HIJ

Hoofdstuk 14

'Vakantie!' Ik schrik wakker van Simon zijn geroep. Dat is nu al vier dagen oprij dat hij 's ochtends zo zit te schreeuwen. 'Simon, zwijg! Ik probeer te slapen!' roep ik verschrikkelijk geïrriteerd. Ik draai me nog eens om en druk een kussen op mijn oor. 'Het is al 11u slaapkop', ik kijk op en zie Simon in de deur opening staan. Hij heeft zijn Star Wars pyjama nog aan, dat hem heel schattig staat. 'Laat me met rust!' en ik gooi een kussen naar hem. 'Kussengevecht!' roept Simon dan en slaat met mijn kussen op mijn hoofd. 'Stop Simon! Ik krijg geen lucht!' ik probeer hem van me af te duwen, maar hij is veel te zwaar. 'Ik stop als je opstaat en pannenkoeken gaat maken', chanteert Simon me. 'Oké, kijk ik ben al wakker. En ga nu van me af!' ik geef Simon een harde duw waardoor hij bijna van mijn bed valt. 'En nu wegwezen zodat ik me kan aankleden', met een boos gezicht kijk ik naar Simon die lachend wegrent. 'Klein mormel', denk ik bij mezelf waardoor ik moet lachen. Ik douche me, trek een jeans met een leuk topje aan en daarover een warme pull en ga naar beneden. 'Ga je dan eindelijk pannenkoeken maken! Ik heb super veel honger!' roept Simon. 'Alleen als je het afwasmachine uit- en inlaat', zeg ik. 'Hé, dat is chantage!' roept Simon terug. 'Komt dat je niet bekend voor', ik steek mijn tong uit naar hem. Met een zucht begint Simon het afwasmachine uit te laden. Ondertussen leg ik alles al klaar voor de pannenkoeken. Wanneer de pannenkoeken klaar zijn is het al middag. 'Zeg, eumhh...',begint Simon, 'ik ben straks even weg.' 'Naar waar toe!' vraag ik nieuwsgierig terwijl ik suiker op mijn pannenkoek doe. 'Je weet toch dat ik het een keer over Janne had, hé. Wel ik heb om 14u met haar afgesproken', zegt Simon blozend. Eigenlijk zou hij niet weg mogen omdat mam en pap niet thuis zijn, maar voor één keer kan dat geen kwaad. 'Is goed, maar ten laatste om 17u weer thuis', knipoog ik naar Simon. 'Bedankt!' lacht Simon. We ruimen samen af en Simon laadt het afwasmachine weer in. Om tien voor 14u hoor ik de voordeur open- en dichtgaan. Simon is naar Janne. Ik doe mijn Nikes aan en wacht even voordat ik ook de deur uit ga. Ik kan het me niet laten en volg Simon op afstand. 'Nu wil ik wel eens weten wie die Janne is', denk ik bij mezelf. Simon stopt bij een pleintje en wordt omhelsd door een meisje met lang cacao bruin haar. Ze draagt een zacht roos topje en een bordeaux rok dat haar geweldig staat. Ze lijken zo verliefd. Hoe schattig! Om hun wat beter te kunnen zien, verstop ik me achter een grote struik. Plots voel ik een hand op mijn schouder. Van de schrik verstijf ik. Maar dan hoor ik gelach en draai me met veel moed toch om. Ik kan mijn ogen niet geloven. Hij?!