Έτσι λοιπόν πέρασε και η μέρα και έφτασε το βράδυ. Ο Μίκυ και η παρέα του πήγαν στο στέκι του Μέισον να διασκεδάσουν. Μόλις έφτασαν όμως απέξω σταμάτησαν.
«Μπάρνεϊ εσύ δεν θα μπεις» είπε ο Μίκυ
«Πάντα αυτό συμβαίνει. Γιατί δεν με αφήνετε να μπω;» είπε με παράπονο
«Διότι είσαι μικρός ακόμα» είπε ο Σον.
«Δεν είμαι μικρός» φώναξε αγανακτισμένα εκείνος
«Μην είσαι πεισματάρης. Έλα. Εσύ θα κρατάς τσίλιες. Αν έρθει κάποια νεράιδα θα μας προειδοποιήσεις» είπε ο Τζέρικο
«Πάντα τσίλιες κρατώ, αλλά κανένας δεν εμφανίζεται. Βαρέθηκα πια»
«Μπάρνεϊ, σε παρακαλούμε. Έλα βρε φιλαράκο. Άκουσε μας» προσπάθησε να τον καλοπιάσει ο Μίκυ.
«Καλά» απάντησε απρόθυμα.
«Μπράβο!» είπαν οι άλλοι.
Έπειτα μπήκαν μέσα και κάθισαν.
«Τον τακτοποιήσαμε μια χαρά τον αδερφό μου» έκανε ο Σον
«Ο Μπάρνεϊ είναι ακόμα παιδί και του φερόμαστε ανάλογα. Εγώ όμως τι να πω που ακόμα και τώρα έχω τους δικούς μου να μου λένε τα δικά τους;» είπε ο Μίκυ
«Τι σου είπαν;» ρώτησε ο Τζέρικο.
«Λένε ότι πρέπει να ερωτευτώ επιτέλους και να συμμορφωθώ»
«Α, ωραίο αυτό!» είπε ο Σον
«Εσύ τι τους είπες;» ρώτησε ο Τζέρικο
«Ότι οι έρωτες δεν είναι για μένα και ότι θέλω να ζω ξέγνοιαστα. Να γλεντάω»
«Αυτός είναι ο Μίκυ μας» φώναξε ο Σον και πολλοί που βρίσκονταν εκεί γύρισαν και τους κοίταξαν.
«Ξέρεις όμως Μίκυ. Ίσως οι γονείς σου να έχουν δίκιο. Είσαι ο μελλοντικός αρχηγός μας. Οφείλεις να δείχνεις κάποια σοβαρότητα» είπε ο Τζέρικο
«Αχ, Τζέρικο όχι και εσύ. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Τώρα πώς μπορείτε εσύ και ο Άγκαθος να είστε συγκρατημένοι δεν ξέρω» είπε έντονα
ESTÁS LEYENDO
Ο μαγικός θρύλος των νεράιδων και των ξωτικών
FantasíaΈνας επιχειρηματίας ο Τζακ Γουντς φτάνει στην όμορφη Ιρλανδία προκειμένου να βρει λίγες στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης. Αντί όμως για αυτό θα βρεθεί μάρτυρας μιας συναρπαστικής περιπέτειας, διότι την προστασία της Φύσης του νησιού την έχουν αναλάβει...