HIJ

Hoofdstuk 13

'En hoe was je weekend?' Gitte en ik stappen door de winkelstraten van Knokke. Een oom van Gitte woont hier niet zo ver van, dus dachten we waarom niet shoppen in Knokke. We hadden wat geld gespaard dus daar konden we wel wat mee kopen. Dat dachten we tenminste, tot we de prijskaartjes zagen. 'Ik denk dat het enige dat we kunnen betalen een ijsje is', had Gitte na drie winkels gezegd. 'Ik ben met Lotte en een paar vrienden van haar naar die disco bij mij in de straat geweest en ... hij was er ook', bij het woord 'hij' keek Gitte me verbaasd aan. 'Serieus! En...?' 'En wat? Er is niks gebeurd of zo. We hebben maar even gebabbeld. O ja en zijn ex was er ook', na die laatste zin kreeg ik een brok in mijn keel. Gitte port me: 'Hé, het is niet omdat zijn ex daar was dat ze dan terug een stel zijn.' 'Dat heeft hij ook ongeveer gezegd. Hij zei dat ze maar een kinderliefde was en ze nu gewoon vrienden zijn', ik kijk haar wat beteuterd aan. 'Wat kijk je zo? Hij heeft het toch zelf gezegd dat er niets is.' 'Zij is wel nog gek op hem', zeg ik zo stil mogelijk dat Gitte moeite moest doen om me te verstaan. 'Nou en, hij is niet op haar. Einde verhaal. Stop nu met mokken en zet een lach op je gezicht. We gaan shoppen!' Gitte trekt me een winkel binnen die ik zelf nooit binnen zou durven gaan. Zo chic! Zelfs die kapstokken zouden duurder dan al mijn kleren samen. 'Kom, doe dit eens aan', Gitte geeft me een jurk en duwt me het pashokje in. Ik trek de bordeaux jurk aan en paradeer er dan mee naar Gitte. 'En..?' 'Hij staat je geweldig!' 'Ja, maar hij is veel te duur', jammer ik. 'Dan zoeken we een jurk die wel nog betaalbaar is', samen kijken we de hele winkel rond. Vanachter in de winkel liggen er nog kleren van de solden. Ik snuffel er tussen en zie een prachtige blauwe jurk. Ik werd er direct verliefd op. Gitte komt achter me staan: 'Ja, die is prachtig! Doe hem eens aan!' Ik trek de jurk snel over mijn kleren want alle pashokjes waren al bezet. 'Die kopen we! Hoeveel kost het?' Gitte kijkt op het prijskaartje en begint dan te glimlachen. 'Hij is niet goedkoop maar wel nog betaalbaar voor ons', samen beginnen we te gillen waardoor iedereen in de winkel naar ons begin te staren. 'Snel betalen en dan wegwezen voordat iedereen hier begint te denken dat we gek zijn', fluister ik. We rekenen af en kopen dan nog een ijsje op de dijk. 'Nog iets van Tim gehoord?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ja, hij belde om af te spreken. Dus overmorgenavond gaan we ergens iets gaan eten', Gitte kijkt al wat vrolijker dan de vorige keer dat we het over Tim hadden. Dus dat gesprek van gisteren heeft toch gewerkt. Nadat ik gisteren Tim had uitgelegd dat Gitte niet zo lang zonder hem kan, voelde hij zich nogal schuldig. Hij ziet Gitte graag, maar door een één of ander project had hij geen tijd om met haar af te spreken. Toen ik vroeg met wat voor project hij mee bezig was, klapte hij dicht.