Loving my Ex

CHAPTER 2: I missed him Soooo much!

Mica- Paris, natulala ka na jan?

nagulat ako nung nagsalita si Mica. yun ang nakapagpabalik saken sa kasalukuyan. I wiped the tears out my face.

Ako- Sorry. may naalala lang ako.

That's the moment na may narinig akong pamilyar na boses na pumasok sa pinto.

kumabog agad ang dibdib ko.

si Tristan.

I heard him talking to someone. dko na naintindihan yung pinaguusapan nila. all I can hear was the beating of my heart.

Namiss ko ng sobra pati boses nya. di ako humaharap sa kanya dahil sa kaba.

Oo naging friends kami after we broke up pero kase iba ngayon e. antagal ko syang di nakita. Antagal kong nangulila sa kanya.

Tapos ngayon, eto kasama ko na ulit sya sa isang place pero parang anlayo layo nya saken. I don't even know kung pano ko sya iaapproach.

Will I smile to him?

Talk to him?

Kakamustahin ko ba?

Ako ba mauunang kumausap?

O dededmahin ko nlng?

HAAAAAAAAAAAAYYYYSSSS!

Julie- anlalim naman non. affected ka pa den talaga sa kanya no? Kitang kita yang pagkatense mo sa boses pa lang nya. You still love him. Don't you?

Ako- Yeah. I still do. dko alam kung kelan ko titigilang mahalin sya. kahit pa para sa kanya parang tanggap na tanggap na nya. he seems happy even without me. And that kills me inside. dko lang pinapakita kase gusto kong maging masaya na rin para sa kanya. haaaaays.

Mica- naiintindihan ka namen. Kitang kita naman namin kung gano nyo kamahal dati ang isa't isa. Kahit asin lalanggamin.

I just smiled bitterly.

Di na ko sumagot dahil dumating na yung prof namin.

Dumaan si Tristan sa harap ko para pumwesto sa bandang likod.

Aaaaaah! I missed him so much. I want to run to him and hug him right now. :(((

I saw him looked at me. At dko alam kung totoo o imagination ko lang pero I saw something na dumaan sa mga mata nya. Is that. . . . . longingness??

IMPOSIBLE! Hays.

Then he smiled.

Bahagya lang den yung nagawa kong pagngiti.

Ayokong maging bitter pero di ko maiwasan.

Dahil first day, orientation lang muna with the prof. Maaga kaming pinalabas sa First subject kaya meron pa kaming 2 hours before our next subject.

Dito lang muna magistay yung mga classmates ko habang nagaantay ng next prof.

Pero ako, gusto ko muna lumabas dahil kanina pa ko di makakilos ng maayos. Knowing Tristan is just around.

I put my headphones on before going out of the room. Naglakad lakad lang ako sa campus.

Badtrip. lahat ata ng lugar na madadaanan ko dito maalala ko sya.

We used to always walk together here before.

Napahinga na naman ako ng malalim. It's been seven or eight months? and still, I could hardly move on.

Umupo ako sa may bench na nakita ko. madaming students na padaan daan sa harap ko pero I don't even seem to notice them.

My mind is just too busy reminiscing the memories from the past. (A/N: alangan namang from the future? Memories nga e! Tsk.)

Then I felt someone sat beside me. Kilala ko yung pabango nya.

When I turned to my side to see who the person is, hindi nga nagkamali ang ilong kong matangos. Ahem! Hihi.

I turned the music off.

Tristan- How are you Paris?

Then he smiled.

Ako- I'm fine. Ikaw kamusta ka na?

Sandali ko lang syang nilingon at binaling ko agad sa iba ang tingin ko. I can't even look at him for another second.

Tristan- ok lang den naman. Namiss ko tong school. yung mga classmates natin. lalo na ikaw.

I looked at him with that "huh?" look in my eyes.

Tristan- namiss nga kita. ayaw mo ba?

I smiled.

ako- I missed you too. sobra.

Tristan- Alam ko naman yon. saglit nga lang tayo maghiwalay dati, namimiss mo na agad ako db?

Ako- Makapagsalita ka naman! E ikaw nga jan! Nagbababay pa lang tayo, namimiss mo na ko agad.

Paglingon ko, nakatingin lang sya. Uh-oh. Nakagat ko na lang ang labi ko. Alangan namang labi nya? >_< Ang bibig mo Paris! Tanga tanga e. Okay. Painosente effect.

Ako- What!? Madumi ba muka ko? tumangos na ba ilong ko? He-he.

Yung pilit na tawa. >_<

He chuckeled.

Tristan- Hindi no. Umaasa ka pa den? Haha. De Joke. I just miss those times. Yung mga panahong mahal na mahal pa natin ang isa't isa. Yung parang wala nang bukas yung saya naten.

Ako naman ngayon yung natahimik. Napayuko nlng ako.

Tristan- Wag ka nang malungkot ha? Ayokong malungkot ka.

Ako- ikaw kase e! Hays.

Tristan- ang tagal na nating hiwalay pero alam mo ba?

Ako- malamang hindi.

Tristan- Ampilosopo mo pa den! >3<

Aba! At nagpout pa! K. ikaw na namiss ko. >_< Natawa nlng ako.

Tristan- eeee! bakit ka ba natawa!?

Ako- Sinong di matatawa sa muka mong nakabusangot!? Hahaha.

Tristan- ikaw kase. pilosopo. Hays. Basta. yung sinabi ko ha? wag ka nang malulungkot. Alis nko.

Tumango nlng ako at tumayo na sya.

Then he looked down again at me.

Tristan- By the way Paris. Bagay sayo buhok mo. pero namimiss ko yung dati mong buhok.

Then he walked away.

Napahawak ako sa buhok ko.

I used to have a long curly hair before. Madalas nya pa nga amuyin at paglaruan buhok ko non e. Pero nung nagbreak kame, after a few days of being frustrated, nagpunta ko sa parlor para ipagupit buhok ko.

haaaaaaaaaay.

namiss ko talaga sya! ng Bonggang bongga!