Na de revolutie

Hoofdstuk 16

Een droom yes. Ik heb er zin.

Ik lig op een ziekenhuisbed. Een zuster zegt dat ik moet persen. Ik denk er geen seconde over na en doe het. Wauw dat doet pijn. Gelukkig is Peeta hier om me tehelpen. Enkele uren later en heel veel pijn krijg ik 2 kinderen in mijn armen gerijkt. 2 meisjes. ' Ik ben zo trots op je,' zegt Peeta. Ik geef hem een van de meisjes aan. ' Hoi kleintje,' zeg ik zacht tegen de baby in mijn armen. Ze heeft blauwe ogen net als Peeta. Ze heeft bruin haar net als ik. ' Je bent zo lief en ik noem jou Stefanie Rue Mellark,' zeg ik tegen haar. ' Wat een leuke naam dan noem ik haar Priscilla Primross Mellark,' zegt Peeta. ' Prachtige naam liefje,' en ik geef hem een kus. ' Ze zijn prachtig net als jij,' zegt Peeta.

Langzaam word ik wakker. ' Hey Peeta,' zegt ik opgewekt. Ik kan zijn andwoord niet horen want moet naar het toilet. Zodra ik er ben begin ik te overgeven. Peeta staat al achter me. Als ik klaar ben tilt Peeta me op en legt me op bed. ' Lekker gedroomt,' zegt hij en hij komt naast me liggen. ' Ja. Ik droomde over onze kinderen.' ' Ahhhh wat lief.' ' Peeta als het een meisje tweeling word dan weet ik twee namen en ik wil je mening graag horen.' ' Nou vertel maar.' ' Stefanie Rue Mellark en Priscilla Primross Mellark.' ' Die namen zijn perfect.' ' Weet jij een naam voor een jonge?' vraag ik aan hem. ' Ja toevallig wel. Ik dacht aan iets als Lars Marvel Mellark. Vind je het goed?' vraagt hij. ' Geweldig liefje,' zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. We kleden ons aan en gaan naar beneden. We beginnen snel aan het ontbijt. Finnick en Annie schijven aan en we eten ons eten op.