YUNA POVStart na ng klase pero wala parin sila Shin. Nakakapagtaka na kung bakit hanggang ngayon wala parin sila.
Nag-aalala narin ako ng sobra.Never kasing nalelate ang tatlong yon sa klase. Sa aming apat, ako naman palagi ang nahuhuli but why now?
Ano ng nangyari sa kanila? Ganon na ba talaga katindi ang pagtatampo nila sakin? Bakit hanggang ngayon wala parin sila?
Yan ang mga tanong sa isipan ko.
"Miss Park, what's wrong? Ano at hindi ka mapakali dyan?" teacher asked when he noticed me.
Lahat tuloy ng classmates ko napatingin sakin. Ugh, this is embarrassing!
"Errr Sir, wala pa po kasi yong 3 bestfriends ko. I'm so worried about them." I said showing him my worried expression pero worried talaga ako sa kanila.
"Oo nga pala, pansin ko din. Saan ba sila nagpunta bakit hanggang ngayon ay wala parin sila sa klase ko?" teacher asked feeling annoyed.
"Hindi ko po alam. Hindi po kasi sila nagpaalam eh." I said shrugging my shoulders.
He sighed,
"Kung ganon, hayaan mo nalang sila. Darating din ang mga yon at lagot sila sa akin. Hindi lang siguro sila intresado sa klase ko kaya nagcutting class sila."I frowned,
"Pero Sir...""Miss Park, sarili mo nalang ang intindihin mo. Hindi naman ikaw ang may hawak ng grades nila, maliwanag? I hope everything is clear so now, let's continue our lesson." he said ignoring the situation.
"Okay Sir." sabi ko nalang. Wala akong choice ee. Gustong-gusto ko silang puntahan at hanapin pero hindi ko alam kung nasan sila.
Napayuko nalang ako sa sobrang lungkot and trying to calm myself. I hope they are just fine wherever them now. Please, be fine.
And why this teacher is so selfish? Hindi ba sya nag-aalala para sa mga estudyante nya? Ganon nalang ba yon? No!
How if may nangyari sa kanilang hindi maganda?
Still you doesn't care right? Ugh! What kind of- UGH! Never mind."Psht! Hoy ikaw, hindi ka dapat nag-aalala kasi dapat matakot ka. Malay mo diba? May iba na silang bestfriend at hindi na ikaw yon. Ooh~ wawa naman ahaha!" pang-aasar netong lalaking nasa harapan ko.
"Oo nga. Or baka naman kasi... nagalit na sila sayo because of your stupidness kaya ayon, iniwan ka tuloy. Bakit kasi hindi ka nagmana sa kuya mo, kay Sir Knox? He's so genius. Siguro ampon ka noh? Ahahaha!" sabat naman netong babaeng katabi nya.
"Ano ba guys? Wag nga kayong ganyan. Listen to me okay? Hindi lang yon, baka nag-enroll na agad sila sa college kahit wala pang graduation kasi nga... hindi na sila makatiis kay Yuna. O baka naman, nagsawa na sila sa kanya kaya ayon... iniwan. Aaw, sakit bess diba?" sabat pa nong isa.
And they laughed at me na parang nakakatawa talaga yong sinabi nila. What's funny?!
Nakakahurt naman ng feelings yong mga sinabi nila. That's not true! Mahal nila ako because they are my bestfriends! Para ko narin silang mga kapatid. How could you say those words to me?!
And because of that, napaluha nalang ako.
Kaya hindi ko napigilang mainis at magalit sa kanila.Boogs!
I hit the table hard and all of them looked at me. I caught all their attentions even my teacher who is busy in discussing our lesson for today.
"Miss Park, ano yan?! What are you doing? Seat down!" nagalit tuloy si teacher.
I sighed heavily,
"I'm sorry Sir. Excuse me." sabi ko nalang sabay walk out. I grabbed my bag immediately and walked out of the room without any hesitation.
"Miss Park?! Bumalik ka dito!" teacher yelled but I don't care anymore.
Nagpatuloy parin ako sa pagwowalk-out at tumakbo nalang ako papalayo.
