Til There Was You (Arragona Heirs #2)

-14-

Once I told my mom that I am going home, she's the most excited person that wants to see me. I missed them too. I missed my mom's cooking ang my dad's sweet gestures towards me. I love my family. People thinks I am a rebel but hell no. Hindi nila ako mapipilit na iplease sila.

Nagpasya ako na umuwi ng Pilipinas para ayusin ang gusot ko. Napag-isip isip ko din na oras na siguro para mag unwind. Masyado na din akong naiistress sa mga nangyayari sa buhay ko ngayon. Kahit pa sabihing hindi naman nakakatuwa ang mga tao na makakahalubilo ko ay ayos na at least nasa malapit ang mga magulang ko na pwede kong sandalan sa kahit anong oras.

Si Evi ay washroom lamang. Kami ay kasalukuyang nasa airport pauwi ng Pinas. I will give Dex a big clap for his techniques in pursuading me to come home. Ginamit niya ang kaibigan ko na inlababo sa kanya. Hinayupak siya! 😑

There's still heartache in my heart about giving up James but it doesn't matter. Ang goal ko ngayon ay mailayo siya sa mag-asawa dahil hindi din maganda sa pamilya nila. Asawa ng pinsan niya ang tataluhin niya. Buti sana kung girlfriend pwede pang magbreak, pero kasal? No way. It is a sacred thing and I know Chase is the kind of man that values that. Kita ko din namang mahal niya ang asawa niya noong nasa Greece kami. Hindi ko din lubos maisip na talaga palang darating sa point na makakakilala ka ng mga taong handang sumugal sa pag-ibig. Best example is Nicole.

She's smart and pretty. She is also well-known for her modelling career , tapos nagkakandarapa naman ito sa lalaking hindi kayang suklian ang pagmamahal niya, or obsessed na ba siya kay Chase?

People always tend to think only themselves because that's also my reason in giving up James, for selfishness and for saving myself in drowning. Makasarili ako, I only want him but he doesn't want me so ang pipiliin ko ay yung sa tingin kong magbibenefit ako.

Lagi naman kahit sinong makilala natin. Darating at darating sa punto na gugustuhin mo ring maging makasarili. Meron namang tao na inborn na ata ang pagiging selfish.

"Dan let's go." Ev just arrived and sakto namang pagtawag sa flight namin. Mahaba-habang byahe ito.

...

Almost a month ago sy umuwi ako sa Pilipinas pero hindi ako nagstay sa parents ko dahil masyado akong busy. Ngayon I will be back to where my crown is.

Buti na lamang ay maayos ang naging byahe namin pati na rin ang pagdating namin sa airport. Usually kasi kapag umuuwi ako ay sobrang daning reporters ang nakaabang sa akin sa airport. Hindi dahil sa pangalang nagawa ko sa fashion industry kundi ang pagiging rebelde kong anak sa angkan ng mga Merced. Kaya naman ngayon ay laking pasasalamat ko ng wala akong nakitang anino ng mga kumag na journalist na yun.

Ev decided to stay at her parents house. Ako naman ay sinundo ni Gilbert, ang aming chaffeur sa airport. Pinasundo daw talaga ako ng mom ko which is napaka engrande naman. May pa party kaya?

Pagkarating ko sa bahay ay sinalubong ako ng mga kamag-anak ko. Tita Liz and tita Veronica are my mother's cousin that I do not want to see in my home coming party. They made me who I am today because of them. Nagawa ko yung mga bagay na ayokong gawin sa pamilya ko dahil sa kanila.

"So, the prodigal daughter is back" tita Liz said.

"Good evening too, tita. " pagkasabi ko noon ay dumiretso ako sa mga iba ko pang kamag-anak na nasa sala. Nagmano ako isa-isa sa kanila pwera na lamang kay tita Veronica at tita Liz na ikinakunot naman ng noo nila. They will not expect anything from me because of what they did way back when I was 10 years old.