Caught in the house

PROLOOG:

'JIJ HOER!' schreeuwde mijn vader. ( of beter gezegd de duivel.) Ik zat bang in een hoekje van de kamer van mijn ouders. De blauwe plekken waren over mijn hele lichaam te zien en het bloed stroomde langs mijn gezicht. 'je kan nooit wat goed doen!' hij krasde met zijn nagels langs mijn huid. 'papa, alsjeblieft! het was niet mijn schuld.' huilde ik. Ik zag hem steeds dichterbij komen. Ik voelde dat ik aan mijn haren op het bed gesleurd werd. 'Door jou stomme actie op school kan ik nu gaan betalen, dus dit ga ik je betaald zetten.' hij grijnsde. ' Shirt uitdoen!' beveelde hij me, maar mijn armen deden het niet. Ik probeerde het maar mijn armen deden niks. Mijn shirt werd van mijn lijf gerukt en ik ik kreeg een harde klap in mijn gezicht. Wat er verder gebeurde, kan ik je niet vertellen. Want toen ik weer wakker werd lag ik in het ziekenhuis met mijn moeder aan mijn bed genageld. 'Mama?' zei ik zacht. Met een ruk kwam ze omhoog. ze begint te huilen en automatisch huil ik mee. Na een tijdje stopten we. 'ik weet wat je vader heeft gedaan.' het was even stil. 'Als je beter bent, kan je gewoon weer naar huis komen.. ik heb hem eruit gezet.'

Dat was het moment dat alles beter werd. 6 jaar geleden was dat gebeurd. Een hoop terapiën zijn eraan voorbij gegaan, maar het gaat weer goed met me. Ik heb het leuk op school, ik heb een vriendje en ik heb gelukkig mijn vader nooit meer gezien. Kortom, mijn leven is prima zo. Maar ik heb een gevoel dat was het snel gaat veranderen..

©Copyright

Alle rechten voorbehouden