Ο μαγικός θρύλος των νεράιδων και των ξωτικών

κεφάλαιο 30

Στο παλάτι επικρατούσε χαμός όπως και στους αγρούς.

Ο στρατηγός Κάλαμος, ο Αυγερινός, η Μόραγκ και ο Μπόρικ προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τους συντρόφους τους, αλλά ο πόνος ήταν μεγάλος.

****

Ωστόσο στους αγρούς η Βιολέτα πήρε μια πολύ βαριά απόφαση. Να αυτοκτονήσει. Έγραψε ένα γράμμα και έφυγε για το ποτάμι.

(Τα ξωτικά όπως και οι νεράιδες δεν ήξεραν κολύμπι)

Ο Μπάρνεϊ πέρασε από το σπίτι του Τζέρικου όπου εκεί πλέον έμενε και η Βιολέτα και είδε το γράμμα. Το διάβασε.

Γλυκιέ μου αδερφέ.

Ο Άγκαθος ήταν όλη μου η ζωή. Όλη μου η ύπαρξη. Δεν θέλω να ζήσω χωρίς αυτόν, ούτε να μεγαλώσω το παιδί μας χωρίς να είναι και εκείνος κοντά μας. Λένε ότι μετά τον θάνατο δεν είναι το τέλος. Ότι βρισκόμαστε ξανά με τους αγαπημένους μας σε κάποιο καλύτερο μέρος. Εκεί θα πάω και εγώ, να βρω ξανά τον Άγκαθο μου. Λυπάμαι Τζέρικο. Θα σε αγαπώ για πάντα. Αν θέλεις να με δεις για τελευταία φορά έλα στο ποτάμι. Ίσως με βρεις πριν χαθεί το σώμα μου. Μην με μισήσεις για αυτό που κάνω. Σε αγαπώ. Να προσέχεις.

Η Βιολέτα.

Ο Μπάρνεϊ έτρεξε να βρει τον Τζέρικο. Του έδωσε το γράμμα και το διάβασε.

«Τι να κάνω;» ρώτησε πανικόβλητος.

«Πήγαινε στο ποτάμι. Ίσως την προλάβεις»

****

Ο Μίκυ και η Τζέσικα ήταν κοντά στο ποτάμι και είδαν την Βιολέτα που πλησίαζε.

«Ποια είναι; Την ξέρεις;» ρώτησε η Τζέσικα

«Είναι η αδερφή ενός καλού μου φίλου»

Την είδαν ότι πήγε να πέσει στον νερό και αμέσως την σταμάτησαν.

«Αφήστε με» φώναξε.

«Βιολέτα, τι νομίζεις πώς κάνεις;» είπε ο Μίκυ.

Τότε έφτασε κοντά τους ο Τζέρικο, λαχανιασμένος και αγκάλιασε την αδερφή του.

«Τι σκεφτόσουν;» της φώναξε.

«Έχασα τον Άγκαθο μου. Δεν μπορώ να συνεχίσω»

«Ο Άγκαθος πέθανε;» ρώτησε ο Μίκυ έκπληκτος.

«Ναι» απάντησε ο Τζέρικο.

«Τον λάτρευα. Θέλω να πάω να τον βρω» έλεγε η Βιολέτα κλαίγοντας.

«Το παιδί που κουβαλάς δεν το σκέφτεσαι;» της είπε ο Τζέρικο.