Na de revolutie

Hoofdstuk 15

' Wat is er Peeta?' ' Nou toen we in het ziekenhuis waren heb ik gelijk geïnformeerd naar je buikpijn...' ' En wat is er aan de hand.' ' Ik weet dat je dit niet wilt horen maar.....' ' Peeta ben ik zwanger,' zeg ik. Ik voel me leeg bij die gedachten. Ik hoop dat hij nee zegt. Hij zegt niks maar knikt alleen maar. ' Peeta dat is niet alles hé.' Hij schud zijn hoofd. ' Wat is er nog meer dan.' Ik zie dat hij moeite moet doen om het antwoord te zeggen. ' We krijgen niet 1 kind maar 2,' zegt hij moeilijk. ' Echt word ik moeder,' zeg ik enthousiast. ' Wacht wat! Word ik moeder van 2 kinderen. Dat kan ik niet. Ze gaan vast dood net als Prim en Rue. Ik zal vallen. Vallen zeg ik je. Ik zal de slechtste moeder van de wereld zijn. Peeta hoe kan dit. Je had dit gepland hè. Je wist dat ik geen kinderen wou. Hoe kan je me dit aan doen. Ik dacht dat je van me hield!' zeg ik boos. Dan word alles wazig. Fijn verdovingsmiddel.

Van uit Peeta

Hoe kon ik zo stom zijn. Het was niet mijn bedoel. Ik wil wel kinderen maar, Katniss. Ik wist dat zij ze niet wou. Ik had op moeten letten. Voor het eerst in mijn leven doe ik het en dan ben ook nog zo dom dat ik geen condoom gebruik. Ik haat mezelf. Hoe kan ik dit ooit goed maken met Katniss. Ik ben zo stom, zo stom, zo stom. Ik had dit nooit mogen laten gebeuren.

Van uit Katniss

Ik droom. Ik lig naast Peeta in het weiland. Hij geeft me een kus en trekt me overeind. Hij zorgt dat mijn armen open staan. Waarom weet ik niet. Dan lopen er 2 kleine kinderen mijn armen in. Ze lijken sprekend op mij en Peeta. Misschien wil ik toch kinderen. Het was niet mijn schuld dat Prim en Rue en niet meer zijn. Ik heb alles gedaan wat ik kon. Bovendien is er geen Hungergames meer en ook geen oorlog. Dus misschien is het wel goed dat ik kinderen krijg. Ik hoop dat het 2 meisje worden. Daarna wil ik nog wel een jongen. Misschien. Ik word wakker en zie Peeta ijsberen in de kamer. ' Peeta?' Hij kijkt gelijk mijn richting op. ' Ja wat is er liefje.' ' Ik hoop dat het 2 meisjes worden.' ' Ja ik hoop het ook en dan worden ze vast net zo mooi als jij. Wacht vind je het niet erg?' ' Nee eerst wel maar, ik heb er over na gedacht. Zo erg is het niet.' Hij glimlacht naar me en gaat naast me liggen. ' Peeta hoelang heb ik geslapen?' ' Maar 4 uur. Het is tijd om te slapen.' Ik kruip dicht tegen hem aan. Hij legt ze handen beschermend op mijn buik en geeft me een kus. Zo vallen we in slaap.