Battle for Love

Chapter twenty five

Dianne's POV

Chapter twenty five

We're on our way papuntang airport. Pero bago kami dumiretso doon ay may kailangan muna kaming daanan.

"Why do you think she wants to talk to you?" I asked Jake.

Hindi kasi ako mapakale. Iniisip ko kasi kung ano na naman bang sasabihin ng Czary na yon sa asawa ko. Yes, siya ang pupuntahan muna namen. May importante daw kasi siyang gustong sabihin.

Jake shrug habang nakatingin pa rin sa dinadaanan namen. Tumingin naman siya saglit saken at hinawakan ang kamay ko. He also smiled to make me feel comfortable, "Stop worrying too much...Makakasama sayo yan e. Anyway, I don't think it's something that can ruin us again. We promised not to be affected by her again right?"

Tumango ako at pinilit na ngumiti. Hindi pa rin kasi mawala-wala ang pangamba ko. What if gamitin ulit niya ang anak nila ni Jake para bumalik ang asawa ko sakanya? Pakiramdam ko kase kapag nangyari nga yun ay wala nakong laban. Feeling ko talo nako kase may anak silang dalawa...E kame? I lost our child. Tapos may sakit pako at pabigat lang sakanya. Ang sakit lang isipin ang lahat ng kamalasang nangyayari sa buhay ko ngayon.

Naramdaman ko namang tumunog ang phone ko. Kinuha ko muna ito sa bag ko. And I saw Kath is calling.

Bakit naman kaya siya napatawag? Don't tell me, magpapaalam na naman siya samen? Nakakasampung text na kaya siya mula ng umaga. Lahat naman yun are all just to say goodbye to us. Hindi pa ba siya nakuntento at tumawag pa siya?=__=

I tap the answer button para sagutin ang tawag niya.

"Oh bakit?" tanong ko.

I also saw Jake gave me a 'sino-yan?' look. I mumble Kath ang he nodded.

Napakunot ako ng noo when I heard her sniffed.

"Umiiyak ka ba?" tanong ko ulit.

[Nope. Sinisipon lang ako.] sagot niya. Hindi naman ako naniniwala kase alam kong nagsisinungaling siya. Basag kaya boses niya.

"Don't deny it. Tell me, what's wrong?"

Narinig kong mas lalong lumakas ang paghikbi niya. O-kay? May nangyari na naman ba na hindi ko alam? Mula nang bumalik ang sakit ko, ako nalang lagi ang inaalala nila. Hindi ko na nagawang alamin man lang ang pinagdadaanan nila.

[Long story.] she said.

"The day is still young. Go ahead, tell me and I'll listened."

I heard her chuckled, [Sira! Mahal ang load. Nag-iipon nga ako, remember? Anyway, Sasabihan nalang kita pag nagkita na tayo ulit.]

Tss. Ang kulit kasi niya e. Sabi ko namang she can stay in our house kahit gaano katagal. Kung yun sana ang gagawin niya, edi hindi na niya kailangang pag-ipunan ang paglipat niya!

"Pano kung hindi na tayo magkita ulit? You know, baka hindi nako magtagal." I bit my lower lip as I say that.

Kumunot din ang noo ni Jake pagkasabi ko nun. Mahirap mang tanggapin ang katotohan na posibleng hindi nako magtagal ay hindi pa rin maiaalis na yun talaga ang posibleng mangyare.

[Stop saying stupid things Dianne.] Kath hissed. Alam kong nakataas na rin ang kilay niya ngayon.

Bakit kasi hindi nalang nila tanggapin na doon din ang punta ko. Lahat naman ng tao ay mamatay eh...yun nga lang, mauuna ako sakanila. Kahit kasi pumayag ako sa operation na yun ay di pa rin masisiguro kung mabubuhay ako. The chance that I'll survive is too little.

"Okay fine." sabi ko nalang.

[Sige. Kailangan mong mabuhay kase ikukwento ko pa sayo ang problema ko.] sabi niya.