Caught in the house

HOOFDSTUK 25:

Cheryl's p.o.v.

'I'm so glad that i found you..' klinkt er uit boxen die hoog in de balzaal hangen. 'Niemand zal ons uit elkaar halen, Cheryl.' Ik kijk in het gezicht die net die woorden heeft gezegd. Tot mijn schrik kijk ik recht in Cody's ogen.

Zwetend van schrik word ik wakker in mijn nieuwe (eigen) kamer. Gelijk zit ik rechtovereind. Ik sluit voor een paar seconden mijn ogen en ik zie Cody's gezicht weer voor me. Snel open ik mijn ogen weer. Shit! Hem wil ik helemaal niet zien. Ik zou liever Harry voor me zien.. Maar dat is helemaal niet logisch. Of nouja, eigenlijk wel. Het is net uit met Harry en ik mis hem eigenlijk verschrikkelijk. Maar ik mag er niet meer intrappen. Ik mag niet vallen voor mijn ontvoerder. Ik zal het niet meer toelaten. Nooit meer..

De deur gaat krakend open. Mijn hart bonst. 'Harry is terug.' zegt de zware stem van een onbekende jongen. 'Hij wil je onmiddellijk spreken.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Nee.' zeg ik gelijk. Hij lacht hard. "Sorry mevrouw maar ik denk niet dat u een keus heeft." Ik houd mezelf stevig aan het bed vast. De jongen pakt me op en legt me over zijn schouder. Hij loopt de deur uit. Ik begin heel hard te gillen. "Laat me los!" schreeuw ik. "Houd je bek." Zegt de jongen. Ik laat het er niet bij zitten en sla met mijn vuisten tegen zijn rug totdat we buiten zijn. De jongen laat me op de grond vallen. Als ik omhoog kijk staat Harry voor me. Hij steekt zijn hand voor me uit. Wanneer ik hem niet aanpak tilt hij me omhoog. Omdat hij heel dichtbij staat doe ik een stap naar achter. "Cher.." begint hij maar ik onderbreek hem. "Laat me gaan." Zeg ik zacht. Hij pakt mijn arm vast en knijpt erin. "Harry, je doet me pijn!" roep ik. Hij komt dreigend dichterbij. "Als ik je pijn wil doen, dan doe ik dat!" roept hij. Bang kijk ik omlaag. "Begrepen?!" Schreeuwt hij nog harder. Tranen glijden over mijn wangen. "Zo ben jij niet.." Fluister ik. Harry kijkt me vals aan. "Jij kent mij niet." Sist hij en hij loopt weg.

Een sterke man tilt me op een brengt (of beter gezegd hij sleept) me naar één of andere badkamer. Hij reikt me een dweil aan. Ik pak hem aan en daarna loopt hij weg. Mijn armen proberen te bewegen maar ze willen niet. Ze doen het opeens niet meer, alsof ze er gewoon geen zin meer in hebben.

Ik zak in elkaar en trek mijn knieën naar mijn kin. Zachtjes begin ik te snikken. Na een tijdje loopt er iemand tegen me aan. "Cheryl? Heeft hij je pijn gedaan?" Ik kijk omhoog en haal nog steeds snikkend mijn schouders op naar Cody. Twee sterke armen tillen me op.

Nadat hij een tijdje gelopen heeft zonder iets te zeggen en met mij in zijn armen zet hij me neer op een bankje in de buitenlucht. Ik kijk verder om me heen en zie dat we op de plek zijn waar het gebeurd is. Ik sta geschrokken op. "Ik wil hier weg!" roep ik enigszins in paniek. Cody houd me tegen en gaat voor me staan. "Ik weet dat het verschrikkelijk voor je is, Cheryl. Maar je moet je erover heen zetten. Zo ga je hier kapot aan." Hij aait met één hand over mijn gezicht. Plotseling voel ik de sterke gedachte opkomen om hem te zoenen. Langzaam komen onze gezichten steeds dichter bij elkaar en voor ik het weet raken onze lippen elkaar.

