Melun bir canın beden bulmuş hali Kainat...
Ustaca kimliğini gizleyen bir adam, Buğra.
Ve bahçedeki ölü çiceklerin yazdığı kader oyunu..
Her yalan bir gün açığa çıkardı ama duygular...
Duygular, çıkmaz sokaklardan çıkamazdı.
Bir peri masalına evrile...
Yorumlarınızı bekliyorum. Kitap hakkındaki düşünceleriniz nedir?Beğeniyor musunuz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
Kirpiklerim birbirine sıkıca tutunmuşken Buğra'nın sesi ninni gibi beni daha fazla uykuya mahrum ediyordu.
"Kainat! Uyan hadi, hasta mısın yoksa?"
Sonunda gözlerimi açabildim. Tavanda asılı duran avizenin parlak ışığı gözlerimi kamaştırdı. Ellerimle bir süre gözlerimi ovalayıp bedenimi yatakta oturur pozisyona getirdim.
Odanın penceresini örten perdeden dışarı gözükmüyordu. Kapının önünden Buğra'nın mırıldanmaları geliyordu. Pijamama çeki düzen verdim ve kapının kilidini açtım ve yatağa geri yürüdüm.
"Saat kaç?"
Buğra cılız bedeniyle yanıma oturdu, kaba elini alnıma koydu.
"Gece."
Alnıma koyduğu elini sertçe iteledim. "O zaman beni neden bu saatte uyandırıyorsun. Manyak mısın be adam?"
Dolgun dudaklarına gülücükler akın ederken kıkırtıları, uyku modundan çıkıp maraton koşmuşum gibi kalbimi hızlandırmıştı.
"Sen uydun sonra sabah oldu, sonra gece oldu ve sonunda seni uyandırabildim."
Gururla göğsünü kabarttığı sırada benim ağzım yarı karış açılmıştı. Tüm gün boyunca aralıksız uymuşum. Sonunda ruhumun yorgunluğunu anlatabilecek bir kavram oluşmuştu. Yıllarca uyuyacak, ölümün acı sessizliğini kabullenecek bir ruhum vardı minik kızdan kalan bana. Yüzümde acı bir tebessüm eklendi.
"Kainat, hastahaneye gidelim mi?"
Küçük endişe kırıntıları zihnime bi ışık huzmesi gibi yansıdı.
"Gerek yok. Sadece dün çok halsizdim bu yaşananlarda üzerine eklenince normal. Endişeleneck bir şey yok."
Yüreğimde kıpırdanmaya başlayan dışarı çıkma arzusuyla yataktan yavaşca kalktım.
"Dışarı çıkabilir miyiz?"derken perdeyi araladım. Büyük camdan tüm sokak gözüküyordu.
Sokak lambaları, sokakta bekçi gibi dikilirken bulutlardan dökülen damlaları aydınlatıyordu. İçimden kıpırdanmaya başlayan arzuyu bulutlar çekmişti sanki. Yüreğim kendini karanlık bir odaya kapatıp sessizliğe çekilirken avaz avaz ağlama sesleri duyuluyordu. Bu bendim işte.
