Caught in the house

HOOFDSTUK 23:

Cheryl's p.o.v.

Met mijn benen opgetrokken houden mijn armen ze stevig vast. Ik zit tegen de muur aan op mijn bed. De meiden zijn er allemaal niet en komen hoogst waarschijnlijk over een half uur terug. Maar dat veranderd niks aan hoe ik me voel. Ik voel me namelijk weerloos. Ik kan niks doen. Michael is dood en Harry.. Dat is één groot vies monster. Ik zal hem nooit meer terug willen. Dat is het enige wat ik er aan kwijt wil. Cody neem ik het niet kwalijk. Hij kon er niks aan doen. Zodra hij me los gelaten had, ben ik zonder om te kijken naar mijn kamer gerent en heb ik uren zitten huilen. Nu zijn mijn tranen ondertussen wel op.

De deur gaat langzaam open. 'Cheryl?' hoor ik een jongens stem zeggen. Ik tril nog steeds. 'Ja-a.' Stotter ik. Tot mijn verbazing loopt Cody binnen. 'Hey.' zegt hij zacht. Ik staar voor me uit. Het bed zakt in. 'Het spijt me verschrikkelijk.' Ik knik langzaam. 'Maar als we hem niet gehoorzamen dan..' Ik onderbreek hem. 'Het is niet jouw schuld.' Hij legt zijn hand voorzichtig op mijn knie. 'Het komt wel goed tussen jullie.' zegt hij geruststellend. Ik kijk hem boos aan. 'Nooit meer wil ik terug naar die zak!' roep ik. Hij legt zijn vinger op zijn lippen. 'Shh, niet zo hard.' fluistert hij. Ik bijt op mijn lip om mijn tranen tegen te houden. Blijkbaar zijn ze nog niet op.

Ik snik zacht. Hij slaat zijn armen voor me open. 'Oh, Cher. Kom toch hier.' Ik kruip naar hem toe en kruip in zijn armen. Mijn hoofd leunt tegen zijn borst. Ik geef nog een harde snik. Na een paar minuten kijk ik hem aan. 'Je hebt echt een rot broer, weet je dat?' Hij kijkt me geschokt aan. 'Weet je het?' fluistert hij. Ik knik. 'Ik weet het, maar hij is niet altijd zo geweest.' Ik kijk hem vragend aan. 'Hoe was hij vroeger dan?' Cody geeft een harde zucht. 'Zodra Harry van zijn oude school afgetrapt werd, kwam hij op mijn school. Ik werd vroeger op school veel gepest. Harry was één van de populairdere mensen. Ik heb het thuis nog nooit verteld hoe andere kinderen tegen mij deden. Maar de eerste keer toen Harry het zag dat ze me in elkaar sloegen.. Daar had je even niet bij willen zijn. Uiteindelijk hebben de jongens allemaal wat gebroken gehad. Maar Harry, die was ongedeerd.' Een grote glimlach staat op zijn gezicht. 'Toen we klaar waren met school heeft onze vader het bedrijf aan ons weggegeven. Harry werd steeds meer arrogant. Hij is uiteindelijk de grote baas geworden, en ik maar een.. niemand.' De tranen staan in zijn ogen. Ik pak hem weer vast. Mijn armen sla ik om zijn nek. 'Het spijt me heel erg voor je. Dat bewijst maar dat het een grote klootzak is. Hij vertelde mij dat jullie vader het geregeld heeft wie de baas werd.' zeg ik mede levend. Ik dacht dat ik het moeilijk had. Er loopt een traan over zijn wang. Hij gaat tegen de muur zitten en ik leun tegen hem aan. Zijn arm legt hij om mij heen. Zo zitten we nog een half uur zonder ook maar één woord gesproken te hebben.

De deur gaat piepend open. Als eerste komt Jade binnen, en dan Xandra en Chanel. Jade kijkt me geschokt aan. Cody zit nog steeds naast me. Haar blik word steeds angstiger. 'Ik ga maar.' Cody loopt snel de kamer uit. Jade kijkt me verward aan. 'B-ben jij vrienden met Cody?' 'Soort van.' Ze kijkt een beetje boos. 'Moet je zelf weten.' bromt ze. 'Hij kwam me alleen een beetje troosten.' zeg ik. Xandra komt naast me zitten. 'Wat is er gebeurd?' vraagt ze bezorgd. 'Het is over.' De tranen komen alweer in mijn ogen. 'Hoe bedoel je over?' vraagt Chanel. 'Met Harry.' Jade komt naast me zitten. 'Wat erg voor je, hoe is het gebeurd?' Ze slaat haar arm om mijn schouder. 'Ik wil er niet over praten.' Op dat moment komt Niall binnenlopen. 'Harry wil je spreken.' Ik schud mijn hoofd. 'Laat hem erin stikken.' Chanel geeft me een duw. 'Gehoorzaam nou maar gewoon, straks doet hij je iets.' fluistert ze. Niall pakt mijn arm stevig vast en trekt me mee naar de gang. 'Laat me los!' roep ik. Hij negeert me en trekt me mee naar Harry's kamer. Als ik binnen ben doet Niall de deur dicht en hoor ik hem weglopen. Harry zit op zijn bed. 'Kom.' zegt hij rustig. Ik schud mijn hoofd. Als ik aan de deurklink trek voel ik dat hij op slot is. 'Gaan we ergens heen?' Harry komt op me af lopen. 'Het spijt me Cheryl.' zegt hij alsof hij er zeker van is dat ik hem vergeef. 'Laat me eruit.' sis ik. Harry komt nog dichter bij me staan. Als ik naar achter loop duwt hij me tegen de deur aan. 'Cheryl, kom op. Dit soort dingen gebeuren hier de hele tijd.' Mijn mond zakt open. Ik zak tegen de deur op de grond. 'Laat me gaan.' snik ik. 'Ik wil naar huis. Mijn moeder zoekt me vast, ik moet naar huis!' Het laatste roep ik. Harry kijkt me raar aan. Ik begin echt te flippen. Ik moet hier weg!

Ik bons hard tegen de deur. 'Laat me gaan!' roep ik huilend. 'Cheryl, doe rustig.' Ik begin zwaar te admenen. Harry gaat op zijn hurken zitten en legt zijn handen op mijn wangen. 'Cheryl, rustig. Het komt goed.' zegt hij gerustellend. Ik sla zijn handen weg. 'Help!' schreeuw ik. Harry tilt me op en sluit me stevig in zijn armen. Ik probeer me los te wringen. Tevergeefs. De tranen lopen in watervallen over me gezicht. 'Help!' schreeuw ik nog steeds. Harry opent de deur met mij nog steeds vast en schreeuwt de gangen in. 'Niall!' Bijna gelijk komt Niall aanrennen. 'Neem haar mee naar een lege kamer.' Niall pakt me bij mijn armen vast en brengt me weg. Het laatste wat ik zie in Harry's kamer is Harry op zijn hurken op de grond met zijn hoofd in zijn handen.

Niall gooit me een lege kamer in. Er staat werkelijk niks. Het is denk ik dezelfde als waar ik binnen gebracht werd toen ik hier voor de eerste keer binnenkwam. Ik ga rillend tegen de muur aan zitten. Wat gebeurde er nou zojuist.. Ik was echt heel erg in paniek. Ik wist niet eens meer wat ik deed.

Voorzichtig ga ik liggen op de koude vloer. De rest van de avond lopen de tranen over mijn gezicht totdat ik in slaap val.