#Tula
Pag-abot nako sa balay, medyo na-shock ko gamay kay pagsulod nako sa salas, naana dito si Mama ug Papa. It was still 5:45 Sa hapon. Medyo ngitngit na gamay pero maka-shock lang gyud kay usually, dili sila naga-abot ani nga mga orasa.
Usually, 9-10 sa gabii sila naga-abot ug medyo nakulbaan pud ko kay pagkita nila sa akoa, niundang sila sa ilang pag-estorya.
"Maayong hapon Ma ug Pa." Nag-bless ko sa ilaha pero tando lang ilang tubag.
Pagsulod nako sa akoang kuwarto, nahibal-an nako ang topic nga ilahang gina-estoryahan kaganina. It's all about my long lost brother ug base sa ilahang ginapang-ingon nga medyo pa-sektero, I think, they already found another lead kung asa puwedeng makit-an si Kuya.
Medyo naghuot akong dughan while listening on their conversation. Years had already passed and they're still finding him without knowing na while ginapangitan nila siya, they are also starting to loose me. I'm here, physically here in this house, but my connection with them already feels like it has been cut long time ago.
"Ma, mag-net sa'ko para sa akoang assignment."
"Sige nak," tubag ni Mama. She glanced at me for two seconds unya nibalik na dayon siya sa pakipag-estorya kay Papa.
Looking at them, medyo nasakitan ko.
Nigawas na ko sa gate. Ang una nako nakit-an kay mga bata nga nagdula ug dakpanay.
"Dakpanay! Bisong sa anay! Tuslukon, mudugo dayon! Hahaha! Si Kirby ang bahaw!"
Katong nanagan na sila, napa-smile ko gamay. They reminded me so much of my childhood. They look so happy and innocent. Bisag ngitngit na, dula ra gihapon ilang gihuna-huna.
In a rush of emotion, nakaingon ko sa akong sarili na unta nahimo na lang kung bata permi. Kay katong bata pa ko, all I feel every day is happines, ang panan-aw nako sa palibot nako kay puro rainbow. But when I grow up, dili na lang puro happy ang tanan, dili na pud puro rainbow ang palibot.Sometimes, my sorrounding only consist of few decorated colors. And sometimes black na lang tanan.
While nagbaktas ko padulong sa internet-tan, nalabyan nako ang balay nila Rosemarie, Rosenburg ug Rosebery.
Sa may bintana, nakit-an nako sila nga naghilak while ginasagpa-gaspa sila sa ilahang auntie.
Rose cousin's might be a bitch. But the reality is, nagpapaka-bitch ra sila para mahadlok ang mga tao nga muduol sa ilaha. Maldita sila pero ang tinuod, they're lonely people and they're also vulnerable just like each one of us. Ug ang kalainan lang sa matag-usa sa ato, lahi-lahi lang 'tag ginatabon sa atong mga vulnerabilities.
Pagsulod nako sa internet-tan, saba kaayo ang mga lalaki didto while naga-dota! Unya baho pa jud kaayo'g mga ilok ug baba! Nemal. Pero okay ra! Masabtan nako nga dili pa sila aware sa ilang kabaho kay medyo bata pa sila like hello? In-ana pud kaya ko sa una! Pero ang ilaha lang jung pagpamalikas! Grabe jud!
Kay ang intensyon man nako is mag-reseach lang ug dili mangialam sa ilahang kinabuhi, nag-focus na lang ko sa akoang gibuhat.
I was reaserching about Philippine Gold Mining History para sa amoang History na subject. Dali ra nako nakuha akoang gipangita. Gipa-print dayon nako 'to ug sa dihang naa pa ko'y 15 minutes nga nabilin, nag-open ko kadali sa akoang Facebook. Mao lage.
"T.E.---" Medyo nahunong ko kadiyot sa pag-type sa akong password nga JANULEVITEO sa dihang wala nako makit-an ang letter "O" sa keyboard kay medyo hanap-hanap na ang ubang letters!