I'm sorry Sir but I feel not good today.
TIM POV
Hanggang ngayon, napapaisip parin ako. How did Yuna do that?
May magic ba sya? Tsh! Crazy imagination.But that's impossible!
Nalanta nalang ng basta-basta? I can't believe this!
Hay naku, dibale nanga lang.Tumayo nalang ako sa kinauupuan ko at naglakad papunta kung saan. Dibale, vacant pa lang naman namin.
"Haay, nakakaboring." I said to myself, sighing deeply.
"Bro, sama ka?" tanong ni Kevin na paparating.
Kevin is one of my new friends.
"Where?" asked ko.
"Ano pa nga ba? Ede... maghahanap ng chicks. Maraming magagandang babae dyan oh." he said, maybe teasing me.
"Hoy Kevin, hindi ako katulad mo noh. Hindi ko naman gawain yang ganyan." I said confidently.
He shook his head in disbelief,
"Hay naku bro, hanggang ngayon ba takot ka parin sa mga babae? Tsh, ikaw na matino, bro. Pero di na uso yan ngayon haha!""Alam mo ikaw, napaka-BI mo parin. Hindi ka parin nagbabago, tsh." I said teasing him too.
"Okay, fine. Kung ayaw mo okay lang. Ako nalang, bye. Kita nalang tayo sa next subject." paalam nya.
"Hoy Kevin magbago kana! Tama na ang pangbebektima!" biro ko habang papalayo sya.
"Ahaha! Love you bro!" narinig kong sigaw nya bago sya mawala sa paningin ko.
"Hay tsk, tsk, tsk. Kawawa naman ang mga babaeng nabebektima nya. Hanggang ngayon, babaero parin sya. Hay naku, walang awa tsh." talking to myself.
Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad when something caught my attention.
"Yuna?"
I saw her sitting under the tree while crying. Kaya naman naisipan kong puntahan sya.
Dahan-dahan ko syang nilapitan. I sat beside her.
" Are you okay?" I asked worriedly.
"What are you doing here?" ang sagot nya, wiping her tears and hiding her face to me.
I sighed,
"Well... nakita kasi kita, mag-isa. Kaya naisipan kong lapitan ka in case na... kailangan mo ng kaibigan?""Thank you for your concern but are you crazy?" tanong nya, finally looking at me.
I knitted my eyebrows in confusion,
"Huh? Why?"She scoffed,
"Of course, I don't know you yet! You forgot to tell me your name, remember? Hindi ka pa nagpapakilala."I laughed and scratched my back head,
"Oh yeah, yeah. I'm sorry hehe. Well... Miss Park, my name is Timothy Susharat. Nice to meet you."Tumango nalang sya sabay ngiti ng bahagya.
"So... what's the problem? And... why are you crying?" asked ko na kanina ko pa gustong itanong.
"Just never mind. I'm okay and its okay. I'll be fine." she said while shaking her head.
Pretending right?
"Inaway ka nanaman ba ng kuya mo?" I asked her further more.
"No! H-hindi. Walang kinalaman si kuya dito okay? Sige na, umalis kana. Gusto ko lang kasing mapag-isa." she said.
"Hindi. I won't leave you here." I insisted.
"Okay ganito nalang, I won't ask you anymore. Hindi nako magsasalita but let me stay here with you. Is it okay?"At first, she was hesitated but soon she nod her head and let me stay beside her.
After a moment, she cried out again. I could only watch him sobbing hard and crying like a baby. I want to comfort her as a friend but I dont know how. I just caressed her back and listens to her cry and sobs like music in my ears.
BINABASA MO ANG
[Under REVISION] The Naughty Sang'gre (In The Human World)
Fantasía[Highest rank: #5 in Fantasy] [cover credit @zxy] Kwento ito tungkol sa isang prinsesa "sang'gre" na itinakas ng kanyang inang reyna patungo sa mundo ng mga tao dahil sa nakaambang panganib dito. Mula sa mundo ng mahika patungo sa mundo ng mga tao...