Caught in the house

HOOFDSTUK 13

Cheryl's p.o.v.

Mijn ogen schieten open. Ik hoor 2 stemmen vanuit de gang . De ene stem lijkt die van Harry wel. In een ruk sta ik op van mijn bed. Xandra staat inmiddels naast me. Als ik naar de deur wil lopen houd  ze me tegen. 'Niet doen.' fluistert ze. 'En Harry dan?' 'Die red zich wel' Ik knik. Ik breng mijn oor naar de deur. 'Pas maar op met dat vriendinnetje van je, straks heeft iedereen hier een vriendin.' Hoor ik een onbekende stem zeggen. 'Wie is hier nou de baas?!' Zegt Harry. 'Binnekort niet meer!' Harry begint te lachen. 'Je bent hier nog niet zo lang, en ik kan je hier zo weg laten halen, dus houd je maar gedeisd.' 'Je hebt me nodig Harry, dat weet je zelf ook.' Na een korte stilte hoor ik voetstappen die steeds meer verstommen. Mijn benen brengen me weer terug naar bed. Dat was raar. Wie zou die andere stem zijn? Ik herken de stem niet. Niet dat ik iedereen hier ken.

Mijn ogen vallen langzaam weer dicht en ik val in slaap.

De volgende ochtend stap ik uit mijn bed en ik kleed me aan. Dan komt Harry even later binnen en hij neemt me mee naar zijn kamer. Als we op zijn bed zitten is het opvallend stil. 'Wat is er?' vraag ik zacht. 'Gister benaderde iemand me..' Ik laat hem zijn zin niet afmaken. 'Ik heb het gehoord.' Hij kijkt me vragend aan. 'Jullie stonden voor onze deur, remember?' glimlach ik. 'Oh.' Voorzichtig ga ik tegen hem aan zitten. 'Wie was het?' vraag ik. Ik hoor een harde zucht. 'Cody. Cody Simpson.' Ik schud mijn hoofd. 'Ken ik niet.' Harry drukt me tegen zich aan en slaat zijn armen om me heen. 'Wil je iets beloven?' vraagt hij me. Doordringend kijk ik hem aan. 'Dat we samen blijven, wat er ook gebeurd?' De tranen staan in zijn ogen. 'Natuurlijk' zeg ik snel. 'En blijf alsjeblieft uit Cody's buurt.' Snel knik ik.

