Til There Was You (Arragona Heirs #2)

-28-

IamChinMe08 KarenK0517 user75128403 Thanks for following and voting for Chase and Andrea's Story 😊😊

I am speechless. He's like a hunk from some underwear billboard.

I composed myself and walk towards the bench near the pool. Otep has a masculine body too, pero itong isang ito namumutok ang muscles. Nawiwirduhan lamang ako sa kinikilos nito dahil hindi na ito umalis sa pwesto niya kanina at alam kong sinusundan nito ng tingin ang mga galaw ko.

Ipinagkibit balikat ko na lamang ito at hinubad ang robe na suot ko. I wear a two piece from victoria secret and I tied my hair in a ponytail. It gives me chills suddenly when a hand gripped my arm ng tangkain kong lumusong sa tubig.

"What the fvck!" Ani ng kaisa-kaisang taong kasama ko dto.

"Hey, can you please remove your hand? Hindi ako makakapagswimming if you'll just holding me." I said. Wait.. Did my voice broke and became gentle towards this guy?

"It been a long time since I touch you.." Well, that give chills from head to toe. Kilala ko ba siya? I mean, oo kilala ko siya from T.V and in business world. Pero ni sa hagilap ng isip ko ay hindi ko natatandaang nagkita na kaming dalawa. "Is this an act!?" He sounds furious.

"Sorry mister pero hindi kita kilala. Have we met before?" I asked. Maybe he's one of those people that I still dont remember because of my amnesia. I guess I have to talk to him baka sakaling may maalala ako. Pero ang presko niya pala sa personal ahh.

"What are you doing Hyacinth? Cut the crap, drop the act!"

Nagulat ako sa lakas ng pagkakasigaw nito kaya naman napaatras ako at di ko namalayang ang kasunod na hakbang ko ay tubig na pala. Dahil sa gulat ko ay hindi ko agad naigalaw ang mga paa ko dahilan para magtagal ako sa tubig. Shi.T! Malalim pala itong part na ito.

Agad namang may matitigas na bisig ang pumalupot sa beywang ko dahilan para makaahon ako. Hinihingal ako at umuubo ng makaahon kami ng tuluyan. This is not good. I got cramps and this guy in front me is giving me chills. Gusto ko sanang sabihin dito na bitawan ako ngunit hnd ko maigalaw ang mga binti ko kaya naman wala akong choice kundi ang humawak sa kanya.

"What are you doing Hyacinth. I told you to drop the act." He said.

"Why are you saying that I am acting Mr.? Well for your satisfaction, I am not. I don't even know you thats why I wanted you to give me some space." Awkward talaga ang posisyon namin dahil habang nasa tubig at hawak ko ang mga braso nito ay nakaharap ako sakanya. Kitang kita ko ang hubog ng mukha nito. Medyo singit siya, he has this playful aura pero at the same time nakakatakot.

"Why do I have this feeling na iniiwasan mo lang ako kaya ganyan ka sakin? Do you have a clue how i spent my 4 years just thinking where can I find you?"

"P-please.. Umahon na tayo." Pag-iiba ko ng usapan. Parang nakuha naman niya kung bakit at agad na iniahon ang katawan ko. " I am having leg cramps".

Hindi ko alam kung natuwa ba ako o ano ng hawakan nito ang binti ko at minasahe. "I am that easy enough to forget Hyacinth?"

"Why are you always calling me on my second name? Are we acquaintances? Do I know you personally?" I asked. Nakita ko naman ang pagkunot ng noo nito. Kaya naman ibinigay ko ang sagot sa kuryosidad na nasa mukha niya. "I am suffering from amnesia mister. That's why if you know me from the past and I can't recall you I am sorry."

Nakita ko kung paanong nanlaki at bumalatay ang sakit sa mga mata nito. Sakit na hindi ko alam kung para saan. Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba nakalimutan ko siya? Is he my friend here in the Philippines?

"Why are you here? Where have you been?" Sunod sunod niyang tanong sa akin.

"I am staying at Pennsylvania. I am just having my vacation here. Please if you know my parents don't even tell them I am here." Nagulat ako ng walang sabi sabing kargahin ako nito at inilipat sa bench kung nasaan ang mga gamit ko.

"I will not tell them. But, can you do me a favor?" He asked. Tumango na lamang ako bilang sagot. "Tell me what happened to you these past few years." Sa tingin ko ay mapagkakatiwalaan ko naman siya kaya ikinuwento ko na sa kanya. Baka sakaling matulungan din niya ako sa pagbabalik ng mga alaala ko.

Magaan kausap si James. Nakapagpalagayan agad kami ng loob. He's not that rude and snobbish gaya ng sinasabi ng world articles sa kanya. I know he is just protecting his privacy. Naikwento ko sa kanya ang tungkol sa business ko sa Penny. He said that he's glad I collected myself from what happened to me. Sa akin naman wala akong maalala maliban sa paggising ko sa pagkakacomatose ko at ang mga sumunod na nangyari.

"So you are avoiding your parents?" He asked while sipping in his blue lemonade.

Nandito pala kami sa cafe sa ibaba ng building kung saan naroroon ang unit ko. Inaya ako nito matapos akong sipunin kanina. Nagbihis lamang ako at tsaka sumama na sa kanya. Napag- alaman ko din na siya ang nakaoccupy sa katabing unit at sinabing regalo daw ng kaibigan niya iyon.

"Yeah, well my cousin told me not to contact my parents. Baka daw kasi mag alala ang mga ito oras na lamang nasa Pilipinas ako. Hindi ko naman alam kung bakit. " I take a spoonful of my honey flavored pancake.

"Sa tingin ko ay makabubuti na din na wag mo na nga muna silang kontakin." Pabulong iyon ngunit sapat na ang lakas para marinig ko.

"Bakit naman?" Tanong ko sa kanya.

"Gusto ko lang sulutin yung moment." Naguguluhan ko itong tinitigan. Anong moment?

....
Sorry short update 😊😊😊

Enjoy mga Loves 😘😘😘