Til There Was You (Arragona Heirs #2)

-26-

Hi po!!! Thank you sa New followers, sa likes, sa pagsupport kay Chase at Andrea!! Waahhhh nafeel ko support niyo po!! Thank you!!!! Pano ko kayo i memention dito??? 😊😊😊😊

Pinagmamasdan ko na naman ang picture na tanging natira sa akin. I dont know how to deal with her parents anymore. They wouldnt let me know kung nasaan siya. All i know is that, she's alive. Pasalamat na nga lang ako at iniwan ng mga magulang niya sa akin ang anak ko. Ang tanging nagbibigay ng lakas sa akin ngayon. Ang tanging nagbibigay ng pag-asa sa akin at nagbibigay ng push na hanapin ko ang babaeng mahal ko.

Napakaraming nangyari sa loob ng 4 na taon. Apat na taong wala siya sa amin. Hindi ko alam kung paano ko nakakayanang makita ang anak ko na inaalagaan ng iba at hindi ng sarili niyang ina. Kahit hindi sabihin ni Dariel ay alam ko, alam kong hinahanap din niya ang ina niya.

Nandito ako sa Pilipinas para sa isang business venture kung saan isa sa mga kasama ang kompanya ko. Lola wants me to handle some part of our business but I declined. Malaki at lumago na din naman ang shipping lines ko.

I receiving tons of investments and a lot of costumers sa aking cruise ship. Ngunit kahit na sa tingin ng iba I am a complete man. A man with everything, I am not. Yung babae na mahal na mahal ko, yung babae na ni hindi ko man lamang nabigyan ng sapat na atensyon nung nasa akin pa, yung ina ng anak ko, siya ang kulang sa akin.

I let out a sigh and roam around my room again. Dari knows her mom because of these pictures. Halos mapuno ang kwarto ko ng pictures ni Daniella noong nasa akin pa siya.

Hindi naman ako naniniwala na iniwan niya ako, gaya ng sabi ng mga magulang nito.

She managed to gave birth to my Dari, our angel. Naisilang si Dari na nasa coma si Dan. I remembered how I reacted when I found out she's pregnant with my child. I remembered how I promised her lifetime.

"Walang hiya ka!! Anong ginawa mo sa anak ko? You ruined everything James!" I let Dani's mom slapped me.

"Tita I dont know why she's there but I swear I am only helping Yaz get a way from those selfish bastards" I explained.

"Ano pa ang magagawa ng paliwanag mo kung nasa coma na ang anak ko? Pasalamat ka at hindi nawala ang bata kundi ay kamumuhian ka ni Dan" wika naman ng ama nito.

I feel so isolated. Habang nagbabantay ang mga magulang ni Dan sa kanya ay nandito lamang ako sa labas ng ospital. Hindi ako maaaring pumasok dahil may mga security. Maswerte na lamang ako kapag wala ang mga magulang niya ay pinapayagan akong sumilip ng mga guards. Siguro ay naawa din sila sa kalagayan ko.

Through the glass window of the ICU, doon ko nasilayan ang unti-unting paglaki ng tiyan ni Dan. Sa loob loob ko ay naroroon ang anak namin. Ang bunga ng pagmamahalan niya sakin, pagmamahal na sinayang ko dahil sa mga maling desisyon ko.

Isang araw ay pupungas-pungas akong nagising sa upuang nasa harapan ng ICU. May mga maiingay na nurse at doctor na hindi magkamayaw sa paglalabas-masok sa pintuan kung nasaan ang mahal ko.

"Miss, what happened??"

I asked some nurse several times ngunit walang ni isa ang sumagot kaya naman nagpumilit akong makita kung ano ang nangyayari.

Flat line....

No!

"Hyacinth!!!!" Sa wari ko ay nayanig ang buong ospital sa lakas ng sigaw ko. Sa harapan ko mismo at kitang kita ng dalawang mata ko ang hirap ng mga doctor, ang iyak ng ina nito, habang inililigtas ang buhay ng babaeng pinakamamahal ko. Nanginig ang tuhod ko ng sabihin ng doctor na kailangang icaesarian si Dan.

"Mrs. Merced we have to remove the baby as soon as possible." One of the doctors said.

Agad namang tumango ang mga magulang nito.

Kainaman at walong buwan na ang anak ko sa tiyan ng mommy niya kaya naman mananatili lamang ito sa incubator hanggang sa mag siyam na buwan ito.

After several days, umuwi lamang ako upang makapagpalit ngunit pagdating ko sa ICU ay malinis na iyon at wala na si Dan. Noong una ay inakala kong gising na ito ngunit ang sabi ng mga nurse ay wala na ang taong nakaokupa roon. Iniwan ng mga Merced ang anak ko sa akin. Iniwan nila basta ang apo nila at inilayo ang ina nito.

My phone rings and I automatically answered it when I saw whose calling.

"DADDY!!!! I MISS YOU!" Salubong ng anak ko sa akin.

Nasa Vancouver ito kasama si Yaz at ang anak nito sa pinsan ko. Tinulungan ni lola ni Yaz na makapagtago sa pinsan ko habang inaayos nito ang sarili. Makailang beses na din akong tinanong nito kung alam ko kung nasaan ang asawa niya ngunit tikom ang bibig ko. Sa palagay ko kapag nalaman ni Chase na alam ko kung nasaan ang asawa niya ay mabubugbog ako.

Sa nakalipas na ilang tao ay iginugol ko ang sarili ko sa negosyo at sa pamilya ko. Ngayon ay nakakausap ko na ng seryosohan ang mga pinsan ko. Ayos na rin kami ng nanay ko kahit papaaano.

"Im okay baby, how about you, your cousin and mommy tita?"

"We're okay. I miss you daddy. I heard tita, we're going home! I miss my bed! I miss your room where I feel like I'm with mommy!" She becomes teary eyed again.

"Ang cute naman ng baby ko, okay Just like the last time. I will let you sleep with me okay?" Thats the only time when I also feel like home. Kahit hindi namin direktang kasama ang mommy nito ay nasatisfied kami ng anak ko sa simpleng pagsulyap lamang sa pictures niya.

Tuwang tuwa naman ang anak ko sa aking sinabi at ibinaba ang telepono. Sabi niya ay ibabalita niya sa mommy tita niya ang good news daw.

Gustong gusto kong bigyan ng buong pamilya ang anak ko. Gustong gusto kong mabuo ang pamilya namin kaya hindi ako tumitigil sa paghahanap sa ina ng anak ko. Ilang beses na din akong lumapit sa mga magulang nito ngunit laging busy o tikom ang bibig ng nga ito tungkol sa kung nasaan ang unica iha nila.

....

Slow update guys. Sorry 😊
Summer classes are on going kaya busy lola niyo. 😂😂

Waley munang quotes nasa byahe ako. 😂 produkto ng inip sa bus.