Na een half uurtje samen in bed gelegen te hebben, staat Harry op. 'Ik moet gaan' zegt hij. "Wat ga je doen?!' roep ik nog als hij de kamer uitgelopen is, maar hij geeft al geen antwoord meer. Een zucht ontsnapt uit mijn mond. Als ik weer uit de kamer wil lopen bots ik tegen een jongen op. Ik krijg een harde duw waardoor ik op de grond val. 'Kijk is uit waar je loopt!' Krijg ik naar mijn hoofd gegooid. Als ik opkijk kijk ik recht in de blauwe ogen van een jongen met blond, kort haar. 'H-het spijt me' zeg ik zacht. Wacht is even, ben jij Cheryl? Cheryl Street?' vraagt hij al minder boos. Voorzictig knik ik. Zijn hand hangt voor me in de lucht als teken dat ik hem vast moet pakken. Twijfelachtig pak ik hem vast waarna hij me met zijn sterke armen omhoog trekt. Langzaam schud hij mijn hand. 'Cody.' glimlacht hij. Even lijkt het alsof ik verstijfd ben. 'Haai.' zeg ik zacht. Hij begint zacht te lachen. 'Wees maar niet bang, ik ben geen monster hoor.' Mijn wangen worden rood. 'Jij bent de vriendin van Harry toch?' ik knik voorzichtig. Hij kijkt me bedenkelijk aan. 'Waarom?' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Nou..ehm.. ik vind hem leuk..denk ik.' lach ik zenuwachtig. Hij schenkt me een glimlach. 'De meeste meisjes hier werken niet echt mee.' Ik kijk naar de grond. 'Heb je wel eens een rondleiding gekregen?' Ik schud mijn hoofd. Hij legt zijn hand op mijn rug en duwt me zacht vooruit. 'Kom' zegt hij. We lopen een trap op en komen uit bij een kamer met een oude vrouw erin. Ze me gebroken aan. 'Heeft Harry je hier al over verteld?' Mijn lippen trillen een beetje. 'N-ne-nee.' De vrouw is nog steeds stil. Cody duwt me langzaam op een stoeltje tegenover het bed. 'Miranda? Dit is Cheryl, vertel haar maar wat je hier doet.' zegt Cody en hij loopt de deur uit. De vrouw kijkt me met kille ogen aan. 'Harry's vader.' zegt ze zacht. 'Wat is er met hem?' vraag ik haar. 'Mijn leven, verpest. Man. Dood.' Mijn blik gaat naar de muur waar een foto hangt van een jongen met bruine haren en lachende ogen. '40 Jaar geleden, we waren verliefd.' De vrouw toont geen enkele emotie. 'Van Joe mocht niemand hier een vriendin hebben. Maar mijn man deed het toch. In 1967 trouwden we, maar Joe kwam erachter.' Bij de laatste zin kijkt ze uit het raam. 'Mijn man werd vermoord en ik moest werken als prostituee. Toen ik te oud werd, werd ik hier opgesloten.' Mijn handen trillen. 'Hoelang zit u hier al?' vraag ik terwijl ik naar de grond kijk. '20 jaar.' Ze staat langzaam op. 'Ben jij toevallig Cheryl?' vraagt ze. Voorzictig knik ik. Haar ogen worden groot. Ik druf haar verder niet aan te kijken. 'Hou je maar niet van de domme, ik weet wie je bent!' roept ze. Ze duwt me tegen de muur aan. Met haar nagels die wel 10 cm lang zijn zet ze een kras in mijn nek. Ik slaak een gil. 'Harry kan alles maken, of niet?' sist ze. 'Ik w-weet het n-niet.' Opeens slaat de deur open en komt Cody binnen. 'Miranda? Ga daar weg.' zegt hij rustig. 'Ik maak haar af!' roept Miranda. Als Cody zijn mond opnieuw open wil doen gaat de deur opnieuw open. Harry komt aan rennen, hij pakt Miranda bij haar schouders en duwt haar op het bed. Ik zak op de grond. Er loopt bloed uit mijn hals. Hij roept naar Cody dat hij haar moet vasthouden. Harry loopt naar me toe. Hij hurkt voor me neer en legt mijn gezicht in zijn handen zodat ik hem aankijk. Tranen lopen over mijn gezicht. 'Ik haal je hier weg.' fluisterd Harry. Hij tilt me op in een bruid-houding en draagt me naar beneden. Mijn lichaam word op een bed gelegd. Harry pakt een papiertje en houd het tegen mijn keel. 'Ik pak haar nog wel.' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ze is gewoon in de war.' Harry lacht opvallend hard. 'Ze is gewoon gek!' roept hij. 'Vind je dat zo raar als ze 40 jaar hier opgesloten zit?!' roep ik. Ik sta op. 'Je hoeft niet zo brutaal te doen.' zegt hij op een dreigende toon. Kwaad kijk ik hem aan. 'Niet te geloven.' mompel ik. 'Jij weet er niks vanaf!' schreeuwt hij opeens. 'Schreeuw niet tegen me!' roep ik. Hij loopt naar me toe en pakt mijn pols vast. 'Ik schreeuw tegen jou wanneer ik dat wil.' sist hij. Een klodder spuug komt terecht in zijn gezicht. Hij heft zijn hand op. 'Sla me maar.' fluister ik. Wat in de realiteit 2 seconden duurde, leek in mijn gedachten 2 minuten te duren. Harry brengt zijn hand weer omlaag en veegt de spuug van zijn gezicht. Ik draai me in een ruk om en loop de kamer uit. Waar moet ik heen? Automatisch loop ik naar de keuken en pak ik een glaasje water. Mijn ademhaling word al rustiger. Achter me hoor ik een stem. 'Cheryl? Het spijt me heel erg.' Als ik me omdraai zie ik dat het Cody is. 'Je kon het niet weten.' Hij knikt langzaam. 'Ga je mee een drankje doen?' ik schud mijn hoofd. Ik wil nu bij Harry zijn. Cody loopt weer weg. Mijn voeten brengen me weer terug naar Harry's kamer. Hij zit daar met waterige ogen. Als ik hem zo zie word ik machteloos. De stoere jongen die over iedereen de baas is en alles en iedereen aan kan, zit hier om mij bijna te huilen. Een zachte snik verlaat mijn mond. Harry kijkt op en loopt naar me toe. Zijn armen slaat hij om mij heen. 'Het spijt me' snik ik. 'Het is oké' Hij wrijft over mijn rug.

Na een tijdje zitten we op zijn bed pizza te eten die één van de jongens gehaald had. 'Ze is niet gek, Harry, echt niet.' zeg ik zacht waarna ik een stuk van mijn pizza af hap. Ik hoor hem zuchten. 'Dat weet ik wel, maar ze is gevaarlijk.' Ik knik instemmend. Harry kijkt me indringend aan. 'Beloof me dat je niet naar haar toe gaat of contact met haar zoekt.' zegt hij. 'Ik beloof het.' zeg ik zonder er bij na te denken. Ik weet nu al dat ik die belofte sowieso ga breken..