Not Me

{Chapter 4} Morgen pas Frieser.

Plots staat Enzo stil. Zoals gewoonlijk zit ik weer in mijn gedachten en bots tegen hem aan. Enzo kijkt me boos en vragend aan. Waar ben ik nu weer aan begonnen.

Ik plof neer op de bank en Enzo gaat in de stoel zitten. Enzo kijkt me zo serieus aan zoals hij nog nooit heeft gedaan. Ik zou nu zo graag willen wegrennen. Maar Enzo's ogen doen iets met me waardoor ik als steen blijf zitten. "Zo..Waarom sloegen die guys je?" Ik wil proberen te reageren maar er komt niets uit. Mijn lippen staan stijf tegen elkaar aan. "Jer, geef antwoord." Ik zeg nog steeds niks. Enzo kijkt me hoopvol en gekwetst tegelijk aan. Enzo verplaatst zijn blik van mijn ogen naar zijn voeten. Het voelt alsof ik bevrijd wordt. Opengehakt uit het steen. Ik sta op en loop de trap op naar mijn kamer.

Ik sta op en ga op mijn bed liggen. De tranen beginnen over mijn wangen te lopen. Waarom? Waarom ben ik altijd de sjaak? Mijn mouw doe ik omhoog. Zou ik het doen? Ik twijfel. Als ik het doe voel ik me fijner, maar zou ik spijt krijgen?

Ik pak het mes naast mijn bed. Op dat moment hoor ik weer voetstappen en verstop het snel achter mijn kussen en probeert de tranen in bedwang te houden.

Er wordt op mijn deur geklopt. Mijn deur zit op slot, dus niemand komt binnen. "Jer? Ik ben het.." Die stem herken ik. Het is niet Enzo..

"J..J..Jeremy bedoel ik.." Zegt hij weer. Wat moet hij toch. Ik sta op en loop naar mijn deur. Ik doe nog niet open. "Wat moet je?" Enz heeft hem natuurlijk binnengelaten omdat HIJ mij niet sloeg. Of tenminste, waar hij bij was. Hij denkt vast dat dat joch een vriend van mij is. Nou. Allesbehalve dat. Ik krijg nog steeds geen antwoord van hem. "WAT MOET JE?" Zeg ik nog iets harder, bijna schreeuwend. "N..Niks.." En ik hoor weer een trap. Ik laat me weer neerploffen op mijn bed en gooi het mes naar een hoek van mijn kamer. Ik schiet er toch niks mee op. Ik leg mijn hoofd in mijn kussen en probeer te slapen. Wat ook lukt.

De volgende de dag word ik wakker met luid gebonk op de deur. "JEREMY WORD NOU EENS WAKKER SLAAPKOP OOK!" Schreeuwt Enzo. Aan zijn stem te horen is hij boos. Ik stap uit bed en skip het eten. Enzo negeert me de hele tijd. Fijn, ook dat nog. Ik kleed me snel om en vertrek naar school.

Sloom fiets ik naar school toe. Laat komen is nog altijd beter dan te vroeg, dan heb ik alleen maar meer kans om de jongens tegen te komen. Ik kijk op magister en zie dat ik Economie heb en loop het lokaal binnen. Ik zie dat het groepje gemeen naar me grijnst en een angst rilling gaat door me heen.

Ik ga helemaal achterin zitten. Ik zet mijn tas op de stoel naast me. De leraar komt net het lokaal binnenstappen. Ik zucht opgelucht. Nu kunnen ze in ieder geval niks meer met me doen.

Ik voel mijn telefoon trillen. Ik zie dat ik een Snapchat van Enzo krijg. Ik kijk er even naar.

Enz🤙🏻:

Jer wat doet dit zo in je kamer?

Het is een foto van het mes wat ik gooide wat dus blijkbaar in de muur is gekomen. Ik zucht luid. "Frieser, telefoon inleveren en opletten," zegt de docent die Economie geeft.

Snel zet ik mijn telefoon uit en geef hem aan de docent. De docent wenkt me een woedende blik toe. Als ik één blik naar de klas werp zie ik Joost en Harm gemeen en driegende grijnzen. Link zit nog altijd naast ze, starend naar de andere kant.

Ik bijt op mijn lip om niet in tranen uit te barsten. De laatste tijd ben ik nogal emotioneel. Ik trek het eigenlijk niet lang meer. De bel gaat en ik besluit naar de docent te gaan om te vragen over mijn telefoon. "Hoe laat kan ik hem ophalen?" vraag ik dan. Ik voel dat iemand een arm om me heen slaat. "Morgen pas Frieser," hoor ik diegene zeggen.

Laat. Me. Fucking. Los. Zoiets zal ik never nooit tegen hem zeggen. Dan kan ik gelijk vluchten naar mars. Het is Joost. "Wil je me loslaten alsjeblieft?" Hij grijnst gemeen. "Oh. Tuuuuuurrrlijk!" Gatver. Ik proef sarcasme. En het is niet lekker. Joost trekt zijn arm terug en loopt naar Harm, die samen weer het lokaal uitlopen. Ik loop naar mijn tas om daarna het lokaal uit te komen. En eenmaal als ik de deur achter me dicht gedaan heb, weet ik dat ik niet veilig meer ben..Het is fucking pauze.

Ik besluit naar de wc te gaan en me op te sluiten, maar tevergeefs. Ik kom Link tegen. Ik durf eigenlijk alleen maar tegen Link iets bijdehanter te doen, maar ook niet te erg. Hij houdt me tegen en ik kijk hem angstig aan. "Wat wil je van me?" sis ik naar hem toe. Ik probeer weg te glippen alleen lukt dat niet helemaal.

"Waarom deed je je deur niet open toen ik bij je thuis was?" Zijn stem klinkt niet dreigend..Eerder bezorgd of zelfs..Vriendelijk? "Omdat je gewoon niet bij mij thuis moet komen. Op school in elkaar slaan ga je gang. Maar thuis..Dan sla ik jou even helemaal kapot." Link's blik veranderd. Van vriendelijk naar kwaadaardig en dreigend. En voor ik het weet is Link weer weg. Wat heb ik nu weer gedaan..