Atik-Atik (Bisaya Rom-Com Novel)

C H A P T E R 45

I got a mail from Seo Lhuillier the day nga nadunggan nako 'tong lalaki nga nga nag-kompisal nga nakipag-unayanay daw siya sa iyahag sister. The mail was delivered by a post-man. Sa likod niagi ang post-man maong dugay kaayo ko nakabalik sa sulod sa simbahan. My mind and body was more excited nga makit-an 'tong nagkumpisal nga lalaki kaysa sa sulat ni Seo. Naa pa'y gipapirmahan ang post-man maong pagbalik nako didto sa simbahan, wala na nako nakit-an ang lalaki nga nag-kumpisal.

"Father," I bowed down infront of Father Lolong sa dihang nalabyan nako siya adtong pabalik na unta ko sa kusina after nako gipangita 'tong lalaki main hall sa simbahan. Naa siya'y mga gipabitbit sa akoa nga mga bibliya ug gipabutang 'to niya sa akoa sa may altar. Pangutan-on pa unta nako si Father kung kabalo ba siya kung asa na 'tong lalaki nga nagkumpisal pero wala na nako nabuhat kay basig maalaan pa ko ni father nga igat. But-an biya kaayo siya all this time. Dili ko gusto mang-abuso sa mga taong nitabang sa akoa. Dili pud ko gusto malaan nga igat--even though there are times nga makit-an nako si Father nga makipagkuyakoy sa mga madre sa mga gabii nga bugnaw ug ngitngit kaayo. Kabalo ko kung unsa ilang ginabuhat pero ginahuna-huna lang nako nga nag-bible sharing ra sila sa mga madre.

"Amen," I bowed down infront of the altar pagkahuman nako'g plastar sa mga libro. Nanguros ko ug pagkahuman, nilingkod na sa may atbang nga lingkuran para maabrihan na ang gipadala ni Seo sa akoa nga sulat.

*  *  * 

Dear Hyacinth,

I'm sorry kung nawad-an ko'g contact sa imoha for the last five months. It was just busy kaayo diri sa barracks ug dili gyud ko makalugar nga magtawag nimu. Pero bisan pa'g in-ato ang mga panghitabo, gusto nako ipahibalo sa imoha nga wala'y minuto nga dili ikaw akoang mahuna-hunaan. Kada mag-ilis ko, kada maligo ko, everytime I see my self naked, ikaw permi akoang mahuna-hunaan.

*  *  *

Naundang ko'g basa sa dihang ning-init ug maayo akoang lawas after nako 'to mabasa ang katunga sa sulat ni Seo. Pula kaayo akoang aping ug mura ko'g gihilantan ug maayo. Nilantaw ko sa may altar. Nanguros ko'g balik sa dihang nilutaw sa akoang huna-huna ang usa ka senaryo nga nahitabo sa amoa ni Seo sa may sapa five months ago--before siya nilakaw.

*  *  *

Hyacinth, kung kabalo lang gyud ka. You're always in my mind all this time. Kada mupiyong ug mumata ko, ikaw akoang makit-an, labaw na imohang lips nga tam-is kaayo. Diri sa barracks, permi nako gina-ampo nga okay lang ka dira sa simbahan. Permi nako gina-ampo nga unta wala pa ka nakakita ug lain nga laki bisag layo na kaayo ko sa imoha kay kabalo biya gyud ko nga gwapa kaayo kang bayhana ka, dili ka kumon!

* * * *

Niundang ko'g basa'g usab sa sulat ni Seo sa dihang wala na ko kasabot sa akang gibalti. Gilikilig ko nga nagkatawa while nagtubig ang tunga sa akoang legs. Grabeng pagdayig ni Seo sa akoa to the point nga feeling nako, regla-hon ko'g pina-live.

* * *

Hyacinth, bawal ang gadgets diri sa amoa karon ug karong higayuna, mao ra gyud ni nga sulat akoang ikadalit nimu. Ikapila nako ni nga giusab ug sulat para mahimo lang ning perpekto para sa imoha. Karong December, mubalik ko dinha. Gimingaw na kaayo ko nimu.

Naghigugma pag-ayo,
Seo Lhuillier, SSG
Philippine Army.
Zamboanga City

Seo's letter really turns me on. Wala ko kabalo kung sukad ba, naa na'y nakahatag sa akoa'g in-ani nga letter pero karon nga gipadal-an ko ni Seo, lahi kaayo akoang nabati. On every stoke of the words he wrote on the paper, ma-remeber nako kung unsa ka pulido ang lawas ni Seo. Kung unsa siya kalami mo-romansa. Lahi si Seo nga pagkalalaki, dili siya kumon!

