed loop en hem een kus geef. 'Ik heb gezegt dat hij wel weg kan gaan. Ik heb trouwens een verassing voor je.' Ik kijk hem vragend aan. 'We zouden gister beginnen met je vader zoeken maar omdat er iets tussen is gekomen.' Zegt hij terwijl hij naar zijn been seint met zijn hoofd. 'Is het er niet van gekomen.' 

'Maar wat is dan de verassing?' Zeg ik ongeduldig. Harry lacht. 'Ik heb Niall eerder weg gestuurd om op zoek te gaan. Ik heb op allemaal verschillende sites gezocht naar Niels Wilson en ik heb opgeschreven wie het allemaal kunnen zijn.' Ik kijk hem aan met grote ogen. 'En dat heb je allemaal gedaan toen ik weg was?' Hij knikt en heeft een grijns op zijn gezicht. 

Hij haalt een briefje van zijn nachtkastje en laat hem aan me zien. Ik tel de namen en zie ongeveer 20 mensen staan. 'Hoe gaan we ooit de goede vinden?' Vraag ik. 'Je kan je moeder dingen vragen misschien hoe oud hij is of hoe oud hij was toen jij werd geboren. We kunnen ook telefoonnummers zoeken.' Ik knik en geen Harry een knuffel. 'Dankjewel je bent echt de beste.' 

Heeii people!! Ik ben bang dat ik straks minder kan updaten want mijn examens beginnen bijna en ik ben al veel aan het leren... :( Ik probeer het wel natuurlijk want het geeft tenminste wat afleiding! 

Dank jullie wel voor alles! Voor de bijna 12K Reads, de votes en de comments! Jullie zijn echt geweldig!

xxxC