Nog geen twee seconden later ligt hij op de grond en hoor ik geschreeuw. "Waar ben jij mee bezig?!" Harry staat in de deuropening met gebalde vuisten. "Harry, doe rustig." Probeert Cody maar Harry komt op hem afstormen. Hij springt op hem waardoor ze beiden omvallen. "Ga van me af klootzak!" Schreeuwt Cody en geeft hem een harde vuist tegen zijn kaak. Harry trekt een mes. Ik geef een gil. "Harry alsjeblieft niet doen!" roep ik. "Ik doe alles voor je!" Harry doet het mes terug in zijn zak en dat geeft Cody de kans om te vluchten. Harry zakt in elkaar. "Ik hou zielsveel van je, Cheryl! AEn dan doe je me dit aan?" Snikt hij. Tranen lopen over beide onze wangen. "Ik.. Je doet vreselijke dingen.. En.." Harry onderbreekt me. "Ik snap dat je me niet meer wilt. Morgen mag je weg." Zegt hij diep bedroeft. Ik geloof mij niet. "W-we-weg?" vraag ik stotterend. "Je verdient dit niet, en ik verdien jou niet. Zorg dat je morgen weggaat met de zelfde kleren die je aan had toen je hier kwam." Harry, ik.." Vervolgens onderbreekt hij me weer. "Ga terug naar je kamer." Snel ren ik naar mijn kamer. Allerlei vragen schieten door mijn hoofd.

Wil ik hier wel weg?

Hoe moet het verder?

Wat zal mijn moeder zeggen?

Er rolt een traan over mijn gezicht. Ik heb hier heel lang op gewacht maar toch twijfel ik..

De volgende ochtend stap ik uit bed. De hele nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Mijn kleren had ik al klaargelegd dus die trek ik aan. Ik doe mijn haar goed en poets snel mijn tanden. Vervolgens loop ik naar de kamer van de meiden. Als ik binnen kom slaapt iedereen nog. Ik knipper wat met het licht en dan worden Chanel, Xandra, jade en Taylor wakker. Chanel komt naar me toe lopen. "Is er iets mis?" vraagt ze bezorgd. "Nou ja.. Ik mag naar huis." Taylor komt ook op me af stormen en iedereen kijkt heel erg verbaasd. "Maak je een grapje?" vraagt Taylor. Ik schud mijn hoofd. "We zijn echt super blij voor je, Cher!" Roep Jade en iedereen geeft me een knuffel. "Maar.. Waarom kijk je zo verdrietig?" vraagt Taylor. "Ik wil Harry echt niet kwijt." Er loopt een traan over mijn wang. "Ach, lieverd!" Xandra slaat haar arm om me heen. "Doe wat jou het beste lijkt." Chanel geeft een knipoog.

Nadat ik van iedereen afscheid heb genomen loop ik naar de voor kant van het gebouw. Daar staat een grote man te wachten. "Jij bent zeker Cheryl?" Ik knik voorzichtig. "Zodra je de voordeur uit bent stap je in het busje. Je hoeft maar een keer te gillen of te schreeuwen en je bent er geweest." De man kijkt me streng aan. Ik knik weer. Hij probeert me de duur uit te duwen maar ik stribbel tegen. "Waar is Harry?!" roep ik verbaasd. "Die heeft mij opdracht gegeven om jou thuis te brengen. Dus nu lopen g*dverdomme!" Hij probeert me weer te duwen. "Ik wil afscheid van hem nemen." De man lacht hard. Hij gooit me over zijn schouder en rent langzaam de deur uit. "Nee, laat me los!" Ik moet Harry zien!!"

------------------------------------------
(A/N)

hey lieve lezers,

ik vroeg me af.. vinden jullie het verhaal nog wel leuk? ik vind het zelf natuurlijk wel leuk om te schrijven, maar als niemand meer leest dan heeft het niet echt veel zin.. ik hoor graag van jullie!

ly guyss xx Serane

p.s. ik typ nu op me mobiel maar dan met een los bluetooth toetsenbord dus ik voel me nu best wel stoer :'D