The One Who Stares Behind

KABANATA 4

Maybe there are things that, no matter how much we want them, aren't meant for us. Is it really impossible?

I'm also thankful that the concealer covered the bruise on my face. I don't want to cause a commotion among the students who might see me.

Agad na hinanap ng mata ko sila Lynne. Siguro ay mamaya ko na lamang sila hanapin. Pasasaan pa at magku-krus din naman ang mga landas namin. Tumungo na lamang ako sa locker area upang kunin ang ilang librong gagamitin para sa unang klase ko.

"Glad you're better now," halos mabitawan ko ang librong hawak ko sa gulat. Pagkagulat dahil sa lalaking nasa harap ko ngayon.

"E-El," sinubukan kong hindi mautal. Ngunit mukhang imposible yata ito ngayon lalo pa at ang lalaking nasa harap ko ay ang lalaking tinitibok parin ng puso ko.

Lumapit pa ito ng bahagya kaya sa sobrang gulat ko ay parang nawawalan na ako ng hangin sa katawan. Sa sobrang lapit niya, hindi na ako magtataka kung marinig niya ang malakas na dagundong ng puso ko.

He is damn serious, staring at me with the intensity of his sincere eyes.

"Does it still hurt?" he asked.

"Not at all. I'm fine. Thank you for last night. I need to leave now."

Because if I don't, I'll be forever stuck on you. Ihahakbang ko na sana ang paa ko nang magsalita ito.

"Magiingat ka palagi, Siann."

I gave a bitter, secretive smile and then took a step away. Palayo sa lalaking kailanma'y hindi kayang tanggihan ng puso ko.

Bakit ba kahit anong gawin ko, hindi parin mawala wala tong pesteng nararamdaman ko para sayo?

How can I remove this feeling when my heart still beats for you? How can I, when loving you feels like a curse-a curse I can't break no matter how hard I try? I'm still damn in love with you, Michaelson.

"What's with that look, lady?"

Halos mabitawan ko na naman ang hawak kong libro. Ilang beses pa ba akong magugulat ngayong araw na to? At hindi nga ako nagkamali nang lumitaw itong tatlong bitchyesa sa gilid ko.

Damn these creatures.

Nagkibit balikat na lamang ako sa sinabi nila at tsaka tumuloy sa paglakad.

"Zafh, sandali-"

"Napakapangit na umaga talaga."

Ang grupo nila Maui. Mabilis akong tinabihan nila Debbie.

"Upakan na kaya natin?" I heard Debbie said.

"Ayokong pumasok sa klase nang may pasa ang kamao ko. Kung gusto niyo ay kayo na lang. Manonood ako."

"Duwag mo naman Zafh!" tila naghahamong wika ni Debbie.

"E kung ikaw kaya ang suntukin ko? Ano sa tingin mo?"

" Chill, Zafh. They're coming."ani Lynne.

Napalingon ako dito. She's gorgeous. Effortless beauty. No wonder why El fell in love with her.

"Hey Zafhryna, it's glad to see you this morning. Are you alright?"

"She's not stating the obvious." rinig kong sabi ni Anne na nakahalukipkip pa.

" I am. We better go now. If you'll excuse us?"

Ayoko ng gulo. Not from this moment.

"Wait." may diin nitong sabi na ikinalingon ko.

"What Maui?" I asked in serious tone.

You can't threaten me.

"I had a best night yesterday,"