You Should Talk ⚢Camren PL

⚢Nienawidzę Cię

Lauren's POV

Kiedy mówimy, że ktoś ''pojawił się
w naszym życiu”, z reguły oznacza
to, że nie jest to już tylko zwykły
znajomy - czy znajoma. Najprawdopodobniej zaczęła nas łączyć miłość, a ten ktoś zaczął odgrywać dla nas ważną rolę poprzez samo tylko bycie razem z nami. Stopniowo zbliżamy się do tej osoby i zaczynamy czuć się przy niej komfortowo.

We wszystkich tych chwilach zaczniesz odczuwać przyjemne ciepłe uczucie, jakim jest miłość. Nie pojawia się ona tylko u Ciebie. Ta druga osoba także ją odwzajemnia i czuje to samo, co Ty. Najlepszą zatem rzeczą w takim przypadku, jaką możemy zrobić, jest podjęcie wszelkich możliwych starań w celu utrzymania tego uczucia i okazywania go.

Kiedy kogoś kochasz, kiedy między wami panuje gorąca miłość, samo tylko uczucie to jeszcze nie wszystko. Niezmiernie ważną kwestią pozwalającą pielęgnować waszą wzajemną więź jest umiejętność okazywania swoich uczuć.

Czasem kochamy tę osobę, ale nie wiemy jak okazać jej swoją miłość lub się zwyczajnie wstydzimy okazywać uczucia. Może to być przyjaciel, członek rodziny - partner. Miłość przecież może mieć wiele różnych odmian. Nie mówimy tutaj wyłącznie o związkach partnerskich, ale także o więziach przyjacielskich lub rodzinnych. Możemy nawet przyjąć za pewnik, że ta druga osoba wie doskonale, że ją kochamy i że nie chcemy jej stracić. Dlatego bardzo pozytywnym zjawiskiem jest mówienie jak najczęściej naszym dzieciom, rodzicom, partnerom, czy przyjaciołom, że ich kochamy. W ten sposób będą oni mieć poczucie pewności względem tego, że my naprawdę dbamy o naszych przyjaciół, czy też mocniej walczymy o uczucia naszego partnera, czy też partnerki.

Istnieje naprawdę wiele sposobów na to, aby pokazać komuś, co do niej czujemy. Prawdopodobnie sporą część z nich będziemy podświadomie lekceważyć z uwagi na ich prostotę. Będzie to spory błąd, bo akurat miłość ceni sobie prostotę i nawet najbardziej trywialne z pozoru gesty. Być może nie będą one zbyt wiele znaczyć dla nas. W tym wszystkim jednak chodzi o to, aby ta druga osoba uznała, że jest dla nas naprawdę kimś wyjątkowym.

Ale czasem... wszystko się zmienia, nie wiesz co się stało, jak i dlaczego... Przecież wszystko było dobrze. Dlaczego się zepsuło?
Dlaczego już nie okazujemy sobie uczuć?
Co zrobiłam źle? Jest szansa, że się dowiesz... Ale jest też szansa, że nigdy nie będziesz tego wiedzieć. I może tak miało być? Może tak chciał los?

**

-Nie rozumiem.

-Camila, do cholery! Gdzie idziesz? - krzyczę, gdy dziewczyna pakuje wszystkie swoje rzeczy.

-Co się stało? Zrobiłam coś źle? Porozmawiaj ze mną! Proszę - dodaję przez łzy.

-Lauren, przepraszam... Ja.. Ja nie umiem tak, przepraszam - mówi próbując mnie wyminąć.

-Nie kochasz mnie? - pytam, a ona staje w miejscu.

-Co? - powtarza.

-Nie kochasz mnie? Spójrz mi w oczy i powiedz, że nic dla ciebie nie znaczę, że żałujesz związku ze mną, wszystkich chwil, które razem spędziliśmy.

-No dalej kurwa powiedz to! - krzyczę już nie wiem czy ze złości czy żalu.

Dziewczyna bierze głęboki wdech i zbliża się do mnie tak, że nasze twarze dzielą centymetry.

-Nie kocham cię, żałuję tego związku, żałuję, że wszystko tak się potoczyło, naprawdę przepraszam.

-Nienawidzę cię! Jesteś taka sama jak twoja matka - odpycham ją - jesteś taka sama jak wszyscy, szkoda tylko, że ja się w tobie kurwa zakochałam - ostatnie zdanie wypowiadam szeptem.

Brązowooka nic nie mówiąc zabiera swoją walizkę i wsiada do samochodu swoich rodziców, którzy dumnie się uśmiechają.

Jak mogłam być taka głupia?
Jak mogłam jej zaufać?
Nienawidzę jej.
Nienawidzę tego, że ją tak cholernie kocham.
Zrobiła to dla zabawy?
Ktoś ją zmusił do tego?
A może od początku miała to zaplanowane, ale czego ja się spodziewałam? Przecież we mnie nie da się zakochać, nie zasługuję na szczęście ani na to życie.

-Dlaczego? - szepczę przez łzy zsuwając się po zimnej ścianie na posadzkę.

To koniec...