Chapter 15: Fighting! :)

84 1 0
                                    

"Magiingat anak a! Wag mong kakalimutang sumulat." Maiyak iyak na sabi ni mama bago ako tuluyang sumakay ng taxi papuntang airport.

"Ma! Wag OA! One month lang ako don e. Saka, duh? Anong sulat ka jan! Uso na kaya magFacebook! Mama talaga." naiiling kong sabi.

"A basta! Magiingat ka don 'nak ha."

"Opo ma. Magiingat po ako." then I kissed her cheeks.

Habang nasa byahe, di ko maiwasang magisip. Makakasama ko si Tristan. For Pete's sake! At di lang yon. Bonus pa si Raine na nitong mga nagdaang araw ay katakataka ang pagiging mabait.

Yung totoo? Anong nakain nya at ang bait nya? Ays. Ewan ko ba jan.

Medyo malapit na ko sa airport nang magvibrate ang phone ko.

From: Raine

Hi, Paris! Ingat ka sa byahe! :)

Kitams? End of the world na ba?

Lalo na nung mga times ng practice cooking naming apat. Sa kanila kasi kami gumagawa e. Sagot nya lahat ng ingredients namin at pag ginagabi kami ng uwi, pinapahatid nya pa ko sa driver nya. Ang bait di ba?

Pagdating ko sa departure area, andun na silang tatlo. Ako na lang pala ang wala dahil nakita ko na rin si Ms. Ayna na papalapit.

"Guys, hintay na lang tayo ng konti hanggang tawagin ang flight natin ha." - Ms. Ayna

We all nodded.

"Paris! Yan lang dala mo?" tanong sakin ni Troy habang tinuturo yung maleta ko.

"Uh-yes? Bakit? Feeling ko nga andami kong dala e." Isang maletang medium sized at isang backpack yung dala ko.

"E tignan mo naman kasi yung dala ni Raine. Ganyan daw talaga pag babae. E babae ka din di ba?"

Napatingin naman ako kay Raine na katabi si Tristan. Mukhang may pinaguusapan silang seryoso kaya di kami pinapansin e.

At wow lang ha! Tatlong maleta at isang hand bag yung dala nya. Seriously? Dala nya bahay nila?

Lalapit sana ko para maghello pero di sinasadyang narinig ko yung pangalan ko sa usapan nila kaya natigilan ako.

"Do you really want to get Paris back?" - Raine

Masyado silang engrossed sa pinaguusapan nila kaya di nila ko napapansin.

"Yes. I want to get her back."

"But we both know na nakaarrange marriage tayong dalawa! Don't you think that will be unfair for her?" Mukhang naiinis si Raine.

"And we also both know na hindi natin gusto ang isa't isa. At isa pa, di ba mas unfair na ipinagkasundo tayo sa mga taong di natin gusto? Talk about fairness here, Raine!" nagkakataasan na silang dalawa ng boses.

"Yeah right. Just see what will happen to your family business kung hindi tayo magpapakasal. Ayoko din naman e. But I just wanted to help!"

Naramdaman ko na lang na tumutulo yung luha ko. Mabilis kong pinahid to at naglakad palayo.

Ang gulo. Di ko alam kung anong iisipin ko. Mahal nya pa rin ako. Pero nakatakda na sila ni Raine para sa isa't isa? Ano pang sense non kung di naman kami pwede?

Narinig kong tinawag na yung flight namin pero hanggang ngayon di pa rin ako tumitigil sa pagiyak.

Nang tinawag sa pangalawang pagkakataon yung flight, nagring ang phone ko.

Tristan calling...

"H-hello?" i answered between sobs.

"Paris! Where are you!? Wait, umiiyak ka ba?" he sounds like he is in panic.

I didn't answer. I feel like I'm lost. Di ko alam ang dapat kong sabihin.

"Where are you? Damn it Paris! Tell me where the hell are you!"

"Jollibee."

The call ended.

In less than a minute, I saw him running towards me.

"Paris. What happened?" he asked as soon as he was kneeling in front of me, wiping the tears out my cheeks.

"I-I heard all of it. I heard that you still wanted to be with me but you should be with Raine."

I heard him cuss. And then he hugged me.

"Sorry Paris. Sorry if this has to happen. But there is one thing I promise you. I will fight for you. Kase mahal kita. Mahal na mahal pa rin kita." He was looking in my eyes with so much love that it made me cry louder.

"Sshh. Paris come on. Stop crying."

He wiped my tears again. Then I breathed a deep one.

"There's also one thing I promise Tristan. We will fight together. Iloveyou so much that I am willing to fight against all odds just to be with you."

We hugged each other as we both watch a plane flew away.

Then I realized one thing.

Did they just left us?

Loving my ExTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon