Melun bir canın beden bulmuş hali Kainat...
Ustaca kimliğini gizleyen bir adam, Buğra.
Ve bahçedeki ölü çiceklerin yazdığı kader oyunu..
Her yalan bir gün açığa çıkardı ama duygular...
Duygular, çıkmaz sokaklardan çıkamazdı.
Bir peri masalına evrile...
Yorumlarınızı bekliyorum. Beğendiysen oy vermeyi unutmayın!♡ 💫💫💫💫💫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eski bir apartmanın önünde indik ve giriş katta bulunan ofise girdik. Merakla etrafa baktım ama pek de güzel bir yer değildi.
Toz tabakasının sarmaladağı mobilyalara hoşnutsuzca bakındım. Çalışma masası boylu boylunca duvarı kaplamış, boş kalan yerleri ise kitaplıklar doldurmuştu. Büyük camın önüne konumlandırılan siyah L koltuğa oturdum.
Bedenim gevşerken kafamda oluşan soru işaretlerini kafama saplanınca Buğra'ya yanıma gelmesi için seslendim.
"Buğra bey artık konuşabilir miyiz?"
Çelimsiz bedeni yanımda yer aldı. " Kafanda dolanan soruları biliyorum. İlk ben konuşacağım, anlaştık mı?"
Kafamı olumlu anlamda sallayıp konuşmasını bekledim, bir süre duraksadıktan sonra harfler havada takla attı.
"Şimdi ben kitabımı yazmak için senden yardım alacağım. Yardımdan kastım bana kendini açıcaksın, hayatını, düşüncelerini ruhunu kısaca bana teslim edeceksin."
Bunu yapmak benim için zor olsada kabul etmiştim zaten. Devam etmesi için gözlerine baktım. Gözleri içime akarken gözlerimi kırpıştırdım.
" Bende sana destek olacağım. Seni nerden bulduğumu merak ediyorsundur."
"Evet."
Derin bir soluğu ciğerlerine hapsetti. "Abin..."
Abi kelimesi yüreğime otururken aldığım nefes bile özlem kokuyordu. Bir hafta, koskocaman bir hafta. Gelen öksürük sesiyle düşüncelerimi ittim.
"Abin psikolog bir arkadaşımla senin hakkında konuşuyordu. Yardım alıyordu diyelim bir nevi yani. Arkadaşımda kitap yazdığımı biliyordu ve bana seni önerdi. Bende merak ettiğim için Konya'dan buraya geldim. İlk başlarda bu fikir içime sinmedi ama bir şeyler yazamayınca burdayız ve evet burayı yeni kiraladım."
Artık nasıl davranman, nasıl düşünmem gerek kestiremiyorum.
"Bu fikir aklıma yatınca abinle konuştum sonra tesadüfe bak ki lisede aynı sınıftaymışız meğer. O gece aslında beni sizin evde misafir edecekti ama olaylar pek istediğimiz gibi gitmedi."
Derin bir nefes alıp anlatmaya devam etti.
"İntihar ettiğin gece sizin eve geldim. seninle konuşmak için ama sen evde yoktun. Bende biraz sinirlendim ve sahile gitmeye karar verdim. Seni gökyüzüne bağırarak konuşurken gördüm. Sonra sen denize atladın bende uzaktaydım koşup anca yetiştim. Sonrası malum."
