[Under REVISION] The Naughty Sang'gre (In The Human World)

CHAPTER 15🖤❤️

[at the classroom]

YUNA POV

Busy ang lahat sa pakikinig ng lesson samantalang ako, heto... out of the world ang utak. I'm trying to understand kung ano talaga ang nangyari. Naninibago lang kasi ako sa mga kinikilos ng mga bestfriends ko.

Dati, talkative at active sila sa klase pero sa nakikita ko ngayon, napakatahimik nila.
Nakatulala lang sila sa board at halos di na gumagalaw sa upuan.

Ang laki ng improvement infernes huh.

Nakikinig ba talaga sila o nag-iimagine? I don't know!

[clear throat]

"Mga bess, punta tayo sa canteen mamaya? Libre ko, game?" bulong ko. Baka kasi marinig ni teacher.

I'm just trying to get their attention. Mashado kasi silang seryoso.

They looked to each other and looked at me.

"Sure, why not?" they answered in unison.

After that, tulala ulit sila sa board. Ano ba talagang problema sa tatlong to? Nakakapanibago sobra.

"Wow. Sayang naman effort mong nagsalita Yuna. Tinipid ka lang nila. Napilitan lang yata silang pansinin ka." just talking to myself.

"May sinasabi ka ba?" Shin asked.

Oops! Narinig nya pala ako.

"Huh? Errr, w-wala. Sabi ko excited nako... makasama kayo ulit kumain ahehehe." sagot ko nalang.

She just ignored me. My goodness! Sumagot pako.

"Tsk. Wala ba talaga silang ganang kausapin ako. Bakit ba ang weired nila? Hey guys, kung ayaw nyo nako bilang bestfriend, then tell me! Hindi yong iniitchapwera nyo lang ako. Ang labo nyo eh huh. Ang labo talaga eh." talking to myself again.

"Miss Park, are you okay? May sinasabi ka ba dyan?" teacher asked.

Napansin tuloy ako hayst!

"Aaah... naku ma'am wala po! I'm fine. Thanks for asking." palusot ko nalang sabay smile.

After ng klase, dumiretso na muna ako sa locker room to get my book for the next subject.

Pagpasok ko, si Timothy agad tumambad sa paningin ko. Nakatayo sya sa harap ng locker ko. What is he doing here?!

May pinindot sya sa locker ko tapos bumukas. Napatakip tuloy ako ng bunganga. How did he know my damn password?!

Nanlaki nalang ang mga mata ko ng bigla syang maglabas ng kumpol na rosas at inilagay iyon sa loob ng locker ko.

Bumalik tuloy sa ala-ala ko yong time na bulaklak agad ang bumubungad sa harap ko every time na bubuksan ko yong locker ko.

Yong time na para akong baliw dahil kinakausap ko yong mga bulaklak baka sakaling magsalita at sabihin sakin kung saan sila nanggaling at sino ang nagmamay-ari sa kanila.

At yong time na tinapon ko lang yong mga bulaklak na yon.
    
OMG!

So after all this time, sya pala ang may pakana ng lahat ng to?

Dahan dahan akong lumapit sa likuran nya.

"Timothy?"

Napaatras sya sa gulat.

"Y-yuna? Uuh, ikaw pala yan. Ginulat mo naman ako." he's stuttering.

"Ikaw? Ikaw ang... naglalagay ng bulaklak sa locker ko?" asked ko.

He stunned. Gotcha!

"N-nakita mo na pala. Well, yes. Ako nga Yuna. But please let me explain."

Finally, nagsabi din sya ng totoo.

"Oo Timothy. Dahil gusto kong malaman! Kung bakit at pano mo nalaman ang password ng locker ko!" sabay kurot sa tagiliran nya.

"Ah-aaw! Oo, oo! Sasabihin ko na. Magpapaliwanag ako. Ang sakit huh."

I stopped pinching him.

"Now what? Why are you giving me flowers?! How did you know my password huh?! Tell me!" sigaw ko.

"Okay! Okay fine. I'll tell you everything pero wag dito baka marinig tayo." sabi nya.

"Huh?" mas lalo tuloy akong naconfused.

Suddenly, he grabbed my wrist and dragged me out of locker room.

[at School stock room]

"Wait, why did you bring me here? O-okay na, kahit di mo na sabihin. Tara? Labas na tayo?" nenervous tuloy ako.

Pero ang totoo, natatakot na talaga ako. Kami lang dalawa sa isang lugar na walang katao-tao. Scary right?

Palabas na sana ako sa door ng bigla nya kong harangin. Lalo tuloy akong kinakabahan.

"T-timothy...anong... ginagawa mo?" nauutal kong tanong.

He just staring at me. Seryosong titig na para mong may binabalak.

Maya-maya pa, dahan-dahan na syang humahakbang papalapit sakin. Napapa-atras nalang ako sa bawat step ng paa nya hanggang sa marating namin ang pader at wala na akong maatrasan pa.

Nakulong nalang ako sa mga bisig nya at pilit kinakalma ang sarili.
Unti-unti namang lumalapit ang kanyang mukha kaya naman... napapikit nalang ako sa sobrang kaba.

Jusko Lord, iligtas nyo po ako. Wag nyo po akong pababayaan sa ano mang balak ng mokong nato. Patawarin nyo po ako sa lahat ng kasalanan kong nagawa sa inyong harapan. Lord hindi pako ready mamatay pero kung yan ang kalooban nyo... its okay. Kayo na po bahala sa lalaking to. Patawarin nyo po sana sya dahil hindi nya alam ang kanyang ginagawa. I love you Lord.

Nawala bigla ang kaba ko nong hipan nya ko ng malakas sa mukha.

"Hindi kita hahalikan. Hindi ako katulad ng iniisip mo okay? Wag kang assuming. Come here." sabi nya.

Umupo kami sa vacant space ng stock room.

"Thank you." hindi ko alam ang rason pero nagthank you nalang ako.

"For what?" tanong tuloy nya.

"Aah... w-wala." sagot ko nalang.

But i want to say, thank you kasi mabait sya. Kala ko kasi may balak syang masama. Just never mind tsh.

"You really want to know the truth?" asked nya bigla.

Tumango nalang ako.

TIMS POV

"You really want to know the truth?" asked ko.

Tumango naman sya.

[deep breath]

I think, its time para magtapat na sa kanya. Sabihin ang matagal ko ng itinatago at nararamdaman. Kung ano ang totoo.

"Well, I..... I like you Yuna. Matagal nakong may gusto sayo. Since the first day that I saw you... almost 2 years ago." pagtatapat ko.

Her eyes widen in surprise. Looking at me in disbelief.

"You... you like me?" asked nya.

Tumango naman ako.

"Kaya ba... palagi mo kong dinadalhan ng bulaklak sa locker ko?"

Tumango ulit ako.

"Gusto ko ring malaman... pano mo nalaman ang password ko? Kahit best friends ko hindi nila alam yon bakit ikaw? Pano mo nagawa yon huh?"

"Ahehe, pasensya na. Ang tungkol don... hindi ko sinasadyang malaman. Sinundan lang kasi kita tapos ayon... aksidenteng nakita ko password mo." explained ko.

"Stalker ka pala tsh." she chuckled.

"Yes I know. Oo nalang Miss Park." sabi ko nalang sabay tawanan kaming dalawa.

Awkward.