Caught in the house

HOOFDSTUK 6:

Ik word opgetild en naar een kamer gebracht. Ik word op een bed gegooid. Ik kijk voorzichtig omhoog naar Harry's woedende gezicht...

'Ben je nou helemaal gek geworden?!' schreeuwt Harry in mijn gezicht. 'I-ik he-heb niks g-gedaan. Ik w-wil naar huis.' zeg ik zacht. Dit was niet zo verstandig wat ik nu had gedaan, maar ik kon toch niet niks doen? Of had ik gewoon moeten luisteren? 'Hier ga je voor boeten.' Hij loopt weg en sluit de deur. Even later loopt er een lange, gespierde man van rond de 40 binnen. 'Wat hoorde ik meisje? Was je stout geweest?' grijnst hij. Gadverdamme. Hij praat alsof ik zijn hondje ben. Ik schud voorzichtig mijn hoofd. De man pakt me bij mijn keel en gooit me op de grond. Ik kreun zacht. Mijn kleren worden van mijn lijf gerukt. Ik gil hard. Met alleen mijn mijn ondergoed nog aan lig ik op de koude vloer. Aan mijn haren word ik op het bed getrokken. De tranen lopen over mijn wangen. Heb ik hier ooit om gevraagd? De rest van mijn kleren word van mijn lijf gerukt waardoor ik dus naakt ben. Mijn ademhaling gaat snel. De man begint al zijn kleren uit te trekken. Hij gaat toch niet? Oh god, jawel. Als hij even niet kijkt omdat hij zijn shirt over zijn hoofd doet, grijp ik mijn kans. Ik sta op en ren met veel pijn richting de deur. De man merkt het en rent achter me aan. Al voordat ik bij de deur ben voel ik handen aan mijn haren trekken. 'HARRY!!' schreeuw ik nog. Waarom ik zijn naam schreeuw? Ik weet het niet zo goed. Toen ik hem voor het eerst zag leek hij me niet zo'n type die meisjes kwaad wil doen. Tenminste, ik geloofde niet zo dat hij mij kwaad zou doen.

Ik voel dat mijn hoofd tegen de muur geknalt word, en voor de zoveelste werd het zwart voor mijn ogen..

Honderden mensen staan om me heen. Maar niet zomaar mensen. Allemaal mensen die belangrijk voor me zijn. Ik sta op de grond met allemaal zwarte kleren aan. Er word veel naar mijn hoofd geroepen. Dingen zoals "slet" of "hoer".

Mijn ogen zijn nat wanneer ik ze open. Ik kijk recht in het gezicht van Harry. Ik deins geschrokken achteruit en ik merk dat ik op een bed lig tussen allemaal lege bedden . 'Je bent wakker.' zegt Harry zacht. 'I-ik..' begin ik. 'Kom, dan breng ik je naar de dokter.' Hij wil mijn arm pakken   maar ik trek mijn arm weg. Hij zucht. 'Ik snap dat je dit allemaal heel verwarrend vind.' Ik spring uit het bed. Mijn benen begeven het en ik zak onderuit. Snel komt Harry op me af. Voor de zoveelste keer lopen de tranen over mijn wangen. Ik kijk weg. Mijn kin word zacht omhoog geduwt. De ogen van Harry kijken me aan. Hij pakt me bij mij middel en tilt me op alsof ik zijn bruid ben. Mijn hoofd leg ik voorzichtig tegen zijn borst. Even later loopt Harry de hal binnen. Hij zet me voorzichtig neer maar blijft me vasthouden zodat ik niet val. 'Ik neem je mee naar het ziekenhuis, maar als je schreeuwt, of ook maar iets doet wat de aandacht trekt, dan..' hij maakt het gebaar van dood. Ik knik. Hij ondersteunt me naar de auto. We stappen in en rijden weg. Mijn handen trillen. 'Normaal doe ik dit niet, dus onthoud dit moment goed' Glimlacht Harry. Ik knik. 'Dit is het plan, Je bent van de trap gevallen en ik ben je.. uhm.. vriend.' Hij bloost een beetje. Weer knik ik. Wanneer we aankomen bij het ziekenhuis opent Harry mijn deur en tilt me weer op. 'Ben ik niet zwaar?' vraag ik zacht. Harry begint te lachen. 'Ik kan een marathon uitlopen met jou in mijn armen.' Mijn wangen worden rood. Als Harry binnenloopt bij de eerste hulp, zet hij me neer op een stoel. Hij gaat naar de balie en komt even later weer terug. 'We moeten even wachten.' zegt hij. Ik kijk naar de grond. 'Harry?' vraag ik zacht. Harry kijkt me aan.  'Waarom heb je me weggehaald van huis?' Als ik in zijn gezicht kijk, kijkt hij me kwaad aan. 'Ik heb jou deze keer geholpen en die man niks laten doen, maar volgende keer laat ik hem gewoon zijn gang gaan op jouw dode lichaam.' sist hij in mijn oor. Mijn ademhaling versneld en ik begin te trillen. Ik zie Harry al rustiger worden. 'Ik, uhm, bedoelde het niet zo, sorry.' zegt hij. Hij slaat zijn arm om me heen. Wacht. Wat? De Harry die tegen alles en iedereen gemeen doet en mensen neerschiet en ontvoerd, slaat zijn arm om me heen en zegt dat het hem spijt. Haal je niks in je hoofd Cheryl, het is gewoon omdat er andere mensen bij zijn. Het trillen word al minder. De deur van de eerste hulp gaat open. 'Mevrouw Street?' Hoor ik een vrouw zeggen. Huh? Hoe weet ze mijn naam? Dat moet ze wel van Harry hebben. Maar hoe weet hij mijn naam dan? Harry staat op en tilt me op. We lopen een kamer binnen met een een doktors tafel. Harry zet me daarop neer. Als de vrouw vraagt wat er is gebeurd verteld Harry het verhaal dat ik van de trap gevallen ben. Als ze me heeft onderzocht heeft gipst ze mijn been in. 'Een gebroken arm en been, dat is niet best.' lacht ze. Ik glimlach zwakjes. Als we weg mogen geeft ze me een paar krukken en dan lopen we weg. In de gang naar de uitgang zie ik een jongen lopen. Als hij dichterbij komt, schrik ik. Het is Luke! Hij komt op me afrennen en tilt me op. In mijn ooghoek zie ik dat Harry's ogen als vuur staan. Ik duw hem zacht van me af. Ik probeer door te lopen maar Luke pakt mijn arm. 'Cher, wat is er met je? Je antwoord al dagen niet.' Luke kijkt me bezorgd aan. Harry pakt mijn hand en knijpt er hard in. Hij fluistert ongemerkt wat in mijn oor. 'Laat hem oprotten, anders schiet ik hem neer.' Ik schiet in de stress. 'Ik wil je niet meer zien.' zeg ik zacht. Voorzichtig probeer ik uit zijn greep te ontsnappen maar hij trekt me voorzichtig naar zich toe. 'Je bent vast in de war, kom laten we even praten.' Nog voordat ik antwoord kan geven hoor ik een schot waarna Luke op de grond valt.

sorry dat het zo kort is.. en sorry voor de cliffhanger.. x