Ο μαγικός θρύλος των νεράιδων και των ξωτικών

κεφάλαιο 4

Ο Τζακ είχε πάρει το δρόμο του γυρισμού, όταν εμφανίστηκε μπροστά του ο Σέιμους.

«Γεια Τζακ» είπε το ξωτικό.

Ο άνθρωπος έβγαλε μια κραυγή.

«Σε τρόμαξα;» ρώτησε ο Σέιμους

«Εσύ τι λες; Πώς εμφανίζεσαι έτσι;»

«Τα ξωτικά μπορούν να γίνονται αόρατα και να εμφανίζονται όποτε θέλουν. Τι; Μήπως θα ήθελες να βάλω κανένα κουδουνάκι να χτυπά πριν φανερωθώ;» ρώτησε γελώντας

Ο Τζακ στριφογύρισε τα μάτια.

«Πού την βρίσκεις την όρεξη, δεν μπορώ να καταλάβω» του είπε

«Σου υπενθυμίζω ότι είναι στη φύση μου να έχω όρεξη για πειράγματα. Είμαι ξωτικό»

«Ναι, σταμάτα να το επαναλαμβάνεις πια»

«Το λέω μήπως και μας συνηθίσεις επιτέλους»

«Δεν το νομίζω να γίνει ποτέ αυτό. Α, να σου πω. Προηγουμένως είδα κάτι άλλα πλάσματα. Μικρά ανθρωπάκια ήταν και αυτά, αλλά δεν ήταν σαν και εσάς. Είχαν επίσης φτερά. Μήπως ήταν...;»

«Νεράιδες. Ακριβώς»τον πρόλαβε ο Σέιμους

«Μάλιστα! Οπότε οι μύθοι της Ιρλανδίας ζωντανεύουν κυριολεκτικά»

«Όπως το είπες. Επίσης θα ήθελα να σου πω ότι οι νεράιδες ζουν σε ένα παλάτι που βρίσκεται 15 μέτρα πάνω από το έδαφος. Τώρα που γνωρίζεις για την ύπαρξη των μαγικών πλασμάτων θα μπορείς να το δεις. Βρίσκεται πέρα από το φράχτη των αγρών»

«Ναι, το είδα. Είναι εντυπωσιακό! Δηλαδή μπορώ να το δω μόνο εγώ; Στους άλλους ανθρώπους είναι αόρατο;»

«Ναι»

«Και δεν μου λες οι νεράιδες είναι...»

«Απαίσια πλάσματα» τον διέκοψε ξανά.

«Δεν τις συμπαθείς;»

«Όχι και ούτε πρόκειται να τις συμπαθήσω ποτέ. Τα ξωτικά και οι νεράιδες της περιοχής είναι εχθροί χρόνια τώρα, αιώνες μην σου πω»

«Τι εννοείς της περιοχής;»

«Κοίτα σε όλη την Ιρλανδία μένουν χιλιάδες ξωτικά και νεράιδες και έχουμε διασκορπιστεί σε περιοχές. Οπότε για να σε κάνω να καταλάβεις στη δικιά μας περιοχή οι νεράιδες και τα ξωτικά ποτέ δεν ήταν φίλοι»

«Δηλαδή στα υπόλοιπα μέρη της Ιρλανδίας τα ξωτικά και οι νεράιδες είναι φίλοι;»

«Από όσο ξέρω ναι. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό»