Chapter 10

19 4 0
                                    


Hay, ang bilis ng araw at kasalukuyan akong nag-gagala dito sa loob ng school. Napa-aga kasi ako ng pasok kanina tapos wala pa sila reona kaya wala akong kasama kaya naisip ko nalang mag-gala dito sa loob ng school

Nang mapadaan ako sa music room. Bigla akong nakaramdam na gustong kong kumanta kaya binuksan ko ang pintuan ng music room at pumasok sa loob.

Pinalibot ko ang paningin ko sa loob. Malaki ang music room at medyo mga alikabok sa bubong siguro hindi rin masyadong nalilinis to kasi minsan nalang rin dalawin tong music room.

May bago kasing pinagawa na music room, maganda, kaya duon pumupunta ang mga estudyante. Ito naman kahit may kalumaan na, maganda pa rin naman at kumpleto pa rin sa gamit.

Pumunta ako sa gilid ko na piano pero agad rin akong lumayo dahil ma-alikabok. May hika kaya ako pero ayoko naman pumunta pa sa isang music room dahil medyo malayo pa dito.

Lumapit nalang ako sa may mga guitar at kumuha ng isa tapos umupo ako don sa may upuan na medyo malapit sa may maliit na stage dito. Nag-simula naman akong mag strum.

"Sa wari ko'y
Lumipas na ang kadiliman ng araw
Dahan-dahan pang gumigising
At ngayo'y babawi na

Muntik na
Nasanay ako sa 'king pag-iisa
Kaya nang iwanan ang
Bakas ng kahapon ko

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Kung minsan ay hinahanap
Pang alaala ng iyong halik (alaala ng 'yong halik)
Inaamin ko na kay tagal pa
Bago malilimutan ito

Kay hirap nang maulit muli
Ang naiwan nating pag-ibig
Tanggap na at natututo pang
Harapin ang katotohanang ito

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Muntik na
Nasanay ako sa 'king pag-iisa
Kaya nang iwanan
Ang bakas ng kahapon ko

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin"

Pagkatapos kong kumanta, nagulat naman ako ng may pumalakpak.

"I love your voice" naka-ngiting sabi sa akin ni yaxley. "You blushed" untag niya ulit at humalaklak

"Funny" kunwari asar ko sa kaniya. Para hindi halata na kinilig ako ahahaha!

"Pero seryoso, ang ganda ng boses mo" sabi niya at umupo na rin sa tabi ko

"Pero mas maganda ang boses mo" wika ko at nilagay ang gitara sa dating lalagyan

"Gusto mo kantahan kita?" tanong niya, medyo nagulat naman ako sa tanong niya

"Huh? Wag na" tanggi ko. Baka kasi mamaya mamatay na ako sa kilig. Chos.

"Sige na, namimiss ko na rin kumanta e" sabi niya

"Wag na, mag t-time na rin oh" sabi ko sa kaniya at pinakita yung relo ko

"Ganto nalang, free ka mamayang uwian?" tanong niya.

"Yeah. Why?"

"Basta. Susunduin nalang kita dito mamayang uwian. Okay?" bago pa ako makapag-salita, nag bell na

"Bye. See you later" sabi niya at umalis. Ang labo. Pero ano kayang gagawin namin? Nang-aaya hindi naman sinabi kung saan kami pupunta. Date? Oh em gee! Date?

"NASAAN SI yaxley?" tanong ko kila ashton. Nandito kami sa cafeteria, syempre kumakain kami at si yaxley lang ang wala dito. Kanina rin sa klase wala yun, baka nag cutting. Tsk!

SometimesWhere stories live. Discover now