"Daara!" Nakit-an na nako ang letter "O" ug pagtiklop namo sa akong mga mata, naka-log in na dayon ko.
Medyo nag-buffer pa gamay ang page sa Facebook tungod sa ka-lag. I patiently waited na mahuman ug load ang page unya katong okay na, medyo na-shock akong eyeballs ug pina-live sa dihang nagpula-pula ug maayo akoang friend request, messages ug notification icons.
Nakulbaan ko kay basig nabutang na pud akong bulingit nga nawong sa mga MEME sa Facebook just like what happened last year pero nawala akong ka-kulba sa dihang nahibal-an nako ang reason kung nganong nagka-in-ato akoang notifications.
It was because Janu posted a poem on my timeline.
The poem was writte in bisaya ug ang title kay "Dakpanay".
Title pa lang gani, nag-blush na ko!
Janu is really good in writing poems though tungod sa iyahang kaulawon, gamay ra kaayo ang akong nabasahan sa iyang mga gipanbunghat.
Ni-ginhawa ko'g lalum bago nako gibasa ang poem.
---
DAK. PA. NAY.
By Janu
For: Joy
1ST. STANZA: DAK
"DAKo kaayo akong pasalamat nga niabot ka sa akoang kinabuhi Inday,
Nagapasalamat ko kay gibuhi nimo akong kasing ug usab gikan sa pagkalaay,
Pagkalaay nga ang hinundan mao ang pagkamatay.
Pagkamatay sa akong kasingkasing sa dihang ako gibulagan ug nabilin nga nagkabudlay.
Mura ko'g nayabag sa dihang gibasa nako ang first stanza sa poem ni Janu. Nagkatawa ko nga nag-blush! Nemal.
2ND STANZA: PA
Gi"PA"na nimu akong kasing-kasing.
Pana nga wala ko kabantay ug sa ako na diay ni-tapsing.
Tapsing na huot gayud ug dili lang pina-chansing.
Pero bisag tapsing ra ang imong pagpana Inday, sa akoang samad sa kasing-kasing, grabe man pud kaayo imong pag-amping.
"Amaw!" mao ra 'to akoang gi-ingon sa akong sarili after nako mabasa ang second stanza. Lame lang akong pagka-ingon pero sa akong sulod, nagkirig-kirig na ko sa kakilig.
3RD STANZA: Nay
Na'y usa ka babae nga sa akong kinabuhi niabot.
Niabot siya sa panahon nga ako nasakitan ug ang dughan kay naghuot.
Ug sa iyang pag-abot, ako medyo nahimuot.
Dugay na siya nga naa sa akong kiliran pero karon pa lang nako na-realize na gusto diay nako siya makab-ot.
The last stanza made my smile sadly. Kung tinuod lang jud unta ni iyahang poem, malipay na jud unta ko. Pero the fact nga pa-showing lang 'to, medyo na-sad ko gamay.
I was about the update a POEM na REPLY unta sa poem nga gihimu ni Janu sa akoa pero wala nako'y nabuhat sa dihang nag-off na ang time.
3... 2... 1...
And then, I found my reflection on the black screen on the monitor, smiling sadly.
Ang sitwasyon nako karon is very reflective as I saw my self on the screen.
Nga kapeho sa unit nga akong gihulugan ug singko para sa 30 minutes nga time, Janu and I will also end very soon.
Makilapay pa lagi karon but I know that one day, makit-an na pud nako'g usab akong sarili sa isa ka black screen. Aloof. Alone and without Janu beside me.
* * *
YOU ARE READING
Atik-Atik (Bisaya Rom-Com Novel)
ChickLit"Ang guma, murag dula nga dakpanay. Naay bahaw, na po'y dakpununon." The certified "bulingit girl" Joy "Charity" Fortalejo admires Janu Levi Teo so much. Grade five pa lang sila, crush na kaayo ni Joy si Janu. Mag-best friend sila ug isa na sa mga h...
