Na de revolutie

Hoofdstuk 32

Het is zover de boete. Ze worden.niet getrokken hou ik mezelf voor. Peeta is bij mij maar, ik voel me alleen. Ik kleed me aan en ga naast Peeta staan. Al snel komen de kinderen naar beneden. Hun kleding heeft dezelfde kleur als die van mij en Peeta. Goud dat is de.kleur. Goud staat voor mijn team dat nooit zal vergaan. Goud is mijn hoop en mijn redding. Goud daar kan ik op rekenen. Ik, Priscilla en Stefanie hebben een vlecht in ons.haar. Samen lopen we naar buiten. ' Wat er ook gebeurt het komt goed oke,' zegt Peeta tegen de kinderen. Het voelt alleen.meer dat hij het tegen mij zei. Peeta en ik worden het podium op geduwd en zitten naast Haymitch.

Van uit Stefanie

Ik sta naast mijn zusje en ik hou Carolien goed in de gaten. Effie komt op. Zij heeft net als ik, Priscilla, Lars, papa, mama en Haymitch gouden kleren aan. Na een heel saai verhaal loopt Effie naar de bol. Ze.kijkt even naar mijn moeder en begint. ' Zoals altijd dames gaan voor,' ze trekt haar handschoen uit en haar hand gaat door de bol. Ze draait rondjes.met haar hand en stopt dan. Haar hand komt de pot uit met een papiertje in haar handen. Langzaam opent ze het papiertje en zegt ze de naam. ' Carolien Hiriksen,' hoor ik. Mijn gedachten springen uit mijn hoofd en ik zie Carolien het podium op lopen. Ik ren haar achterna. ' Stop ik, ik bied me aan als tribuut,' schreeuw ik. Als ik naar mijn moeder kijk is haar gezicht wit. Ik loop het podium op. ' En wat is jou naam?' vraagt Effie zo vrolijk.mogelijk. ' Stefanie Rue Mellark,' zeg ik. Even word het stil. Dan zie ik haar Prim ze steekt 3 vingers op en iedereen volgt haar voorbeeld. ' Dan voor de jongens,' zegt ze. Weer gaat haar hand in de bol. Als.haar hand er uit komt met een papiertje huiver ik. ' Lars,' mijn moeders hoofd word wit, ' Kuijpers,' ze slaakt een zucht van opluchting. Ik ben niet opgelucht maar, verdrietig. Moest dit nou echt de.jongen zijn waar ik verliefd op ben? Blijkbaar wel. We worden het gerechtsgebouw in geleid. Ik kom in een kamer waar ik wacht op de uitbarsting van mijn moeder.

van uit Katniss

Hoe kon ze dit doen. Dat dacht ik eerst maar, eigenlijk deed ik hetzelfde voor Prim. Ik stap de.kamer binnen en geef haar een knuffel. Peeta, Lars en Priscilla volgen mijn voorbeeld. Zo staan we als gezin. ' We krijgen je uit die arena' zeg ik. Stefanie knikt dan worden we.uit de kamer gehaald. Ik geef nog snel instructies aan Prim. ' Zorg voor ze,' zeg ik. Dan worden Peeta en ik naar de trein geleid. Het is al laat dus ik kruip in bed. Peeta ligt dicht bij mij. ' Hoe kon dit gebeuren?' vraag ik. ' Ik heb geen idee.' Ik ga dichter bij hem liggen. ' Ik hou van je,' zeg ik. Hij geeft me een kus. Daar liggen.we.dan. Als man en vrouw. Op een trip die ik liever niet zou maken. Na een tijdje val ik in slaap.

Gale alweer. ' Ga weg Gale,' zeg ik. ' Nee ik ga nooit meer weg. Jij bent mijn alles mijn zon mijn maan. Ik kan niet zonder jou. Ik heb alles voor je over,' zegt hij. Ik duw hem weg en wil weg lopen. Hij houd me tegen. Dan zijn daar zijn lippen op die van mij. Ik wil dit niet dat weet hij. Hij gaat door zijn handen.glijden naar mijn billen. Net als hij mijn broek uit wil trekken word ik uit zijn greep bevrijd. ' Peeta,' zeg ik en ik val in zijn armen. ' Blijf van haar af Gale,' zegt hij boos. ' Je bent niet de baas over mij,' zegt Gale bozer. Gale pakt een van mijm armen en Peeta de anderen. Ze trekken harder en harder. Dan val ik als een lappenpop op de grond. Peeta rent gelijk naar me toe maar, Gale went zich tot Peeta. Ik word wakker en vertel aan Peeta wat ik.heb gedroomt. ' Niemand zal jou.aanraken op dat soort plekken,' zegt hij. ' Wat jammer nou,' zeg ik. Hij begrijpt blijkbaar wat ik bedoel want, hij pakt me beed en legt zijn.handen op mijn billen. ' Jij bent de enige die dat soort plekken mag aanraken,' zeg ik verleidelijk. Hij geeft me een zoen en zo blijven we staan.