You Should Talk ⚢Camren PL

⚢Let You Down

Lauren's POV

Czuję, jakbyśmy byli na krawędzi.
Chciałabym móc powiedzieć, że jestem z ciebie dumna. Ale nie mogę.
Przepraszam, że cię zawiodłam.
Bo zawiodłam cię, prawda?
Wszystkie te głosy w mojej głowie stają się coraz głośniejsze.
Chciałabym móc je uciszyć.
Przepraszam, że cię zawiodłam.

Myślę, że jestem zawiedziona,
robiąc wszystko co mogę, nie chcę, żebyś był zawiedziony.
To denerwujące.
Chcę tylko sprawić, żebyś czuł, że wszystko co kiedykolwiek zrobiłam, nie sprawiło ci problemu.
Ale myślę, że bardziej to ty jesteś problemem.
Myślałam o wszystkim, nigdy nie byłeś zły na pierwszym miejscu, prawda?
Tak, chyba będę ci ignorować,
idąc w kierunku ciebie, ze spuszczoną głową, patrząc w ziemię, jestem zakłopotana.
Paranoja, co tym razem zrobiłam źle? Rodzice są dla ciebie bardzo lojalni?
Tylko mnie ranisz.
Co jeszcze mam dla ciebie zrobić?
Dbałam o ciebie, ale...

Tak, nie chcesz, żeby było dobrze prawa?
Po prostu chcesz, żeby było gorzej.
Chcesz, żebym cię słuchała,
ale nawet nie słyszysz moich słów.
Nie wiesz, jak to boli.
Pozwól, że zgadnę, chcesz przeprosin?
Pewnie, dostaniesz je.
Jak możemy dalej trwać w takiej relacji jak ta?
Nie możemy, więc myślę,
że muszę odpuścić - odejść.
Proszę, nie idź za mną.
Po prostu chcę być teraz sama, nie chcę o tym myśleć.
No dalej, po prostu to wypij.
Jesteś zwykłym alkoholikiem.
Oboje wiemy, że zadzwonisz do mamy, jakby nic się nie działo.
Zawsze tak robisz.
Boisz się sam ze mną porozmawiać?
Uciekasz.
To nie jest to, co zawsze robisz?
Czuję jakbyś za każdym razem, kiedy do ciebie mówię, miał okropny humor.
Co jeszcze mogę ci zaoferować?
Nic już nie zostało, dałam ci wszystko.

Tak, nie traktuj mnie z góry.
To nie będzie teraz działać.
Nawet nie wiesz ile razy
spakowałam wszystkie ubrania
i chciałam uciec.
Nawet nie chcę iść do twojego domu.
Za każdym razem, kiedy siedzę na kanapie, czuję, jakbyś robił mi wykład. Nie potrzebuję go.
Ewentualnie zgaduję, że
moglibyśmy sprawić, żeby to działało.
I pewnie moglibyśmy to rozgryźć,
ale myślę, że jestem
rozczarowaniem - błędem.
Ale to w porządku, przywykłam
do tego.
Zabawne, teraz chcesz, żebyśmy byli przyjaciółmi?
Okej, włożę moją sztuczną maskę
i znowu zacznę udawać.
Będę siedzieć i rozmawiać
o dobrych czasach, których nawet nigdy nie było.
Tak myślę, dlaczego się śmiejesz?
Musiałam przegapić jakiś żart.
Pozwól, że zobaczę, czy potrafię znaleźć jakąś reakcję.
Nie, ale przynajmniej teraz jesteś szczęśliwy. W końcu masz życie jakiego pragnąłeś, ale beze mnie.
Bez nas. Jakbyś się zastanawiał u mnie, Chrisa i Taylor jest w porządku. Ale mam prośbę. Nie przychodź do nas. Nie dzwoń. Najlepiej zapomnij, że istniejemy, tak jak to robiłeś przez ostanie dziewiętnaście lat. Nie wiem
co zrobisz z tą wiadomością "tato", ale po prostu odpuść. Nie chcę żebyś znowu nas zranił. Myślę, że to już ostatni list, który do ciebie piszę. Założę się, że nawet go nie przeczytasz, po prostu wyrzucisz do śmieci, jak poprzednie, ale warto spróbować co nie? Bo w końcu nadzieja umiera ostatnia. Pamiętasz? Zawsze to powtarzałeś. Tak jak to, żeby nigdy się nie poddawać. Pieprzenie, ty to zrobiłeś i nawet nie próbowałeś wstać - ratować rodziny. Zwykły egoista, który myśli tylko o sobie. Cieszę się, że nie jestem taka jak ty. Wiesz co jest w tym wszystkim najgorsze? To, że miałeś wybór. Wybrałeś. Teraz będziesz ponosił konsekwencje tego, do końca życia. Pewnie powinnam ci współczuć, ale tak nie jest. Przykro mi, że cię zawiodłam.

xLauren