Ο μαγικός θρύλος των νεράιδων και των ξωτικών

κεφάλαιο 19

Στο παλάτι γίνονταν οι κατάλληλες προετοιμασίες για την μάχη.

«Θα είμαστε έτοιμοι σε δύο μέρες.» είπε ο Μπόρικ

«Επιμένω ότι αυτό που πάμε να κάνουμε είναι λάθος» του είπε ο αδερφός του

«Σε παρακαλώ Αυγερινέ. Μα καλά δεν θες να κάνεις τον Μίκυ να πληρώσει για αυτό που έκανε στον Κρόγκαν;»

«Όχι! Η εκδίκηση ποτέ δεν είναι η λύση. Και εκτός αυτού η κόρη σου θα πληγωθεί αν γίνει πόλεμος»

«Γιατί το λες αυτό;» ρώτησε με περιέργεια.

Τότε είδαν την Τζέσικα να τους πλησιάζει και ο Αυγερινός πήγε προς το μέρος της.

«Μίλησε του. Δεν θα έχεις πιο καλή ευκαιρία» της είπε και έφυγε.

Η πριγκίπισσα αφού πήρε μια βαθιά ανάσα πλησίασε τον Μπόρικ.

«Μπορούμε να μιλήσουμε;» του είπε σοβαρά.

«Φυσικά. Τι έχει γίνει;»

«Λοιπόν, θυμάσαι εκείνο το βράδυ που ο Μίκυ Μαλντούν ήρθε στο παλάτι μαζί με τους φίλους του;»

Ήταν σίγουρη πως το ο πατέρας της το θυμόταν, αλλά από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει.

«Ναι, εννοείται πως το θυμάμαι» της απάντησε

«Ωραία! Πρέπει να μάθεις πως τότε.....»

«Μεγαλειότατε, έρχεστε σας παρακαλώ;» του είπε ένας στρατιώτης διακόπτοντας την Τζέσικα

«Ναι, έρχομαι. Τζέσικα μου θα μου πεις μετά, εντάξει;»

«Ναι, πατέρα. Δεν υπάρχει πρόβλημα»

Έτσι έχασε την ευκαιρία να του μιλήσει. Και πού θα ξαναέβρισκε το θάρρος; Εκείνη η στιγμή ήταν η ιδανική, αλλά χάθηκε.

«Ίσως αν πήγαινα να μιλήσω στον πατέρα του Μίκυ να ήταν καλύτερα. Μπορεί ο Σέιμους να είναι πιο λογικός» σκέφτηκε η κοπέλα.

Και έκανε πράξη την σκέψη της.

Έφυγε από το παλάτι και πήγε στους αγρούς να μιλήσει με τους γονείς του Μίκυ. Ήθελε να πείσει τον αρχηγό των ξωτικών να μην κάνει αυτόν τον πόλεμο.

Βέβαια ήξερε ότι αυτό που έκανε ήταν πολύ επικίνδυνο. Ο Σέιμους μισούσε θανάσιμα τον πατέρα της και για να τον κάνει να πονέσει ίσως της έκανε μεγάλο κακό. Όμως έπρεπε να το ρισκάρει.

****

Όταν έφτασε στους αγρούς άρχισε να περπατά. Φορούσε έναν μανδύα με κουκούλα έτσι τα ξωτικά που περνούσαν από κοντά της, δεν μπορούσαν να δουν το πρόσωπο της και να προσέξουν πως ήταν νεράιδα.