Til There Was You (Arragona Heirs #2)

-23-

I am so dumbfounded about what he said. Hindi ko lubos maisip na nahanap ako nito ngunit hindi lamang ako nilapitan para makapag-isip.

Anong sense ng pagtatago ko kung mahahanap at mahahanap din ako nito.

Nakasunod lamang ako dito habang hatak hatak ako papasok sa Condo unit niya. Pagkapasok pa lamang ay nalanghap ko na ang amoy niya na nada buong unit niya. I miss his smell. Maybe I should borrow one or two of his clothes para naman maitatabi ko sa pagtulog ko kapag namimiss ko siya.

We settle in his sofa. Iniwanan niya ako sandali at ng makabalik ito ay may dala na siyang canned beer and juice. I pressume yung juice ang sa akin. At hindi rin naman ako pupwede sa beer. Makakasama sa baby ko.

"Now talk" sabi nito habang ako naman ay abala sa pag-inom ng juice na inihain nito sa akin. Tinignan ko lamang siya at patuloy na uminom. Masarap pala ang lychee flavor. Dati ayoko ng ganito pero nasasarapan na ako ngayon.

"Hyacinth talk". He reprimanded again and that's my queue to face him.

"Gusto mo ba talagang malaman ang problema ko? O alam mo na kung ano pero hindi mo lang matanggap?" Biglang pumungay ang mga mata nito at nakikita ko dito ang guilt.

"I'm sorry about what happened. Hindi ko naman mapipigilan ang lalabas sa bibig ng isang tao. You know I talked to Yaz right? I settled my issue with her dahil alam kong kailangan na kapag bumalik ka maipapakita ko sayong sincere ako at gusto ko g maging okay tayo." He holds my hand and look straight into my eyes.

"I love you, Hyacinth. I know I somehow still love Yaz pero ikaw yung nandito ngayon" itinuro nito ang part kung nasaan ang puso niya. "I've been selfish not to think about your feelings and hurt you enough for you to decide to stay away from me. Pero naisip ko sa oras na bumalik ka, I want to make things right. That's why I'm..."

Inilagay ko ang daliri ko sa labi nito para patahimikan siya.

"James, I'm pregnant.." I said in a low voice. Natatakot ako sa mgiging reaksyon niya. Natatakot ako sa kung ano ang mangyayari pagkatapos kong sabihin sa kanya ang totoo. Pero yun naman talaga ang dahilan kung bakit ako bumalik di ba. Para aminin ang totoo sa kanya, Para magpakatotoo at para malaman ko kung tatanggapin niya ba ako o hindi.

Mahirap kasi na ipilit yung sarili ko sa kanya. He's a bachelor. Wala pa siguro sa bokabularyo nito ang mag-asawa at magkaanak pa. Hindi din ako desperado para ipilit na pakasalan niya ako. I just want to know his reaction and his decision about us.

Naramdaman ko ang bigla niyang pagtigil sa sinabi ko. Natatakot ako sa makikita ko pero pinilit ko siyang tignan. Only to find out one thing..

He is smiling from ear to ear while crying. Oh my god! My James is crying!

"You've got to be kidding me.." He said.

"Nope, I'm pregnant 2 months and a half" I said with a grin. I feel bubbles around us. He's not mad. He seemed to be happy. And that's what matters.

Nagulat ako ng bigla niya akong niyakap at pinahiga sa sofa habang siya ay nakaupo sa sahig. Magkatapat ang mga mukha namin at hinahawi nito ang mga buhok na nasa mukha ko.

"I love you Hyacinth. You don't know how happy I am right now. I am going to be a father! I will treasure you and our princess. Please marry me." he said and that melts my heart. It seemed to be the most precious moment of my life.

He wants me to marry him. "Are you sure you want to marry me? Is it because of the baby?" I asked and he immediately shake his head.

"No. Of course not! I want to marry you because I love you. And now we will be parents, I want our baby to have a complete family. So, what is your answer?" Nagpacute pa ang mokong!

"Hmm.. Should I say no? " natatawa ako sa itsura nito na biglang umasim. Ang cute lang. Namiss ko talaga siya.
"You know I should think about it right and where is my ring?" Natatawa kong sabi. Kaya naman tumawa na ito ng malakas.

"Of course, of course.. Sorry baby Im not prepared. Arggh! I should have known! That's why you were acting weird when I saw you in cebu."

"Bakit weird?" I asked

"Nakikita kitang bumili ng saging tapos nilalagyan mo ng bagoong. Was that yummy?" It was almost a month ah!! Ibig sabihin ang tagal na niya akong nahanap.

"Yes, it's delicious. You should try it." Tila hindi naman maipinta ang mukha nito kaya wala akong magawa kundi ang pagtawanan ito ng pagtawanan.

This is the happiest day of my life perhaps. I will tell mom and dad about it. I'm sure they will be as happy as I am right now. Napahawak ako sa tummy ko kaya naman sinundan iyon ng tingin ni James.

He carresed my tummy. "Baby, wag mong pahirapan si mommy ha. Di baleng ako nalang ang pahirapan mo wag na si mommy. Bawal siya mastress." He's like a real father.

"Bagay pala sayo maging daddy eh."

"I was raised by my father alone, I love my father and I will do what ever it takes to be like him. I will raise my children the way he cared and raised me. " siguro talagang malaki ang galit nito sa mommy niya, maybe I will ask her and let them reconcile.

Kasalukuyan kaming magkayakap sa sofa habang nanunuod ng spongebob ng tumunog ang telepono nito. Nakita ko kung paano nangunot ang noo nito at tsaka tumingin sakin at nagsorry. Nang ibaba nito ang tawag ay lumapit siya sa akin.

"I want you to stay, but it seems your father wants you to go home and talk to me."

..
Interesting fact about Love #24

Couples who spent at least 10 minutes a day laughing together are more likely to have stronger relationship.