(Zawgyi)
Jonginေ႐ွ႕က Chanyeolကိုၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ
Chanyeolတစ္ေယာက္ ေန႔လည္စာကိုေကာင္းေကာင္းမစားဘဲ ဇြန္းနဲ႔ဟိုေမႊဒီေမႊလုပ္ေနတယ္ မ်က္ႏွာကလည္း တစ္ခုခုကို ေတြးေနသေယာင္
"Chanyeol ah"
"......."
"Chanyeol"
"......."
"Park Chanyeol"
"........"
"Park Samေရ!"
"ဗ်ာ"
"ေဟာဗ်ာ မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
"Arnyi"
"လာလိမ္မေနနဲ႔ မင္းထမင္းပန္းကန္ေလးလဲငံု႔ၾကည့္ဦး ဇြန္းႀကီးကိုကိုင္ၿပီး ဟိုေမႊဒီေမႊနဲ႔ တစ္ခုခုစဥ္းစားေနတဲ့ပံုႀကီး"
"Jongin ah မင္းကေလ ဆရာ မလုပ္သင့္ဘူး ေဗဒင္ဆရာလုပ္သင့္တာ"
"Apk အေကာင္းမွတ္လို႔နားေထာင္ေနတာ မွန္သြားတယ္ဆိုလည္း ဆိုပါဦး ဘာေတြမ်ားေတြးေတာေတာ္မူေနတာလဲ"
"ငါမင္းေျပာတာေတြကိုေတြးေနတာ"
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေျပာလာတဲ့ Chanyeolကို Jonginတစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနရေလရဲ႕
Park Chanyeolဒီလိုမ်ိဳးေဆြးေျမ့ေနတဲ့႐ုပ္တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသးဘူး
"Baekhyunne အဲ့ကေလးဘဝက ငါ့ထက္ေတာင္ပိုဆိုးေသးတယ္ေနာ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔မိဘေတြကိုဆံုး႐ႈံးလိုက္ရ႐ွာတယ္ သူ႔အရြယ္မေျပာနဲ႔ ငါဆိုအခုထိ မိဘေတြဆံုးသြားမဲ့အေၾကာင္းေတြးလိုက္ရင္ ရင္ထဲမြန္းၾကပ္လာတယ္.."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်ာ္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလာတဲ့ Chanyeolရဲ႕ရင္တြင္းခံစားခ်က္ေတြကို အသံတိတ္နားေထာင္ေပးလိုက္တယ္
"မင္းသိတဲ့အတိုင္း Ommaတုိ႔အဲ့ကေလးကို ေမြးစားဖို႔ေခၚလာတယ္ေလ မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနၿပီး အရမ္းငိုထားတဲ့ပံုစံေလးကြ ငါ့လည္းေတြ႔ေရာ Hyungဆိုၿပီး ဖက္ငိုခဲ့႐ွာတာ ငါတို႔အိမ္မွာေနတဲ့ေတာက္ေလွ်ာက္ညတိုင္း သူ႔အေမကိုတၿပီး အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္တတ္လို႔ ငါ့အခန္းထဲသူ႔ကိုေခၚသိပ္ခဲ့ရတာ..."