Mura ko'g nayabag sa dihang nigwas ko sa simbahan. Nagkatawa ko nga gikilig. Gisugo ko nila Sister nga mamalit ug patatas sa talipapa maong ninggawas ko sa simbahan nga gadala ug mga bayong.

Nisakay pud ko ug habal-habal ug mura ko'g langgam nga nakalupad sa dihang na-feel nako ang kabugnaw ug kakusog sa bugso sa hangin to the point nga feeling nako, malagpot na akoang kalag.

Compostella Valley is really a one of a kind paradise. Walay tag-as nga buildings diri or mga high class nga mga malls pero lahi ra gyud ang Com-Val. Lisod i-explain ang pagkalahi ani nga lugara. Dili kumon. Murag si Seo. Lalaki nga sundalo nga lami mu-romansa. Dili kumon. ANIMAL.

Sa talipapa, namalit ko ug daghan kaayo nga patatas. Mga bale pulo ka kilo. Sa sulod sa simbahan, bale patatas amoang ginahimo nga kan-on tungod kay high blood si father. 'Di ba sosyal?

Nigawas ko sa talipapa nga puno kaayo ang mga bayong nga akoang dala. Naay mga nitabang sa akoa nga good looking boys of Com Val pero kay busy man sila, didto ra pud ko nila gitabangan hangtud sa gawas sa talipaa.

"Salamat!" ingon nako nila.

Upat sila ka batan-on. Mga puti, tangkad ug guwapo nga mga lalaki. Nakabotas sila ug naka-sando lang. Their dimples welcomed my eyes. "Walay problema Miss! Basta, ikaw!"

Kung si Seo ang ni-ingon niato sa akoa, siguro ni-split nako didto sa semento pero kay dili man, ni-smile ra ko sa ilaha'g balik.

"Kabug-at!" Halos maka-siyagit ko sa dihang akoang gialsa ang mga bayong padulong sa kalsada. Pag-abot didto, hapit ko nakuyapan maong nitukod ko kadiyot sa likod usa ka lalaki nga nasa akoang atubangan. Nakatalikod siya sa akoa.

"Kuya, patukura sa ko kadali ha?" ingon nako sa lalaki. The guy infront me has his back pack on. Naka-blue and white stripes shirt pud siya ug naka-oriole shorts. Bisag nakatalikod siya, naka-ingon ko nga guwapo siya tungod sa kahamis sa iyang bagktak ug panit.

"Oh!" Kalit ko nga na-out of balance sa dihang ni-lingi ang lalaki sa akoa. Nangahagbong ang patatas sa sa semento. Tungod kay naka-gunit pa ko sa lalaki, akoa siyang nabira ug wala nako nabantayan nga kusog diay kaayo akoang pag-bira sa iya to the point nga nahagba ming duha sa semento nga daghan kaayo'g patatas.

"Koya?" perting pulaha sa akoang nawung sa dihang nakit-an nako akoang sarili nga nakapatong na sa iyaha. He looked at me intensely ug mas namula pa ko sa dihang nisulod sa akoang huna-huna nga mura'g nakit-an na nako siya karong adlawa. I scanned my vivid memory this day ug kung wala ko nagkamali, sure ko nga siya 'tong nagkumpisal kaganina sa simabahan.

"Janu Levi Teo?" mao lang akoang na-ingon. Iyaha kong gitulak ug mas nauna na siya nga nitindog.

"Who are you? Nganong kaila ka sa akoa?" isog niya nga pangutana sa dihang nakatindog na pud ko. I don't know him too pero grabeng lagubo sa akoang dughan sa dihang nagtagpo amoang mga mata. The feeling was like dugay na nako siya nga kaila?

Or maybe, I'm just hallucinogenic tungod kay gumingaw kong Seo?

"Sorry," niyuko ko ug gipangpunit na ang mga patatas. Nilakaw ko nga nagpahiyom ra. Nitabok na pud ko ug bag-o pa ko makasakay ug jeep, nilantaw ko sa iyaha ug perti nakong kulbaa sa dihang nakit-an nako siya nga nitutok siya sa akoa.

Different vehicles passed by infront of me. Nawala siya sa akoang panan-aw. After thirty seconds, nahanaw na ang kalsada. A bus stopped on the other road, ug pagkataod-taod, wala na nako nakit-an ang lalaki nga nagngalan ug 'Janu.' My heart raced. Ug wala ko kasabot sa akoang kaugalingon kay while galantaw ko sa blangko nga dalan, kalit nga naay nidagan nga mga luha gikan sa akoang mga mata. Why is like this? Was that guy a part of my past?
*  *  *